Μισθωτοί που πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με βιβλιάριο υγείας
Οι ιδιωτικές κλινικές δεν μπορούν να θεωρηθούν ως υγειονομικού ενδιαφέροντος επιχειρήσεις ή καταστήματα και, συνεπώς, οι εργαζόμενοι σε αυτές ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, πλην των εργαζομένων στα μαγειρεία, εστιατόρια και λοιπούς βοηθητικούς χώρους υγιεινής, δεν υποχρεούνται να εφοδιασθούν με βιβλιάρια (πιστοποιητικά) υγείας.
Δεν υπάρχει εκ του νόμου υποχρέωση να είναι εφοδιασμένοι με βιβλιάριο υγείας μισθωτοί οι οποίοι, λόγω της φύσης της εργασίας των, δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τρόφιμα ή/και ποτά κατά την από αυτούς παροχή των υπηρεσιών σε τρίτους, όπως είναι και το νοσηλευτικό προσωπικό που απασχολείται σε επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών υγείας, εφόσον δεν απασχολείται σε χώρους παρασκευής γευμάτων ή μαζικής εστίασης ή βοηθητικούς χώρους υγιεινής.
Η ακυρότητα της σύμβασης λόγω έλλειψης του βιβλιαρίου υγείας ερευνάται και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, επειδή αφορά τη δημόσια τάξη, καθόσον η ύπαρξη του βιβλιαρίου υγείας αποβλέπει στην προστασία της δημόσιας υγείας, και έχει ως συνέπεια ότι ο εργαζόμενος τελεί σε απλή σχέση εργασίας με τον εργοδότη του.
Για το ορισμένο όμως της αγωγής που ερείδεται σε άκυρη καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας με την οποία διώκεται η αναγνώριση της ακυρότητας αυτής και η επιδίκαση αποδοχών υπερημερίας στον μισθωτό, δεν απαιτείται να διαλαμβάνεται στο δικόγραφό της αγωγής ότι ο εργαζόμενος ήταν εφοδιασμένος με βιβλιάριο υγείας (ή της ειδικής άδειας εργασίας στις περιπτώσεις που τούτο απαιτείται με βάσει ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις), διότι η αναφορά «σε σύμβαση εξαρτημένης εργασίας» στο δικόγραφο της αγωγής έχει την έννοια της έγκυρης σύμβασης, ενώ η έλλειψη του βιβλιαρίου υγείας (ή της ειδικής άδειας εργασίας) αποτελεί ένσταση του εναγόμενου εργοδότη περί ακυρότητας της σύμβασης αυτής, η παραδοχή της οποίας συνεπάγεται την απόρριψη της αγωγής ως ουσία αβάσιμης και όχι ως αόριστης.
Στην περίπτωση προβολής κατά τη συζήτηση της αγωγής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο εκ μέρους του εναγομένου εργοδότη ισχυρισμού περί ακυρότητας της σύμβασης λόγω έλλειψης της άδειας εργασίας του ενάγοντος μισθωτού στις περιπτώσεις που το απαιτεί ο νόμος, ο μισθωτός, αποκρούοντας την ένσταση αυτή και μαχόμενος υπέρ της εγκυρότητας της σύμβασής του, μπορεί το πρώτον και μετά τη συζήτηση με την προσθήκη στις προτάσεις του είτε να αρνηθεί την υποχρέωσή του αυτή, προσδιορίζοντας ειδικότερα τους όρους και τις συνθήκες της εργασίας του, στο πλαίσιο της μεταξύ των μερών σύμβασης εργασίας, για τις οποίες δεν απαιτείτο ο εφοδιασμός του με ειδική άδεια εργασίας, καθότι η επίκληση του σχετικού ισχυρισμού γίνεται προς απόκρουση του αυτοτελούς περί ακυρότητας της σύμβασης εργασίας ισχυρισμού (ένστασης) του αντιδίκου του εργοδότη, προταθέντος κατά τη συζήτηση, είτε να επικαλεσθεί με την προσθήκη στις προτάσεις του και προσκομίσει μετά τη συζήτηση την κατά νόμο απαιτούμενη άδεια εργασίας. |
Η προβλεπόμενη από τις οικείες διατάξεις ειδική άδεια άσκησης του επαγγέλματος του νοσοκόμου αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό (διπλωματούχους νοσοκόμους) που έχει περατώσει επιτυχώς μία εκ των προβλεπομένων από την ειδική νομοθεσία σχολών νοσηλευτικής και έχει υποβληθεί στη συνέχεια σε πρακτική άσκηση, παρέχοντας στη συνέχεια υπηρεσίες περίθαλψης σε ασθενείς, και δεν αφορά εκείνους που, στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, δεν παρείχαν αντίστοιχες υπηρεσίες, ανεξαρτήτως του εάν αυτοί προσλήφθηκαν ως νοσοκόμοι από τον εργοδότη τους (Απόφαση Αρείου Πάγου του 2019, Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου, τόμος 2019, σελ. 887).
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
