50 + Δικηγόροι για την ανθρώπινη ζωή : Case: Ελληνική Πολιτεία versus Δημήτρη Κουφοντίνα

Το κράτος δικαίου δεν αφαιρεί τη ζωή ούτε ανέχεται την απώλεια της. Το Σύνταγμα μας ανάγει την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατο δικαίωμα, το οποίο η συντεταγμένη πολιτεία υποχρεούται να προστατεύει και να υπερασπίζεται χωρίς διάκριση.

NEWSROOM 03.03.2021 | 06:00

DIKASTIKO.GR / ΑΡΘΡΑ / 50 + Δικηγόροι για την ανθρώπινη ζωή : Case: Ελληνική Πολιτεία versus Δημήτρη Κουφοντίνα

Την 1η Μαρτίου του 1981 ο Βορειοϊρλανδός Bobby Sands ξεκινά απεργία πείνας. Μετά από 66 μέρες κατέληξε, με τη Μάργκαρετ Θάτσερ, Πρωθυπουργό τότε του Ηνωμένου Βασιλείου, να δηλώνει για το θάνατο του: «Ο κύριος Σαντς ήταν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Ο ίδιος επέλεξε να χάσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν άφησε σε πολλά από τα θύματά της».

Πρόκειται για τον τελευταίο θάνατο απεργού πείνας στον ευρωπαϊκό χώρο.

Σαράντα χρόνια μετά, στην Ελλάδα, τη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, είναι αδιανόητο να υπάρξει νεκρός απεργός πείνας. Μια τέτοια εξέλιξη είναι ασύμβατη με το Δημοκρατικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του υπέρτατου αγαθού, της ανθρώπινης ζωής.

Το κράτος δικαίου δεν αφαιρεί τη ζωή ούτε ανέχεται την απώλεια της. Το Σύνταγμα μας ανάγει την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατο δικαίωμα, το οποίο η συντεταγμένη πολιτεία υποχρεούται να προστατεύει και να υπερασπίζεται χωρίς διάκριση.

Η προστασία της ζωής ως πανανθρώπινης αξίας θεμελιώνεται σε πληθώρα διεθνών νομικών Συμβάσεων όπως την Οικουμενική ∆ιακήρυξη των ∆ικαιωμάτων του ανθρώπου του 1948, τις Συμβάσεις της Γενεύης στις 12/8/1949 και τα δύο πρόσθετα Πρωτόκολλα, στις 8/6/1977, που τις συμπληρώνουν, το ∆ιεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολίτικων ∆ικαιωμάτων του ΟΗΕ το 1966, το οποίο κυρώθηκε από́ την Ελλάδα με τον Ν.2462/1997, την Ευρωπαϊκή́ Σύμβαση των ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και τέλος ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κατάργηση της θανατικής ποινής αρχικά με το άρθ. 33 του ν. 2172/1993, νομοθετική εξέλιξη που αποτυπώθηκε και στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001, αποδεικνύει τη σταθερή και διαχρονική προσήλωση του Έλληνα νομοθέτη στην απόλυτη προστασία του δικαιώματος της ανθρώπινης ζωής.

Ο Σωφρονιστικός κώδικας, ως ισχύει, (άρθ. 31) απονέμει δικαιώματα στον κατάδικο απεργό πείνας και ως εκ τούτου αναγνωρίζει την απεργία πείνας ως εκδήλωση της ελευθερίας του ατόμου.

Ο νομικός μας πολιτισμός αντιλαμβάνεται τα ζητήματα σωφρονιστικής πολιτικής ως κατεξοχήν ζητήματα δικαιοσύνης και όχι δημόσιας τάξης.

Η άρνηση προστασίας της ανθρώπινης ζωής είναι κηλίδα για τη Δημοκρατία. Κηλίδα για τη Δικαιοσύνη και το νομικό μας πολιτισμό.

Με την πολυετή δράση της στη μεταπολίτευση, η τρομοκρατική οργάνωση «17Ν» αμαύρωσε τις δημοκρατικές μας αξίες και «σχετικοποίησε» το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ζωής, την οποία αποστέρησε από τα θύματα της. Για τη συντεταγμένη πολιτεία αυτό δεν είναι επιλογή. Η Δημοκρατία απονέμει δικαιοσύνη στο πλαίσιο των αρχών του κράτους δικαίου, δεν εκδικείται και δεν φοβάται όσους την επιβουλεύτηκαν.

Η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Πόσω μάλλον όταν αυτή μπορεί να είναι το τίμημα «κώφευσης» απέναντι σε οποιοδήποτε διοικητικό ή δικονομικό αίτημα.

Η εκτελεστική εξουσία είναι ανεπίτρεπτο με ενέργειες ή παραλείψεις της να αποδυναμώνει τον πυρήνα της Δημοκρατίας και τη λειτουργία των θεσμών.

Είναι ανεπίτρεπτο να αφήνει να διαχέονται τα ταπεινότερα των παραταξιακών ενστίκτων και να αναλαμβάνει τον ρόλο του «ιδεολογικού τιμωρού» για έναν ποινικό κατάδικο που η Δικαιοσύνη ήδη έκρινε.

Ο Δ. Κουφοντίνας έχει κριθεί οριστικά για τις πράξεις του και έχει καταδικαστεί αμετάκλητα από εκείνους που θεσμικά είχαν την ευθύνη να τον κρίνουν. Τα εγκλήματα που διέπραξε καταδικάστηκαν τόσο από τα Ελληνικά Δικαστήρια όσο και από την συλλογική συνείδηση.

Η Δημοκρατία στην πατρίδα μας έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού. Είναι οι πολιτικές που διαθλούν την οπτική ορισμένων και εμφανίζουν ως αδύναμα τα θεμέλια αυτά.

Ως δικηγόροι και ως συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ελληνική κοινωνία, καλούμε τους θεσμούς της οργανωμένης πολιτείας και την εκτελεστική εξουσία που έχει την πολιτική ευθύνη να σεβαστεί και να διασφαλίσει το δικαίωμα του κρατούμενου – απεργού πείνας στο υπέρτατο αγαθό της προστασίας της ζωής με σεβασμό στο κράτος δικαίου, στα θεμελιώδη δικαιώματα και στις ελευθερίες.

Να μην γίνει η Ελλάδα η πρώτη χώρα με νεκρό απεργό πείνας ύστερα από τέσσερις δεκαετίες στον ευρωπαϊκό χώρο.

Να μην καταλήξει ο κατάδικος Δ. Κουφοντίνας.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΜΗΝΑΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΑΡΙΑΔΝΗ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΒΑΡΒΟΥΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΒΑΡΣΑΜΗ ΦΙΛΟΘΕΗ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΚΑΣΟΥΚΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΔΟΥΜΟΥΡΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΖΕΡΒΑΣ ΜΗΝΑΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ