Αν ο Μίλτον Φρίντμαν περίμενε επί μέρες το καράβι στην Σαμοθράκη ;
Τι σκέψεις θα έκανε ο Μίλτον Φρίντμαν αν παρέμενε επί ημέρες αποκλεισμένος στην Σαμοθράκη αναμένοντας ένα καράβι ;
Θα κλονίζονταν κάπως η πίστη του στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς ή μήπως θα ενισχύονταν η πεποίθηση του ότι η παρέμβαση του κράτους με τις επιδοτούμενες “άγονες γραμμές” δημιούργησε το πρόβλημα;
Αν τα παιδιά της λεγόμενης Σχολής του Σικάγο είχαν ατελείωτες ώρες στην διάθεση τους ,εκεί στο λιμάνι της Καμαριώτισσας, να αναστοχαστούν πώς θα αξιολογούσαν την κατάσταση άραγε; Μήπως θα συνειδητοποιούσαν ότι δεν θα έπρεπε καν να βρεθούν εκεί αφού ο μόνος τρόπος για να πάνε , αν δεν διέθεταν δικό τους μέσο, θα ήταν μόνο ένα πλοίο που μέσω κρατικού παρεμβατισμού παρείχε αυτή την υπηρεσία ;
Αν η Σαμοθράκη στέκει πολύ μακριά από τα πεδία εφαρμογής της ελεύθερης αγοράς, του ανταγωνισμού , διότι απλά δεν είναι Πάρος ή Μύκονος, τι θα πρέπει να γίνει για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της; Ο επιφανής και βραβευμένος με νόμπελ οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν , που υπερασπίστηκε απόλυτα το δικαίωμα των Αμερικανών να μην πηγαίνουν στρατό, ή της κοινότητας Άμις να μην πληρώνει φόρους και εισφορές, τι θα αξιολογούσε ως δικαίωμα αν βρισκόταν στο λιμάνι στην Σαμοθράκη;
Στις αρχές του καλοκαιριού, πριν τις εθνικές εκλογές, κάτι αντίστοιχο με όσα συνέβησαν στην Σαμοθράκη έγιναν και στην Ανάφη. Το πλοίο που είχε αναλάβει το επιδοτούμενο δρομολόγιο από Πειραιά , δήλωσε βλάβη, όπως και το δεύτερο της εταιρίας και το νησί αποκλείστηκε για ημέρες από την σύνδεση του με κεντρικό λιμάνι. Μάλιστα λέγεται πως την ίδια μέρα που έλαβε την άδεια για την βλάβη , βρισκόταν ήδη σε δρομολόγιο στις Αζόρες.
Πόση είναι η παρέμβαση του… παρεμβατικού κράτους στις άγονες γραμμές;
Δεν είναι η πρώτη και ασφαλώς δεν θα είναι και η τελευταία φορά που οι “άγονες γραμμές” γίνονται εφιάλτης κυρίως για τους κατοίκους των νησιών ,τα οποία το καλοκαίρι όλοι εμείς οι “Αθηναίοι” τα βλέπουμε ως παραδείσους. Οι κάτοικοι των καλοκαιρινών μας παραδείσων , τους χειμώνες πολύ συχνά, αλλά και τα καλοκαίρια, βιώνουν την Κόλαση , αναμένοντας ένα καράβι να φανεί για να καλύψει ανάγκες τροφοδοσίας, φαρμάκων αλλά και για να ταξιδέψουν οι ίδιοι για δουλειές ή για λόγους υγείας.
Το κρίσιμο θέμα σε όλη αυτή την αναγκαστική.. κρατική παρέμβαση με τις επιδοτούμενες άγονες γραμμές είναι πόσο τελικά διασφαλίζεται η εξυπηρέτηση του σκοπού της σύμβασης κράτους και εφοπλιστικών εταιριών για την σύνδεση των νησιών αυτών με την ηπειρωτική χώρα.
Αν κατά παρέκκλιση του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης, της ελεύθερης αγοράς, της αυτορρύθμισης της, του ανταγωνισμού και όλων αυτών των θεωριών για την οικονομία, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και κάτι μικρά ή μεγαλύτερα νησιά τα οποία είναι εκτός του κάδρου , μήπως η οργανωμένη κρατική δομή οφείλει να τα προστατέψει καλύτερα;
Ο νόμος που διέπει το καθεστώς των επιδοτούμενων δρομολογίων στις άγονες γραμμές θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την πλοιοκτήτρια εταιρία και την λειτουργία της, τα δρομολόγια , για τον χρόνο παροχής της υπηρεσίας και άλλα πολλά . Δεν θέτει όμως καμία ουσιαστική προϋπόθεση για την συνεχή και απρόσκοπτη λειτουργία του “κλειστού δρομολογίου” σε περιπτώσεις άνω των οκτώ ημερών βλάβης του πλοίου. Δυνητικά και μόνο αναφέρεται σε αντικατάσταση του πλοίου που δήλωσε βλάβη . Δεν απαιτεί την με κάθε τρόπο κάλυψη της γραμμής με ευθύνη της αναδόχου εταιρίας , κάτι που ασφαλώς δεν είναι καθόλου εύκολο ειδικά για μικρές εταιρίες.
Αυτό είναι ένα σημείο που ίσως θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο αξιολόγησης από την οργανωμένη κρατική δομή η οποία θα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε και τα επιδοτούμενα δρομολόγια να διασφαλίζεται ότι εξυπηρετούνται πρωτίστως με ενέργειες των εταιριών και οι ενδιαφερόμενες για τις άγονες γραμμές εταιρίες να μην θεωρήσουν εχθρικούς όρους του διαγωνισμού.
Γιατί μέχρι τώρα η ζυγαριά φαίνεται διαχρονικά να γέρνει πάντα υπέρ των πλοιοκτητών που για κάποιο λόγο μένουν στο απυρόβλητο εμφανιζόμενοι μάλιστα και ως “ήρωες” που στέλνουν τα καράβια τους “στα ξερονήσια”. Προκαλεί εντύπωση πως στην περίπτωση της Σαμοθράκης “ο καυγάς” των πολιτικών κομμάτων περιορίστηκε στα ανύπαρκτα έργα στο λιμάνι , στην “κακή διαχείριση” της κατάστασης από την κυβέρνηση κλπ και δεν έχει ειπωθεί κουβέντα για το καθεστώς που διέπει τις άγονες γραμμές και τρόπους που θα μπορούσαν να διευκολύνουν την κατάσταση.
Και οι… φίλοι από το Σικάγο σίγουρα αν αντιμετώπιζαν την απαράδεκτη κατάσταση στην Καμαριώτισσα με τους πάνω από χίλιους “ελεύθερους πολιορκημένους” σίγουρα θα έλεγαν δυο κουβέντες για το δικαίωμα τους στην ελεύθερη μετακίνηση πριν μελετήσουν άλλα φαινόμενα της λειτουργίας των αγορών στην Ελλάδα και άλλα ζητήματα .
ΥΓ: Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως τον περασμένο Ιανουάριο με αφορμή την βλάβη του καραβιού που εξυπηρετούσε την γραμμή Αλεξανδρούπολη- Σαμοθράκη ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ανακοίνωσε την δρομολόγηση δεύτερου πλοίου λέγοντας πως είναι απολύτως απαραίτητο. “Ένα πλοίο ίσον κανένα -έγγραφε σε ανάρτηση του- Για αυτό επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρχει και δεύτερο πλοίο.. Σκεφτείτε αν πάθει ζημιά το ΣΑΟΣ μέσα στον Αύγουστο με σαράντα χιλιάδες επισκέπτες και δεν υπάρχει δεύτερο πλοίο τι θα γίνει;” .
Τελικά ζημιά έπαθαν και τα δύο πλοία και είδαμε όλοι τι έγινε..
Ο Μίλτον Φρίντμαν [Milton Friedman, 31 Ιουλίου 1912 – 16 Νοεμβρίου 2006], ήταν επιφανής Αμερικανός οικονομολόγος, στατιστικολόγος και συγγραφέας που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Τιμήθηκε το 1976 με το Βραβείο Νόμπελ για τις Οικονομικές Επιστήμες και είναι γνωστός για την έρευνά του στην ανάλυση της συμπεριφοράς και τη νομισματική ιστορία και θεωρία, και για την πολυπλοκότητα της σταθεροποιητικής πολιτικής.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
