Δημήτρης Παξινός: Για τον Νώντα Ζαφειρόπουλο

Πρόεδρος του ΔΣΑ την τριετία 1984_ 1987. Ήταν η εποχή της παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ.. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθούσε να βρει πατήματά της. Να έλθει ξανά στο προσκήνιο. Οι επιτυχίες λίγο σπάνιες. Οι δικηγορικές εκλογές ήταν οι σπουδαιότερες μετά τις βουλευτικές. Έδιναν το στίγμα του νικητή των Εθνικών. Η την ροπή του εκλογικού σώματος. Μεγάλη η σπουδαιότητα τους. Ο Κουτσόγιωργας σε μια συνάντηση είχε τονίσει “Μέχρι τα σώβρακα των παππούδων θα ψάχνουμε,  αν είναι πράσινα για τον διορισμό” Ο φανατισμός ήταν μεγάλος και στα Δικηγορικά. Πράσινοι και Βένετοι και στις Γενικές Συνελεύσεις, στο Ακροπόλ υπήρχε το αδιαχώρητο. Και φανατισμός κομματικός που μεταφέρονταν στο θέατρο, όπου τρόχιζαν τα ξίφη τους οι μεν κι οι δε κ οι άστεγοι που έψαχναν μια θέση στον ήλιο. Ψηφοδέλτια αρκετά κι ίσχυε ο χωρισμός σε πάρα Πρωτοδικαις, παρ Εφεταις και παρ Αρειω Πάγω, των υποψηφίων συμβούλων. Σταυροί μέχρι 24, όσοι ήταν οι σύμβουλοι. Κι ένας ο Πρόεδρος 25 το σύνολο των εκλεγμένων. Στο ΔΣ τα πράγματα ήταν σχετικά ήπια και πολιτισμένα πάρα τον γενικότερο φανατισμό που κυριαρχούσε στην πολιτικοκοινωνική αρρένα μεταξυ των πολιτών. Ήταν η εποχή των πράσινων και γαλάζιων καφενείων που βρίσκονταν σε μεγάλη άνθηση. Κι αλλοίμονο σ οποιον πολιτικό έκανε λάθος στο καφενείο….Άγριο κοίταγμα και καταλάβαινες αμέσως το λάθος. Έτσι ήταν η εποχή, αλλά στο ΔΣ υπήρχε ένας πολιτισμός ανάλογος του ήθους των συμβούλων. Κι ένας σεβασμός με τις εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα. Εκλογές λοιπόν τελευταία Κυριακή και Δευτέρα Φεβρουαρίου κι επαναληπτικές την επόμενη Κυριακή και Δευτέρα. Κάποιες φορές η επόμενη Δευτέρα ήταν Καθαρή Δευτέρα, οπότε μεταφέρονταν την επόμενη μέρα. Δηλαδή Τρίτη. Εκεί,  λογω έλλειψης εμπιστοσύνης, επίθετο θέμα φύλαξης προστασίας  των καλπών. Οπότε συμφώνησαν, οι επικεφαλής Πρόεδροι, να ζητήσουν ένα εθελοντή για φύλακα. Και υπήρχαν αρκετοί. Ήδη βέβαια με το μέτρημα των σκουπιδιών είχε γίνει η πρώτη ανεπίσημη μέτρηση, και περίπου ήξεραν το μέχρι τότε σκορ. Στις κα εκλογές του !981 με τον μεγάλο σεισμό σταμάτησε η καταμέτρηση. Ήδη έπεφταν διάφοροι σοβάδες. Η Ειρήνη Δορκοφικη, μια ψυχάρα δεν ήθελε να σταματήσει η καταμέτρηση. Δέχθηκε με τις πιέσεις όλων να μείνει στον Σύλλογο για να φύλακας των καλπών. Κι αφού έμεινε η Ειρήνη κατ ανάγκη, έμεινε  κάποιος απ την άλλη πλευρά, νομιζω ο Βαγγελης Κουρής,  πάρα τους κινδύνους που υπήρχαν απ τους μετασεισμούς. Επανερχόμαστε στις εκλογές του 1985. Φαβορί ήταν ο Ευάγγελος Μαχαίρας, μια σπουδαία προσωπικότητα με πολλές περγαμηνές. Γραφεία είχαμε Εμ. Μπενάκη και Σόλωνος. Συνεδριαζαμε κάθε μέρα. Γραφείο Τύπου είχαμε τον δημοσιογράφο Μιχάλη Κανιμα και τον δικηγόρο Αντώνη Γεργακόπουλο, συστρατευτή για πολλά χρόνια. Εκδίδαμε και μια εφημερίδα. Γραμματέας η Μιτση, πάντα άγρυπνη.

Αγώνας σ’ όλο του το μεγαλείο. Έφθασε η ώρα της τελικής μάχης. Αγωνία μεγάλη κι από μας κι από τη Νέα Δημοκρατία, με τους βουλευτές δικηγόρους παρόντες και σύσσωμη τα επιτελεία των κομμάτων. Μαζί βέβαια και τα παιδιά του Νώντα. Η Γεωργία, ο αξέχαστος εκλεκτός Μιχάλης, η Ελισάβετ, ο Γρηγόρης κι ο Γιώργος,. Νέος Πρόεδρος ο Νώντας. Μαζεύτηκε ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός ανθρώπων, κι όχι μόνο δικηγόρων. Ο Νωντας βγήκε στο διάζωμα στον Α όροφο για να στείλει το μήνυμα νίκης, που ήταν κι η απαρχή μιας νέας πορείας. Όμως αν γράφω για τον Νώντα γράφω για να τιμήσω έναν σπουδαίο άνθρωπο κι αγωνιστή. Με ήθος και πρωτόγνωρη γενναιότητα κινούσε τα νήματα μιας σπουδαίας πορείας. Ένας πανύψηλος κι αθώος που δεν κρατούσε κακία. Και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν τον άκουσα να λέει κακό λόγο για τους αντιπάλους του. Πάντα καλοσυνάτος και στις ατελείωτες Γενικές Συνελεύσεις έμπαινε μπροστά με ειλικρίνεια και θάρρος κι έλεγε την άποψή του χωρίς να μέτρα τα συν και τα πλην της εκάστοτε σύνθεσης της ΓΣ. Κι είχε 2 αντιπρόεδρου που πάντα τον περιβάλλον με το μέγιστο σεβασμό,. Τον Λέοντα Αυδή και τον Μάνο Δελούκα από άλλους συνδυασμούς αλλά ευγενείς κι εντιμότατους. Σε στιγμές πολύ κρίσιμες που αλλά αποφασίσαμε στο ΔΣ, και άλλα έβγαιναν στην ΓΣ. Αλλά κι όλοι οι συνάδελφοι είχαν να πουν για τον Νώντα και την Λεβεντιά του ότι πέρασε κι άφησε εποχή με την μαχητικοτητα, το σθένος και την καθαροτητά του. Τον έζησα από κοντά κι έμαθα πολλά. Διδάχθηκα πολλά κι ουσιώδη για την ζωή. Πράγματι νοσταλγώ στιγμές που έζησα μαζί του και με τη γυναίκα του την Ίριδα, και την συμπαράσταση του σ όλα τα προσωπικά θέματα. Πρόθυμος να βοηθήσει και αφοσιωμένος στα παιδιά του. Κάθε Κυριακή στο σπίτι στο Χαλάνδρι να φάνε όλοι μαζί. Αξέχαστος όπως κι όλοι όσοι πέρασαν απ τον Δικηγορικό Σύλλογο. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο τους κι ελπίζω να γράψω για όλους αυτούς τους γίγαντες που πρόσφεραν το είναι τους για τον Σύλλογο. Χωρίς να τον εκμεταλλευθούν. Αντίθετα να θυσιασθούν.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr