Ειρήνη Μαρούπα: Απάντηση προς τον Πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε Της ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ,

Αξιότιμε,  κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ ΣΕΒΑΣΤΙΔΗ. 

Με σεβασμό απευθύνομαι στον έντιμο δικαστή, πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, μετά την δημόσια αναφορά του σε δικηγόρους, για άσκηση κριτικής που υπερβαίνει τα ακραία όρια, και δεν πρέπει να ταυτίζεται με συκοφαντία, λάσπη και χυδαιότητα εναντίον δικαστικών λειτουργών. Απευθύνομαι επίσης σε όλους τους  δικαστές που ανησυχούν για την τροπή της κριτικής και ταυτίζονται μαζί του.

Κατä αρχάς είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών είναι έντιμη κι αγωνιά για το θεσμικό αλλά και το πρακτικό κατάντημα της χώρας, εξίσου με κάθε σκεπτόμενο Έλληνα πολίτη, που δεν αντλεί συμφέροντα από την εκάστοτε διακυβέρνηση.

Όμως. Ολόκληρη η κοινωνία παρακολουθεί με ιδιαίτερη ζέση κι αδημονία,  την εξέλιξη πολύκροτων υποθέσεων στα δικαστικά συμβούλια και τις δικαστικές αίθουσες, συνδυάζοντάς τις αναπόφευκτα, με την γενικότερη οικονομική, ηθική και πνευματική παρακμή που ζούμε.

Η  ασύλληπτου μεγέθους ατιμωρησία σε επιχειρηματικό και πολιτικό επίπεδο, της τεράστιας διαφθοράς που καταρρακώνει την χώρα, ελέω διαπλοκής, η οποία διήθησε και τον κορμό πλέον, διαφθείροντας σημαντική μερίδα πολιτών, οι οποίοι έχουν αγκιστρωθεί στα κομματικά γραφεία για να απομυζούν από τον κρατικό κορβανά, δεν περνά πλέον απαρατήρητη. Ιδίως επειδή οι Έλληνες, αναγκάστηκαν τα τελευταία χρόνια να υποστούν μία άνευ προηγουμένου υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, ραγδαία φτωχοποίηση, εκπλειστηρίαση ακόμα και της πρώτης τους κατοικίας, ενώ συγχρόνως το κράτος μας απώλεσε με πρωτοφανή τρόπο την εθνική κυριαρχία του, απομένοντας σκέτο κέλυφος κράτους, χωρίς πραγματικό περιεχόμενο άσκησης δικαιοδοσίας.

Σε μία συστηματική ανασκόπηση της τελευταίας 15ετίας, η έκπτωση κρατικής κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική με τα μνημόνια, σε δεύτερο στάδιο η αντιστροφή ενός δημοψηφίσματος μαζί με την υπαγωγή ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο (συμπεριλαμβανομένων των τελευταίως διαφημιζομένων υδρογονανθράκων), προς εξόφληση των «δανειστών», και η παραχώρηση του σημαντικότερου ιστορικού, πολιτιστικού κομματιού της εθνικής κυριαρχίας μας, της Μακεδονίας, με την διαρκή δικαστική σύμπραξη της δικαστικής εξουσίας, «για να μην χρεωκοπήσουμε», κατέστησε πιο διεισδυτικό κι επικριτικό το μάτι της κοινωνίας έναντι των δικαστών και καταβαράθρωσε το κύρος της δικαιοσύνης έναντι των πολιτών.

Σε συνδυασμό με την κρατική ανεπάρκεια, η οποία συχνά ευθύνεται σε κακουργηματικό επίπεδο, δηλαδή ενδεχόμενου τουλάχιστον, δόλου, αλλά σπανίως τιμωρείται αποτελεσματικά και με τρόπο που να θεραπεύει τις πληγές της κοινωνίας, η κοινωνία δεν είναι πλέον ανεκτική έναντι της δικαιοσύνης, γεγονός που προφανώς ανησυχεί τους δικαστές. 

Η υπεράσπιση του κύρους της δικαιοσύνης, που επικαλεστήκατε κ Πρόεδρε, είναι αναγκαία από όλους όσους αντιλαμβανόμαστε, τον θεσμικό ρόλο της δικαιοσύνης και την σπουδαιότητά της έναντι των άλλων δύο εξουσιών, της εκτελεστικής και της νομοθετικής. 

Όμως το κύρος κατακτάται. Δεν απονέμεται. Η δικαιοσύνη με κύρος βαστά σπαθί. Γιατί αν της πάρεις το σπαθί απομένει μόνο με την ζυγαριά. Αλλά αυτή την έχουν και οι μπακάληδες (Στρατής Μυριβήλης).  Και περίσσεψαν πλέον οι δικαστικές υποθέσεις, για τις οποίες το σπαθί έλειψε.

Θυμίζω την απόφαση του Αρείου Πάγου, του 2024, μετά από επανάληψη διαδικασίας, με την οποία κρίθηκε τελικά αθώος, ο κατηγορούμενος Φλώρος, που είχε καταδικασθεί αμετάκλητα για υπεξαίρεση 80.000.000 ευρώ, τέλους ακίνητης περιουσίας, το οποίο παρακρατούσε με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, και δεν είχε αποδώσει στους δήμους και το δημόσιο! Για την επανάληψη της διαδικασίας έγινε επίκληση ως νέων στοιχείων σε ένορκες βεβαιώσεις δικηγόρων, ως μαρτύρων !!!

Αναλογίζεστε να φέρνουμε ένορκες βεβαιώσεις και να ζητάμε επανάληψη διαδικασίας σε ποινικές υποθέσεις με αμετάκλητα καταδικασμένους, για βιασμούς, ανθρωποκτονίες, ναρκωτικά, απάτες, υπεξαιρέσεις;

Μπορεί να είναι τυχαίο ότι αρχικά δικηγόρος του εν λόγω κατηγορουμένου στην αγορά μεριδίου ενέργειας, υπήρξε στενό συγγενικό πρόσωπο του πρωθυπουργού, που έμεινε εκτός δικογραφίας εξαρχής, παρότι ταλάνισε την Ελλάδα επί τουλάχιστον μία δεκαετία, με θύμα, εκτός των χρημάτων του δημοσίου, από έναν λαό πενόμενο, έναν δικηγόρο του δημοσίου, που εκ θαύματος ζει μετά από απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος του, με σφαίρες που διαπέρασαν τον λαιμό του και νεκρό τον αείμνηστο συνάδελφο Μιχάλη Ζαφειρόπουλο.

Τέτοιες αποφάσεις αναμφισβήτητα καταρρακώνουν το κύρος της δικαιοσύνης, όσο κι αν το υπερασπιζόμαστε με λόγια. Διότι scripta manent. Οι αποφάσεις μένουν.  Ενδεικτικά αναφέρομαι σε επανειλημμένες δηλώσεις, θεωρούμενες έως και εντολές προς δικαστές, εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, προς πάταξη του φαινομένου της δήθεν αυτοδικίας, ενώ επρόκειτο για ενάσκηση δικαιώματος σε σύλληψη από πολίτη, δράστη αυτόφωρου αδικήματος, 275 ΚΠΔ (φωτιές στον Έβρο, βιαστής στην Σαλαμίνα). 

Δεν ξεχνώ ούτε την επίκληση του αδικήματος της παράνομης καταγραφής ιδιωτικής συνομιλίας σε βαθμό κακουργήματος (από τον Κασιδιάρη που κατέγραψε τον κ. Μπαλτάκο), ώστε να μην ελεγχθεί η κατάλυση του Συντάγματος από τον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος έδωσε εντολές προς την δικαστική εξουσία, μέσω του υπουργού δικαιοσύνης, πρώην δικαστή.

Τρεις φορές απορρίφθηκε το αίτημα του ανακριτή για το Μάτι, να αναβαθμιστεί το κατηγορητήριο σε κακούργημα, δεδομένου ότι οι 104 νεκροί και 200 εγκαυματίες «θυσιάστηκαν», επειδή οι αξιωματούχοι της πυροσβεστικής λάμβαναν την ώρα του καθήκοντος εντολές από τον υπουργό τους κι από επιφανή επιχειρηματία που αντιμετώπιζε κίνδυνο από πυρκαγιά πλησίον στην εγκατάστασή του. Παρόμοια παράπονα υπάρχουν για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Στις υποθέσεις επίσης υποκλοπών και ΟΠΕΚΕΠΕ, η κοινωνία καταλόγισε έλλειμμα δικαιοσύνης κι ανυπαρξία κράτους δικαίου. 

Αυτά κι άλλα πολλά καταρράκωσαν το κύρος της δικαιοσύνης και ήραν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην αμεροληψία, την ικανότητα και την αποφασιστικότητά της. Καταντήσαμε πλέον να κυριαρχεί στην σκέψη των πολιτών η ανάλυση του φιλοσόφου Κορνήλιου Καστοριάδη.

«Το σύστημα το καπιταλιστικό, λέει, ότι δεν υπάρχουν κοινωνικές αξίες κι ότι ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Αυτό είναι ο ατομικισμός: Το να προσπαθεί να κάνει ο καθένας ό,τι του κατεβαίνει στα όρια των νόμων, οι οποίοι πρέπει να είναι οι ελάχιστοι δυνατοί. Στην πραγματικότητα τη σημερινή, η μόνη αξία που υπάρχει, είναι η ανάπτυξη της παραγωγής και της οικονομίας. Αυτή η αφηρημένη φράση μεταφράζεται “κάντε ο καθένας όσο μπορείτε περισσότερα λεφτά, αρκεί να μην παραβιάζετε δήθεν, τους νόμους”. Όχι γιατί η μη παραβίαση των νόμων είναι ηθικό πρόσταγμα, αλλά διότι υπάρχουν οι νόμοι. Κι αν τους παραβιάσεις θα σε βάλουμε φυλακή. Ο δικαστής θα με βάλει φυλακή. Γιατί, δεν μπορώ να διαφθείρω τον καθέναν, ακόμα και τον δικαστή; Οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται ευσυνείδητα, γιατί διαφορετικά θα τους διώξουμε. Ο μόνος φραγμός για να μην κάνει ο καθένας ό,τι του κατεβαίνει, είναι η απειλή της ποινικής κύρωσης. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει ο άνθρωπος που θα επιβάλλει την ποινική κύρωση, να είναι αδέκαστος». 

Αυτά λέει ο Καστοριάδης. Εκεί είναι η κοινωνία. Τα πρότυπα κατέρρευσαν, ιδεολογία έγινε το χρήμα με όποιο τρόπο κι αν αποκτηθεί. Μείναμε μόνοι, όσοι λίγοι ιδεολόγοι, ρομαντικοί, να προσπαθούμε ν’ανασηκώσουμε το φρόνημα του Έλληνα και να στηρίξουμε τους θεσμούς του κράτους,  για να μην κατεδαφιστεί ολοσχερώς.

Κύριε Πρόεδρε, συμφωνώ απολύτως με την γνήσια έκφραση της ανησυχίας σας, «για υπονόμευση της αυτοοργάνωσης, στον ειδικό ρόλο που έχει ανατεθεί από τον νομοθέτη για να κρίνουν μόνοι τους οι δικηγορικοί σύλλογοι, τα παραπτώματα των μελών τους, αρνούμενοι να αναλάβουν την ευθύνη τους,  αποδεχόμενοι την χορήγηση ιδιότυπης ασυλίας στα πλαίσια της μεταξύ τους αλληλεγγύης, οπότε η ευθύνη για τον έλεγχο ακραίων και αντιθεσμικών συμπεριφορών δικηγόρων, θα πρέπει να περάσει στη δωσιδικία δικαστικών οργάνων». 

Όμως, προηγείται να την απευθύνετε προς την εκτελεστική εξουσία. Όταν ακούμε υπουργούς να επικαλούνται την πρόβλεψη ποινικού αυτοελέγχου τους, ως απόλυτο προνόμιο ιδιότυπης ασυλίας τους και με κυνισμό και θράσος ομολογούν ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να ελέγξει ποινικά τα μέλη της, επειδή έτσι θέλει και μπορεί, (δύο υπουργοί, Γεωργιάδης, Βορίδης, το τελευταίο τρίμηνο παραδέχθηκαν αυτήν την θεσμική εκτροπή στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, η οποία απαράλλαχτα ισχύει τα τελευταία 25 χρόνια), έχουμε εις χείρας μας την απόδειξη της θεσμικής εκτροπής, της κατάλυσης του πολιτεύματος και της βαθιάς σήψης.

Και πρέπει ν’αποφασίσουμε. Αν έχουμε παραιτηθεί του ενστίκτου επιβίωσης ή θα παλέψουμε για την ζωή μας, παλεύοντας για την διάκριση των εξουσιών και τον αληθινό δικαστικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας, που κατατρώει εκατομμύρια δημόσιο ή ευρωπαϊκό χρήμα, επειδή τα δίχτυα του νόμου δεν την πιάνουν, ενώ απαιτεί από τον φτωχό πολίτη το σπίτι του, θυσία στους τοκογλύφους. 

Τα όπλα σας είναι το Σύνταγμα και ο λαός, κ. Πρόεδρε. Θα αναστηλώσουμε το κύρος της δικαιοσύνης αν εφαρμόσουμε, επιτέλους, το Σύνταγμα. 

Η  κατώτερης τυπικής ισχύος διάταξη του άρθρου 86, που υλοποιεί την απροκάλυπτη πλέον θεσμική εκτροπή, υποχωρεί έναντι των υπέρτερης τυπικής ισχύος, μη αναθεωρούμενων διατάξεων του άρθρου 26 περί διάκρισης εξουσιών, 4 περί ισότητας των πολιτών έναντι των νόμων, 2 περί εκπήγασης της εξουσίας σας από τον λαό, στο όνομα του οποίου εκδίδετε τις αποφάσεις σας,  και υπέρ αυτού και του Έθνους,  87 που διασφαλίζει την λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστών, ώστε να αποφασίζουν αποκλειστικά κατά συνείδηση, και  120, σύμφωνα με το οποίο οι δικαστές, όπως όλοι οι πολίτες, σέβονται το Σύνταγμα και αποκλειστικά τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, με πίστη και αφοσίωση στην Πατρίδα και την Δημοκρατία.

Την ίδια επίκληση που απευθύνατε στους δικηγόρους περί αυτοοργάνωσης και αυτοκάθαρσης, εκτός από την εκτελεστική εξουσία, κατά την γνώμη μου, πρέπει να την απευθύνετε και στην δική σας Ένωση, για τις αποφάσεις που εκδόθηκαν και αναφέρω παραπάνω και άλλες πολλές παρόμοιες. Η αυτοκάθαρση είναι θεσμική υποχρέωση προς την Δημοκρατία και την Πατρίδα. 

Τότε η κοινωνία θα ανταποκριθεί. Θα ατενίσει με αισιοδοξία το παρόν και το μέλλον, μόνο αν το κύρος της Δικαιοσύνης αποκατασταθεί έμπρακτα, με τις αποφάσεις της, αποκατάστασης της έννομης τάξης, κι όχι με την σιωπή των δικηγόρων, ακόμα κι αν κάποτε αυτοί (εμού συμπεριλαμβανομένης), ήρξαντο χειρών αδίκων εις βάρος σας.

* Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr