Κωστάγγελος Δουβίτσας: Δημοκρατία ή βαρβαρότητα; Πιο επίκαιρο από ποτέ
Μια παλιά παροιμία, βγαλμένη από την αιματηρή ιστορία αυτού του τόπου, αναφέρει ότι, προτού επιλέξεις, πρέπει να φέρεις στο μυαλό σου και να αναλογιστείς, καλά, ένα, μονάχα, ερώτημα.
Να αναπνέεις, όντας πραγματικά ελεύθερος μέσα σε μια δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα ή να είσαι έρμαιο πολέμων και ”κοκορομαχιών”, δίχως αύριο.
Γράφει ο δικηγόρος Κωστάγγελος Θ. Δουβίτσας*
Τι θα ορίσει, σε μία σύγχρονη, Ευρωπαϊκή Ελλάδα, τη δημοκρατία, την αξιοκρατία, το κράτος δικαίου, την ισότητα, και τι θα αποτελεί εν έτει 2019 , την πολιτική βαρβαρότητα και το σκοταδισμό; Πρώτα, όμως, οφείλουμε να αναρωτηθούμε τι πραγματικά επιζητούμε από τους πολιτικούς και εν γένει το πολιτικό και κοινοβουλευτικό σύστημα, για να μπορέσουμε να δώσουμε ένα τέλος σε αυτόν τον ”γόρδιο δεσμό”, παίρνοντας τη σωστή απόφαση.
Επιθυμεί, ο κάθε ένας από εμάς, να συνεχίσει, άνευ δισταγμού, να αποτελεί άλλη μία θυσία, ως άλλη ”Ιφιγένεια”, στον κηρυγμένο πόλεμο, ανάμεσα στη λαϊκίστικη και με ξεφτισμένη ”μαγιά από το παρελθόν, Προοδευτική Συμμαχία, που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη την Δεξιά και ελιτίστικη συνεργασία προσωπικοτήτων που διαγγέλλει ο Κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ;
Επιδιώκεις να συνεχίσεις να είναι θύμα σε μια τυφλή προπαγάνδα περί ”αριστερών μεταρρυθμίσεων και αυξήσεων” για 13η σύνταξη και επιδόματα, όταν ελλοχεύει από πίσω η κραταιά ”κομματοκρατία” , με περίσσεια νοσταλγία από εποχές Σοβιέτ, το ακλόνητο πελατειακό αλισβερίσι, η ψηφοθηρία και τα πισώπλατα πολιτικά ”μαχαιρώματα” σε συνεργάτες και κυβερνητικούς εταίρους, για λίγο ακόμη ”κυβερνητικό οξυγόνο”;
Περισσεύει και άλλος πεταμένος και σπαταλημένος χρόνος για περαιτέρω εξαέρωση της μεσαίας τάξης και του ελεύθερου επαγγελματία, μέσω δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων; Κρίνεται επιτακτική ανάγκη η χώρα να πορευτεί με αυτούς που αναστηλώνουν και τοποθετούν σε περίοπτη θέση τους κρατικοδίαιτους «μαθουσάλες» συνδικαλιστές και πολιτικάντηδες του χθες, για ένα άνοιγμα και μία ψήφο από τον κεντρώο χώρο. Σίγουρα όχι, και ας επιμένει η κυβερνώσα παράταξη για έξοδο από τα μνημόνια.
Από την άλλη πλευρά του τραπεζιού, θα κληθεί ο απλός πολίτης να κρίνει τον έτερο αντίπαλο, την επονομαζόμενη και ως «Δεξιά Λύση» θέλοντας κάποιοι να μας αναγκάσουν, δια του λόγου και της εξαγγελίας, να λησμονήσουμε και να καταπιούμε τα διαγγέλματα περί «7ημερής εργασίας», το πικρό παρελθόν των κυβερνήσεων με κεντροδεξιό πρόσημο και νεοφιλελεύθερη χροιά, που έκαναν λόγο και τήρησαν με το «αζημίωτο» την υπόσχεση τους για εφαρμογή μέτρων κοινωνικής ανισότητας και ρατσισμού.
Άλλωστε για αυτούς ήταν «δίκαιο και έγινε πράξη» ο αποκλεισμός των ανασφάλιστων από τη Δημόσια Υγεία, η διαπλοκή και τη διαφθορά στο Δημόσιο Τομέα, και η εκτίναξη των δημοσιονομικών σε δυσθεώρητα επίπεδα. Όλα αυτά, δε, επιτυγχάνονται με την επιστράτευση πολιτικών προσωπικοτήτων, που διακηρύττουν σε όλα τα μέσα επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης ότι κουράστηκαν και απογοητεύτηκαν πια από την «Αριστερή παρένθεση», βρήκαν το φως της ελπίδας στην Ν.Δ, προσπαθώντας να παρασύρουν με το λόγο τους και την υπογραφή τους και τους υπολοίπους.
Τα παραπάνω πρέπει να μας προβληματίσουν, αν εμείς, που κρατάμε την τύχη στα χέρια μας, ζητάμε να είμαστε μέρος αυτής της πολιτικής πόλωσης-παρωδίας, αυτού του επικίνδυνου παιχνιδιού που καταφέρνει μόνο να ζημιώνει τη χώρα, ή απλά να αλλάξουμε ριζικά το τοπίο. Εμείς, οι καθημερινοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, ταυτότητας, πρέπει να σφραγίσουμε με την επιλογή μας και την απόφαση μας την κοινωνική ισότητα, και να λέμε όχι στις πολιτικές Βέμπερ και Όρμπαν και στα μέτρα λιτότητας που εξαγγέλλει η Δεξιά.
Να πούμε, επίσης και ένα μεγάλο όχι σε μία Αριστερά που υπονομεύει και υποβαθμίζει τη θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αιτούμενοι άμεσα μία Ευρώπη αξιών και αρχών, την Ευρώπη των ίσων και των πολλών, όπως την ονειρεύτηκαν οι Φ. Μιτεράν και Α. Παπανδρέου, και μέσα σε αυτήν την Ευρώπη, την Ελλάδα ρυθμιστή των εξελίξεων και όχι παρασκηνιακό θεατή.
Ένα κράτος δικαίου, του οποίου το τιμόνι δε θα στρίβει ο κάθε ασυνείδητος και απερίσκεπτος είτε αριστερά είτε δεξιά. Ένα κράτος που θα υπογράψει εκ νέου ένα συμβόλαιο τιμής και εμπιστοσύνης με τον πολίτη, τον οποίο θα τον οδηγήσει μακριά από αυτήν την ακραιφνή και επικίνδυνη πόλωση και σύγκρουση μεταξύ του Αριστερού λαϊκισμού και της συντηρητικής Δεξιάς.
Ζητάμε μια χώρα στην οποία θα πρυτανεύσουν οι ήρεμες και οι δημοκρατικές δυνάμεις, η φωνή της προόδου και της Δημοκρατίας. Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με γοργό ρυθμό μέσα σε ένα κλίμα απαισιοδοξίας και τοξικότητας για τον ίδιο της τον πολίτη.
Προς τούτο, λοιπόν, ας αναλογιστούμε, εντέλει και ας απαντήσουμε στο ερώτημα που τίθεται στην αρχή: Θέλουμε τη Δημοκρατία που μας αξίζει, ή επιδιώκουμε, διακαώς, τη βαρβαρότητα τους;
*Δικηγόρος LL.M., Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
