ΕΔΔΑ: Απέλαση μεταναστών μόνο όταν είναι αναγκαία
Με μία σημαντική απόφαση, η οποία αφορά ιδίως τις χώρες όπως η Ελλάδα με μεγάλο αριθμό μεταναστών, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έκρινε ότι σε περιπτώσεις απελάσεις μεταναστών τα εθνικά δικαστήρια πρέπει να σταθμίζουν τη φύση και τη σοβαρότητα των ποινικών καταδικών προκειμένου να εκτιμούν την αναγκαιότητα της απέλασης.
Ενώπιον του ΕΔΔΑ είχαν προσφύγει δύο Μαροκινοί μετά από καταδικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν σε βάρος τους από τα ποινικά δικαστήρια της Ισπανίας που οδήγησαν στην κρίση για απέλαση τους.
Το ΕΔΔΑ με την απόφαση του έκρινε ότι οι Ισπανικές αρχές δεν είχαν εξισορροπήσει όλα τα αντικρουόμενα συμφέροντα προκειμένου να εξακριβώσουν κατά πόσον είχαν ληφθεί μέτρα ανάλογα προς τους επιδιωκόμενους νόμιμους σκοπούς και ως εκ τούτου αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία (παραβίαση του άρθρου 8 περί του δικαιώματος σεβασμού της οικογένειας και ιδιωτικής ζωής).
Οι δύο μετανάστες δεν διεκδίκησαν αποζημίωση για χρηματική ή ηθική βλάβη αλλά οι αποφάσεις απελάσης να μην εφαρμοστούν και την έκδοση νέας άδειας παραμονής στην Ισπανία. Συγκεκριμένα, προσφεύγοντες Aziz Saber και Hamza Boughassal είναι Μαροκινοί υπήκοοι που γεννήθηκαν στο Μαρόκο.Τον Ιούνιο του 2008 όσον αφορά τον Aziz Saber και σε απροσδιόριστη ημερομηνία όσον αφορά τον Hamza Boughassal, επιβλήθηκε στον πρώτο ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή και στο δεύτερο φυλάκιση τριών ετών για διακίνηση ναρκωτικών.
Στις 11 Νοεμβρίου 2010 και στις 1η Αυγούστου 2011 δόθηκε εντολή για απέλαση των προσφευγόντων, σε συνδυασμό με την απαγόρευση 10 ετών εισόδου στη χώρα για τον Aziz Saber και 10 ετών απαγόρευση για τον Hamza Boughassal.Οι προσφεύγοντες αμφισβήτησαν τις απελάσεις τους και έφτασαν μέχρι και το Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο χαρακτήρισε απαράδεκτες τις πρόσφυγες τους ,λόγω του ότι δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι έχουν ιδιαίτερη συνταγματική σημασία.
Ειδικότερα, το ΕΔΔΑ επισημαίνει στην απόφαση του ότι η φύση και η σοβαρότητα του αδικήματος που διέπραξε ο αλλοδαπός ήταν μόνο ένα από τα κριτήρια που πρέπει να σταθμίζονται από τις εθνικές αρχές κατά την εκτίμηση της ανάγκης απέλασης λαμβανομένων υπόψη των δικαιωμάτων που διασφαλίζονται βάσει του άρθρου 8. Στην προκειμένη περίπτωση, οι εθνικές αρχές είχαν εξισορροπήσει τα ανταγωνιστικά συμφέροντα αποκλειστικά υπό το πρίσμα της διάρκειας της απέλασης (τέσσερα και τρία έτη αντίστοιχα). Το Ανώτατο Δικαστήριο της Καταλονίας είχε ρητά αρνηθεί να εξετάσει την αναλογικότητα των επίδικων μέτρων υποστηρίζοντας ότι το άρθρο 57 § 5 (β) του νόμου για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των αλλοδαπών, το οποίο θέσπισε την υποχρέωση εξισορρόπησης των διαφόρων προσωπικών και οικογενειακών συνθηκών κατά την απέλασης κατοίκων μακράς διαμονής, δεν ίσχυε για τους προσφεύγοντες.
Παράλληλα, σύμφωνα με το ΕΔΔΑ οι εθνικές αρχές δεν εξέτασαν τη φύση και τη σοβαρότητα της καταδίκης των μεταναστών, καθώς και όλα τα άλλα κριτήρια που καθορίστηκαν από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκειμένου να εκτιμηθεί η αναγκαιότητα των αποφάσεων απέλασης και απαγόρευσης εισόδου. Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν είχε λάβει υπόψη τη διάρκεια διαμονής των προσφευγόντων στην Ισπανία, την οικογενειακή κατάσταση του Hamza Boughassal ή τη σταθερότητα των κοινωνικών, πολιτιστικών και οικογενειακών δεσμών των προσφευγόντων με τη χώρα υποδοχής, την Ισπανία, και τη χώρα προορισμού, το Μαρόκο.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
