Δημήτριος Φούκας: Περί εθελοδουλίας, πανδημίας και δικαστικών διακοπών
Του Δημήτριου Φούκα*
Δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν πλέον η αταβιστική -στα όρια της εμμονής- προσπάθεια κάποιων να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα, προσαρμόζοντάς την ώστε να ταιριάζει στο αφήγημα που έχουν προετοιμάσει και να εξυπηρετεί το ιδεολόγημα που έχουν υιοθετήσει. Είναι μία γνωστή, παλαιά και αναγνωρίσιμη μέθοδος που διαχρονικά ήταν το στήριγμα του πολιτικού ολοκληρωτισμού.
Επειδή όμως η ψευδοαρχή του «αν η αλήθεια διαφωνεί με μας τόσο το χειρότερο για την ίδια», δεν μας βρίσκει όλους σύμφωνους, επιτρέψτε μου την διατύπωση μερικών σκέψεων με αφορμή τις απόψεις που διακινούνται στα πλαίσια του διαλόγου που γίνεται ή θα έπρεπε να γίνεται στο εσωτερικό της ΕνΔΕ.
Η γενική συνέλευση του Δεκεμβρίου του 2019 θα μας μείνει αξέχαστη για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και διότι πληροφορηθήκαμε το μανιφέστο των μελών του δ.σ. που αυτήν την περίοδο ασκούν την εκπροσώπηση της ΕνΔΕ. Συνοπτικά, μάθαμε ότι η δικαιοσύνη είναι ή πρέπει να είναι αντίθετη στην οικονομική ανάπτυξη, η οποία –παρεμπιπτόντως- είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν λαό, ότι η συμμετοχή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς είναι η αιτία των δεινών της χώρας, ότι η διαμεσολαβητική-συμβιβαστική επίλυση των διαφορών συνιστά αντισυνταγματική αφαίρεση ύλης από τα δικαστήρια, ότι περιστοιχιζόμαστε από εχθρούς, με κυριότερους τους δημοσιογράφους και τους εκπροσώπους της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, οι οποίοι θέλουν να καταργήσουν τις δικαστικές διακοπές, να επεκτείνουν το ωράριο λειτουργίας των δικαστηρίων και να αξιοποιήσουν τις αρχές του σύγχρονου management στα δικαστήρια, εκμεταλλευόμενοι τους μηχανισμούς του κοινωνικού αυτοματισμού και ότι όλα τα προβλήματα της δικαιοσύνης θα επιλυθούν με μία αύξηση των οργανικών θέσεων δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών κατά εκατό. Και όλα αυτά «καταλήγοντας στην πιθανολόγηση της στρατηγικής που έχει χαραχθεί….μετά από προσεκτική ανάγνωση ομιλιών πολιτικών προσώπων», όπως μας διαβεβαιώνουν. Προσφάτως συμπληρώθηκε με την διατύπωση θεωριών περί «μεθοδευμένης προσπάθειας επιβολής “έκτακτων και προσωρινών μέτρων”», περί εθελόδουλων και εθελοντών του σιωπητηρίου.
Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα εάν είναι θεμιτός στόχος μιας κοινωνίας η οικονομική της ανάπτυξη ή όχι, ούτε εάν η συμμετοχή της χώρας στο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι καλή για τους Έλληνες, αφ’ ενός διότι ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του, αφ’ ετέρου διότι η διατύπωση γνώμης από τη ΕνΔΕ επ’ αυτού του ζητήματος, εκφεύγει του κατά το καταστατικό σκοπού της. Επίσης παρέλκει η αναφορά σε άλλα θέματα, για τα οποία έχει ήδη διατυπώσει γνώμη η Διοικητική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.
Ωστόσο είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το σενάριο του τρόμου που περιγράφουν οι εν λόγω συνάδελφοι, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ένας δικαστής φοβικός και απομακρυσμένος από τις διεθνείς εξελίξεις, τελικά καταλήγει και περιορίζεται στο θέμα των δικαστικών διακοπών, προσπερνώντας οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα υπάρχει, παραγνωρίζοντας την ίδια την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.
Παραβλέπουν όμως και κάτι ακόμα: ότι οι λεγόμενες «δικαστικές διακοπές» δεν κινδυνεύουν από τις συνέπειες μιας επιδημίας, τις οποίες ακόμη δεν γνωρίζουμε στην πλήρη έκτασή τους και οι οποίες μπορεί να είναι είτε μικρότερες είτε μεγαλύτερες από ότι φοβόμαστε, αλλά από την επί σειρά ετών συσσώρευση δικογράφων και υποθέσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να επιλυθούν με διαφορετικό τρόπο, όπως γίνεται σε δεκάδες άλλες χώρες με μεγάλη επιτυχία. Η μοναδική απειλή για τις «δικαστικές διακοπές» είναι η υπερσυσσώρευση δικογράφων που, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα εκδικασθούν έτη μετά την κατάθεσή τους. Αυτό που είναι αυτονόητο σε ολόκληρο τον κόσμο και σε κάθε είδους νομικά συστήματα, στην χώρα μας παραμένει ζητούμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εναλλακτικές μορφές επίλυσης των διαφορών, το οποίο οι συνάδελφοι «ξορκίζουν», έχει υιοθετηθεί ακόμη και από την Λ.Δ. της Κίνας.
Κλείνοντας και εν όψει του ότι οι ίδιοι συνάδελφοι προσπαθούν και πάλι να διχάσουν το δικαστικό σώμα, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν, με την γνωστή μέθοδο της δαιμονοποίησης και της καταγγελίας κάθε άποψης που δεν τους είναι αρεστή, με μοναδικό σκοπό την δικαιολόγηση της συνδικαλιστικής τους ύπαρξης, στην παρούσα δε συγκυρία με αναφορές σε εθελόδουλους και εθελοντές του σιωπητηρίου, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: στην περίπτωση που οι χαρακτηρισμοί αυτοί, που έγιναν από τον κατέχοντα την θέση του Προέδρου της ΕνΔΕ, αναφέρονται σε συναδέλφους, είναι απαράδεκτοι και σε κάθε περίπτωση επιστρεπτέοι και ότι εθελόδουλος και εθελοντής του σιωπητηρίου δεν είναι αυτός που, προσωρινά και για λόγους μείζονος ανάγκης, συναισθανόμενος την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα, απέχει από μία διεκδίκηση ή την άσκηση ενός δικαιώματος, το οποίο διατηρεί, αλλά αυτός που υποχρέωσε την ΕνΔΕ σε σιωπή μπροστά στην παραγραφή συγκεκριμένων υποθέσεων που επέφερε η κατάργηση του Ν. 1608/1950 και οι γενόμενες τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα.
Πρόεδρος Πρωτοδικών*
Πηγή: ende.gr
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
