Δημήτρης Αναστασόπουλος: Αγώνας αξιών, όχι αξιωμάτων

Η προεκλογική περίοδος για τη νέα ηγεσία του ΔΣΑ πέρασε πλέον στην ιστορία. Το αποτέλεσμα της απολύτως σεβαστό, όπως άλλωστε από την πρώτη στιγμή δήλωσα. Οι γραμμές που ακολουθούν αποτελούν τη μικρή μου παρακαταθήκη για τον ιστορικό του μέλλοντος, αν ήθελε υποτεθεί ότι θα αφιερώσει λίγες σειρές και στις εκλογές του ΔΣΑ εν έτει 2025. Αλλά και ένα μήνυμα του ηττημένου, εντός ή εκτός εισαγωγικών, προς τους συναδέλφους του, αφού πλέον έχει τελειώσει ο αχός των εκλογών. 

Στις εκλογές αυτές έκλεισε ο δικός μου προσωπικός κύκλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας. Ένας κύκλος που άνοιξε το 2014, με την εκλογή μου για πρώτη φορά ως Συμβούλου. Και έκλεισε, όπως ακριβώς άνοιξε. Ως Συμβούλου ΔΣΑ. Γιατί ο αγώνας μου πάντα, εντός και εκτός του ΔΣ, ήταν αγώνας αξιών, όχι αγώνας αξιωμάτων. Τα αξιώματα είναι χρήσιμα για να έχεις την ευκαιρία να εφαρμόσεις τις αρχές σου. Οι οποίες όμως δεν παύουν ποτέ να υπάρχουν, με ή χωρίς αξιώματα. 

Θα πούνε κάποιοι, το λες τώρα γιατί δεν εξελέγης Πρόεδρος. Όχι. Η μέχρι σήμερα πορεία μου έχει αποδείξει ότι ήταν πάντα αγώνας αξιών. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι καίτοι τιμήθηκα δύο φορές (τρεις πλέον) από τους συναδέλφους μου με τη δεύτερη θέση στις εκλογές μας, ωστόσο ούτε διεκδίκησα, αλλά ούτε και μου δόθηκε, κάποιος άλλος τίτλος, στο προεδρείο του Δ.Σ., όπως πάντα γινόταν μέχρι τη δική μου υποψηφιότητα ως Προέδρου ΔΣΑ. Ούτε βεβαίως και εκτός ΔΣΑ αναζήτησα κάποιο άλλο αξίωμα. Κυρίως, όμως, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι επί 11 χρόνια στο Συμβούλιο μας υπηρέτησα πιστά τις αξίες και τις αρχές μου, για μια καλύτερη δικηγορία και μια καλύτερη δικαιοσύνη. Κόντρα συχνά σε κατεστημένες νοοτροπίες και λαϊκίστικες απόψεις. Αναλαμβάνοντας πάντα το κόστος των επιλογών μου. Κόστος, συχνά, όχι ασήμαντο. Αποχωρώ, λοιπόν, από το Συμβούλιο μας ως Σύμβουλος ΔΣΑ. Δηλαδή, με την μεγάλη τιμή που μου έκαναν οι συνάδελφοι μου τρεις φορές.

Σε μια ήττα, το πρώτο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να αναλάβει τις ευθύνες του και να δει τα λάθη του. Το έχω κάνει και θα το κάνω και το επόμενο διάστημα. Μπορεί η παράταξή μας να πέτυχε για πρώτη φορά από το 2008 να βρεθεί στην πρώτη θέση του α’ γύρου των εκλογών, όμως αυτό εν τέλει δεν ήταν αρκετό, λόγω της συσπείρωσης σχεδόν όλων των άλλων εναντίον μας στον β’ γύρο. Δεν θα ήταν, ωστόσο, ειλικρινής κάποιος αν δεν θα αναγνώριζε ότι οι εκλογές αυτές πολιτικοποιήθηκαν έντονα. Για την ακρίβεια, κομματικοποιήθηκαν έντονα. Επί σκοπώ. Αντί για μια μάχη ιδεών και προτάσεων για τα δικηγορικά θέματα, μετατράπηκε σε μια αρένα κομματικών φιλοδοξιών, αποθημένων και στρατηγικών πέρα και πάνω από τον ΔΣΑ. Όχι με δική μας ευθύνη. Αλλά με ευθύνη του «βαθέος κράτους» του Συλλόγου μας, που εξαρχής εκπόνησε την στρατηγική αυτή. Και στην οποία βρήκε τους πάντα πρόθυμους συνεργάτες, να την διανθίσουν με λάσπη, ψέματα, συκοφαντίες. Άνθρωποι παντελώς απαξιωμένοι στη συνείδηση των δικηγόρων, όπως ακόμα μια φορά αποδείχθηκε, ανέλαβαν το βρώμικο ρόλο της λασπολογίας. Άνθρωποι πορφυρογέννητοι, που δεν ανέχονται στην οπτική τους άλλους, πλην των ομοίων τους, ανέλαβαν το βρώμικο ρόλο της χυδαιολογίας. Και άλλοι, που ενώ γνώριζαν τη στρατηγική της λασπολογίας που ξεδιπλωνόταν, είτε σιώπησαν, αδύναμοι για κάτι άλλο, είτε επεδίωξαν να δοξαστούν – τώρα ή αργότερα – κρυπτόμενοι. Ίσως πιο πολύ ξαφνιάστηκα από εκπροσώπους χώρων που πρεσβεύουν δήθεν τον ριζοσπαστισμό αλλά που εν προκειμένου έσπευσαν να συνεργαστούν με ό,τι πιο συστημικό και συντηρητικό υπάρχει στο Σύλλογο μας. Πάντως δεν υπάρχει καμία πίκρα για όλα αυτά. Δεν πίστευα άλλωστε ότι ζούμε σε έναν κόσμο αγγέλων. Στο τέλος τέλος έγινα εμπειρότερος, έμαθα ακόμα περισσότερα. Όμως, οφείλω την καταγραφή αυτή, ως υπόμνηση για το μέλλον, ώστε να μην επαναληφθούν συμπεριφορές που διχάζουν και δηλητηριάζουν το σώμα, ιδίως τα πιο νέα παιδιά. 

Όλο αυτό το διάστημα που προηγήθηκε, μιλήσαμε για την ανάγκη αλλαγής παραδείγματος στον ΔΣΑ. Για την ανάγκη μιας άλλης νοοτροπίας και ενός άλλους ύφους. Για την ανάγκη αποκατάστασης του κύρους μας. Ώστε να αρχίσουμε πλέον να καταγράφουμε νίκες και όχι ηρωικές ήττες. Ώστε να νιώσουμε ξανά υπερήφανοι που είμαστε δικηγόροι. Μπορεί το μήνυμα μας αυτό να μην πλειοψήφησε στην κάλπη, δεν έχω όμως καμία αμφιβολία ότι πλειοψηφεί στη συνείδηση των περισσότερων δικηγόρων. Και, εν τέλει, μπορούμε να δηλώνουμε υπερήφανοι, εγώ και οι συνεργάτες μου, ότι γίναμε εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα που ευαγγελιζόμασταν. Από την πρώτη στιγμή αυτής της πορείας, μέχρι και την τελευταία. 

Εύχομαι από καρδιάς το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας και ο νέος Πρόεδρος του να επιτύχουν στο δύσκολο έργο που έχουν μπροστά. Οι προκλήσεις είναι πολλές. Από πλευράς μας τις εκθέσαμε όλες και προτείναμε για όλες λύσεις. Από τον δικηγορικό υπερπληθωρισμό μέχρι την δικηγορική καθημερινότητα και την τεχνητή νοημοσύνη. Προκλήσεις που είναι επιτακτικό να αντιμετωπιστούν με γενναιότητα και ειλικρίνεια, προτού να είναι πολύ αργά. Η παράταξη μας, με την ισχυρή παρουσία της στο Δ.Σ., θα σταθεί, όπως πάντοτε έκανε, με πνεύμα ευθύνης και συναδελφικότητας, αρωγός στην επίλυση των κοινών προβλημάτων. 

Όσο για τον γράφοντα, επιστρέφω απολύτως αφοσιωμένος στη δικηγορία, από την οποία άλλωστε ποτέ δεν απομακρύνθηκα. Στη δικηγορία που αγαπώ και που τόσα πολλά μου έχει προσφέρει. Καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος δικηγόρος, μετά την ενδεκαετή παρουσία μου στο Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Με ευγνωμοσύνη για όσα ο Σύλλογος μας μου έδωσε, με ευγνωμοσύνη για τους χιλιάδες δικηγόρους που με εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια αλλά και για όλους εκείνους που δεν με εμπιστεύτηκαν αλλά αντιπαρατεθήκαμε με σεβασμό και ήθος. Τέλος, όπως κάθε αγώνας αξιών, έτσι και ο δικός μου, δεν σταματά ποτέ. Έχει στάσεις, έχει παρενθέσεις, αλλά συνεχίζεται πάντα με την ίδια πίστη και την ίδια αποφασιστικότητα. Αλλάζουν ίσως τα πεδία, ποτέ όμως οι στόχοι.

* Του Δημήτρη Αναστασόπουλου, Συμβούλου ΔΣΑ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr