Χρ. Ράμμος: Φρεσκάδα στην Ηρώδου Αττικού
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε γοητεύσει, καμιά φορά ίσως και να σε ξενίσει, αλλά αδιάφορο δεν σε αφήνει ποτέ. Έχει ένα παράξενο μείγμα ζεστασιάς, ευγένειας και απλότητας από την μια και μια σιδερένια άκαμπτη θέληση και επιμονή στις αξιακές πεποιθήσεις της από την άλλη. Είναι αμείλικτος αντίπαλος στα επιχειρήματα.
Την γνώρισα το 1982 όταν ήμασταν νέοι εισηγητές στο ΣτΕ. Αμέσως διαισθάνθηκα μια ιδεολογική και αισθητική συγγένεια μαζί της. Ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ατομικά δικαιώματα, αγάπη στον πολιτικό φιλελευθερισμό, την ανοικτή κοινωνία, έννοια για τον αδύνατο και τον περιθωριακό και πίστη αμετακίνητη στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Όμως δεν ήταν μόνο αυτά. Υπήρχε και μια ταύτιση στον τρόπο που αντιλαμβανόμασταν την δικαστική δεοντολογία. Μια αγάπη για το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έχει δε πάντα ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε καινούργιο. Για λογοτεχνία, εικαστικά, αρχιτεκτονική. Και μια βαθύτατη και λεπτότατη αίσθηση του χιούμορ. Χιούμορ σαρωτικό αλλά όχι εξοντωτικό για τον άλλο, που εκτονώνει τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Σοβαρή αλλά ποτέ σοβαροφανής.
Εκείνο όμως που για μένα είναι το κορυφαίο χαρακτηριστικό της είναι το θάρρος της και η παρρησία της. Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο Συμβούλιο, όταν οι περισσότεροι νέοι εισηγητές αντιμετωπίζαμε τους Συμβούλους, Αντιπροέδρους σαν ιερά τέρατα η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν δίσταζε να διαφωνήσει, όταν πίστευε ότι είχε δίκιο, πάντα με ευπρέπεια και με τη δύναμη της πεποίθησης και του επιχειρήματος, ακόμη και με ανώτερους στην ιεραρχία του ΣτΕ δικαστικούς. Ίσως και λόγω του ότι όντας κόρη του αείμνηστου Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου του Νίκου Σακελλαρόπουλου, ήταν συνηθισμένη να συναντάει από μικρό παιδί ανώτατους δικαστικούς. Αυτή η ιδιότητα της κάποιες φορές της κόστισε αντιπάθειες, όπως είναι αναμενόμενο.
Είναι γνωστό ότι σε παίρνει να πετάς το γάντι, μόνο όταν είσαι εν τάξει στις υποχρεώσεις σου. Και απ’ αυτή την άποψη η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν είχε τίποτε να φοβηθεί. Τέρας εργατικότητας και δικαστικής παραγωγικότητας.
Με τα δεδομένα αυτά δεν άργησε να δημιουργηθεί μεταξύ μας μια στενή προσωπική φιλία. Άνθρωποι ισχυρών πεποιθήσεων και οι δυο μας είχαμε και αρκετές διαφωνίες που κάποιες φορές κατέληξαν και σε συγκρούσεις. Ένα όμως σημαντικό χαρακτηριστικό της Κατερίνας Σακελλαροπούλου είναι ότι δεν είναι μνησίκακη. Αν επιχειρήσεις να της κρατήσεις κακία δεν θα σε αφήσει αυτή. Διατηρεί πάντα μια εφηβική πίστη στον θεσμό της φιλίας. Και ξέρει να γυρίζει σελίδα.
Νομίζω ότι η πιο ωραία μας κοινή στιγμή ήταν τον Οκτώβριο του 2016 σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το Δικαστήριο, όταν αυτό εμφανίστηκε να μην έχει το απαιτούμενο σθένος να προχωρήσει την διάσκεψη στην δίκη για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Τότε που παραιτηθήκαμε από την Ένωση Δικαστικών Λειτουργών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την θλιβερή εκείνη κατάσταση. Πως ήταν δυνατόν το Δικαστήριο που αψήφησε την Δικτατορία να μην μπορεί να βρει την νηφαλιότητα να δικάσει την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών;
Πιστεύω πως πέρα από τον μεγάλο ιστορικό συμβολισμό της ανόδου γυναίκας στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα μιας χώρας, στην οποία οι γυναίκες εξακολουθούν να μην είναι ορατές στον χώρο της εξουσίας, η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου θα σηματοδοτήσει και την είσοδο ενός νέου, συγχρόνου και φρέσκου ύφους και λόγου στην Ηρώδου Αττικού”.
*Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας- Πρόεδρος της Αρχής Διασφαλίσεως του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “τα Νέα” στις 18.1.2019
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
