Απίστευτο: Ο Ν. Παρασκευόπουλος πιστεύει πως… δικαιώθηκε!

Στην αντεπίθεση επιχειρεί να περάσει εκ νέου ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Νικ. Παρασκευόπουλος ο οποίος μετά τον συνεχιζόμενο σάλο για τις νομοθετικές επιλογές του

οι οποίες αποτελούν τη βάση – σύμφωνα με τους νομικούς- για την αποφυλάκιση επικίνδυνων κακοποιών υποστηρίζει πως «εμπάθεια μάλιστα οδηγεί ορισμένους να αποκαλούν «Νόμο Παρασκευόπουλου» ό,τι είναι φιλελεύθερο, δικαιοκρατικό και εγγυητικό για τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

Μιλάει μάλιστα για πολεμοχαρή  εκστρατεία παραπληροφόρησης σε βάρος του και καταλήγει πως τα νομοθετήματα έχουν καταξιωθεί: «αυτό που προλαβαίνει την επανάληψη της εγκληματικότητας είναι η κοινωνική επανένταξη κι όχι η επιμήκυνση του χρόνου κράτησης. Αλλά οι κατήγοροι δεν κάνουν καν τον κόπο να υποκριθούν ότι μπορούν πριν μιλήσουν να σκέπτονται. Λασπολογούν και κυκλοφορούν άκριτα ο ένας τη λάσπη του άλλου».

Οι ρυθμίσεις

Αναφέρει ο πρώην υπουργός: -«Ρυθμίσεις για πρόωρη αποφυλάκιση ανθρώπων με προβλήματα υγείας ισχύουν από το 1993 (αρ. 33 παρ. 3 Ν. 2172/1993). Είκοσι και χρόνια, δηλαδή, πριν τον «Νόμο Παρασκευόπουλου». Έκτοτε οι κατηγορίες προβλημάτων υγείας που υπάγονται στη ρύθμιση σταδιακά αυξάνονται. Ο Ν. 4356/2015 εισήγαγε πάντως  για πρώτη φορά ελάχιστους χρόνους παραμονής στη φυλακή  πριν τη σχετική αποφυλάκιση». Ο πρώην υπουργός δεν αναφέρει όμως για πρώτη φορά εισήγαγε διάταξη αποφυλάκισης με 50% αναπηρία, ενώ  εντάχθηκαν στη διάταξη αποφυλάκισης με αναπηρία 67% όλες ανεξαιρέτως οι ασθένειες ενώ μέχρι τότε αναφέρονταν συγκεκριμένες (π.χ aids , νεφρική ανεπάρκεια κλπ).

-«Το φως της δημοσιότητας έχουν δει εντυπωσιακές ενδείξεις ότι η «υπόθεση Φλώρου» στηρίχτηκε σε γνωμάτευση που έπασχε ουσιαστικά και τυπικά. Ο έλεγχος της εφαρμογής του νόμου, όμως,  δεν είναι θέμα του νομοθέτη, αλλά της Δικαιοσύνης. Γι αυτό πολύ ορθά κινήθηκαν διαδικασίες δικαστικού και διοικητικού ελέγχου, παρά τις απόψεις ότι τα λάθη είναι λόγω του νόμου ανέλεγκτα .

Δικαστές: Με την τροποποίηση Παρασκευόπουλου στηνόταν -λόγω ασάφειας- “βιομηχανία αποφυλακίσεων”

Αλίμονο, αν  κάθε φορά που θα αντιμετωπίζαμε πρόβλημα μιας κακής εφαρμογής του νόμου σε δίκες π.χ. ανθρωποκτονίας, βιασμού ή ληστείας, θα αναθεματίζαμε (ή πολύ περισσότερο θα καταργούσαμε)  τις αντίστοιχες ρυθμίσεις». Έχει δίκιο ο πρώην υπουργός πως η δουλειά των (και των) δικαστών ήταν να εντοπίσουν τα προβληματικά  πιστοποιητικά. Θα πρέπει όμως να διαβάσει και το βούλευμα που ανέτρεψε την αποφυλάκιση Φλώρου το οποίο μιλάει για «βιομηχανία αποφυλάκισης με την συνάθροιση ποσοστών  επιμέρους αναπηριών», η οποία θα στηριζόταν στην ασάφεια του τροποποιημένου από εκείνον 110α ΠΚ. – «Νομοθεσία για τη χορήγηση αδειών (περίπτωση Δ. Κουφοντίνα) σε κρατουμένους θεσπίστηκε πρώτη φορά με τον Ν.3312/1955. Η ρύθμιση εντάχθηκε στον Σωφρονιστικό Κώδικα του 1989 (Ν. 1851/1989),καθώς και στον ισχύοντα (Ν.2776/1999), και βελτιώθηκε με πολλά επόμενα νομοθετήματα». Σωστά αναφέρει πως η νομοθεσία που ισχύει σήμερα για τις άδειες είναι του 1999 και εν πολλοίς ο θεσμός είναι επιτυχημένος. Δεν λέει όμως πως το 2014 δημιουργήθηκαν οι φυλακές τύπου Γ’ οι έγκλειστοι στις οποίες (π.χ περιπτώσεις όπως του Κουφοντίνα ή άλλων βαρυποινιτών) δε θα είχαν δικαίωμα αδείας. Ο ίδιος με νόμο κατήργησε τις φυλακές τύπου Γ’, το 2015 και επανέφερε το καθεστώς του 1999. – «Θεσμοί πρόωρης υπό όρους απόλυσης κρατουμένων ίσχυαν από τη ψήφιση του Ποινικού Κώδικα (1950) και ακόμη νωρίτερα. – Αποσυμφορητικοί των φυλακών νόμοι ψηφίζονται εδώ και 30 χρόνια, κατά την τελευταία δεκαετία μάλιστα ετησίως. Προβλέπουν, συντομότερα χρονικά όρια για την υπό όρους απόλυση». Κανένας νόμος αποσυμφόρησης των φυλακών (από το 2008 είχαν ψηφιστεί 6 μέχρι το 2015) δεν είχε τόση διάρκεια όση ο δικός του και κανείς τέτοια ευρύτητα αδικημάτων τα οποία μπορούσαν να ενταχθούν. Καταλήγει ο πρώην υπουργός: «Και οι τέσσερις παραπάνω θεσμοί έχουν καταξιωθεί. Όχι μόνο εγγυώνται έναν ανθρώπινο σωφρονισμό, αλλά και διευκολύνουν την επανένταξη και επομένως την πρόληψη και την ασφάλεια. Τροποποιήσεις γίνονται (συνήθως με φιλελεύθερη κατεύθυνση) και πρέπει να γίνονται. Σωστά όμως οι ρυθμίσεις δεν καταργήθηκαν από καμία κυβέρνηση. Μια εγκατάλειψή τους θα συνεπαγόταν κατάλυση του κράτους δικαίου, επιστροφή στην εκδίκηση και αύξηση της  μετά την αποφυλάκιση εγκληματικότητας».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr