Γεώργιος Βήτας: Πατρότητα και Μητρότητα – Ιδιότητες και όχι Δικαίωμα

Στο δημόσιο διάλογο, ή μάλλον κουτσομπολιό, αφού αφενός κανείς δεν ασχολείται με τα όσα στην κατά νόμον δημόσια διαβούλευση γράφονται, και αφετέρου δεν απασχόλησε ποτέ  και κανέναν εκ των Κυβερνώντων η δημόσια διαβούλευση, το οποίο υπάρχει όλες αυτές τις μέρες για το νομοσχέδιο, του γάμου των ομοφυλοφίλων ζευγαριών, έχει προστεθεί η σκόπιμη και  επιλεκτική αναφορά, ως «δικαιώματος»,  του να αποκτήσουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια παιδί. Τούτο το κάνουν, παρουσιάζοντας την ιδιότητα της πατρότητας και της μητρότητας  αντίστοιχα, όχι ως ιδιότητα, αλλά  ως δικαίωμά τους, ως πολίτες.

Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.  Αυτά, όπου το ίδιο φύλο είναι αρσενικό και αυτά, όπου το ίδιο φύλο είναι θηλυκό. Στη δεύτερη κατηγορία, προστατεύεται η μητρότητα (ως ιδιότητα) και από το ίδιο το Σύνταγμα, καθώς είναι σαφές ότι δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μητρότητα στην άλλη κατηγορία των ζευγαριών. Αντιστοίχως, δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ιδιότητα της πατρότητας, ανάμεσα σε γυναίκες. Ακόμα δε περισσότερο, δεν θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ποτέ, ότι οι ιδιότητες αυτές μπορεί να δύνανται να συνυπάρχουν στο ίδιο πρόσωπο.

Στην πρώτη κατηγορία των ζευγαριών (άνδρες ομοφυλόφιλοι),   θα μπορούσε όπως αναφέρθηκε  να εμφανίζεται η ιδιότητα της πατρότητας (που αναμφίβολα είναι άρρηκτα δεμένη ως έννοια  στο αρσενικό φύλο), για την οποία δεν γίνεται αναφορά στο Σύνταγμα περί  προστασίας αυτής, όπως στη μητρότητα.

Οι  ιδιότητες της πατρότητας και της μητρότητας,  είναι κάτι το οποίο δεν στερείται κανείς και ποτέ, αφού δεν υπάρχει κάποια νομοθεσία, η οποία να απαγορεύει την απόκτηση τους. Να επισημάνω ότι αναφερόμαστε  σε απόκτηση τους και όχι σε άσκηση τους, που παραπέμπει σε ¨δικαίωμα».  Αν δηλαδή ένα ζευγάρι επιλέξει να μην κάνει παιδιά, ή κάποιος άντρας η γυναίκα από επιλογή στη ζωή τους δεν θέλουν να αποκτήσουν παιδί, γίνεται με δική τους βούληση από επιλογή και όχι διότι τους απαγορεύεται. Αυτοβούλως δεν αποκτούν την ιδιότητα. Επιλεκτική προστασία δια περιορισμών, και προφανώς για λόγους ιατρικούς σε απόκτηση αυτών των ιδιοτήτων, υπάρχει μεταξύ στενών συγγενών λόγω αυξημένου ποσοστού γενετήσιων ανωμαλιών κατά την κύηση.

Συνεπώς, η πατρότητα και η μητρότητα, δεν είναι δικαιώματα αλλά είναι ιδιότητες, με τη δεύτερη να είναι και Συνταγματικά προστατευμένη, εφόσον αποκτηθεί. Όχι να επιδιωχθεί με Συνταγματικό μανδύα  η απόκτηση  αυτής. Την ιδιότητα του να είναι κάποιος πατέρας, δεν την αποστερεί ουδείς νόμος, αλλά μόνον η βούληση του αρσενικού ή η φύσις. Όχι όμως εκ λάθους αυτής αλλά διότι νομοτελειακά,  δεν δίνει ποτέ την απόκτηση της ιδιότητας της πατρότητας βιολογικώς μεταξύ ανδρών. Αντιστοίχως ή φύση, δεν δίνει την δυνατότητα αποκτήσεως  της μητρότητας μόνον βιολογικώς μεταξύ γυναικών.

Η «φύση» όμως, πολλές φορές κάνει λάθη στην δημιουργία του ανθρώπινου οργανισμού και έτσι συμβαίνει να μη  δίνει ορθή και ολοκληρωμένη  τη λειτουργία της αναπαραγωγής και έτσι τη  δυνατότητα να αποκτήσει κάνεις την ιδιότητα της πατρότητας και της μητρότητας, είτε διότι είναι ασύμβατα τα δύο πρόσωπα τα οποία έχουν έρθει σε επαφή,  ή πιστοποιείται ιατρικώς πρόβλημα του οργανισμού που δεν έχει ενεργοποιημένη ορθά την συγκεκριμένη λειτουργία, είτε στον έναν ή και τους δύο. Η φύση δίνει ιδιότητες και όχι δικαιώματα.

Εκεί λοιπόν η πολιτεία, στο στατιστικό, αλλά αναμενόμενο λάθος της φύσης και μόνον, δίνει τη δυνατότητα της υιοθεσίας, η του τρόπου της παρένθετης μητέρας, όταν και στις δύο περιπτώσεις έχει πιστοποιηθεί ιατρικό πρόβλημα, που δε δίνει τη δυνατότητα στο ζευγάρι να αποκτήσει τις ιδιότητες αυτές, αν και την επιθυμεί. Δεν το κάνει για να προστατεύσει το δικαίωμα στην πατρότητα και στην μητρότητα, αλλά για να διευκολύνει την με πλάσμα δικαίου απόκτηση της ιδιότητας, όταν για λόγους ανεξάρτητους από την θέληση του πολίτη, αυτή δεν μπορεί να γίνει. Νομικά δηλαδή, κάπως καλύπτεται  το σφάλμα της φύσης.

Τέτοιο πράγμα όμως δε συμβαίνει στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων ζευγαριών. Η απόκτηση της ιδιότητας,  είναι ξεκάθαρα δική τους επιλογή και δεν οφείλεται στη φύση, δηλαδή ως  ιατρικό πρόβλημα ανικανότητος αναπαραγωγής. Διότι, δε χρειάζεται γιατρός για να πιστοποιήσει, ότι πράγματι δύο άτομα του ίδιου φύλου δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, ακόμα κι αν και οι δύο είναι απολύτως ικανοί οργανικά να το κάνουν. Εκεί παρεισφρέει τεχνέντως και μεταλλάσσεται σκόπιμα  η  ιδιότητα αυτή, που κάποιος με την επιλογή του δεν επιθυμεί να  αποκτήσει,  σε «δικαίωμα»,  ώστε να ρυθμιστεί Νομικά. Το να είναι κάποιος «καλός άνθρωπος» είναι ιδιότητα, το να θεωρείται  δικαίωμα του όμως κάποιος να είναι καλός άνθρωπος   και δια νόμου να θεσμοθετηθεί αυτό,  είναι κάτι άλλο.

Συνεπώς, όταν η ιδιότητα συγχέεται σκόπιμα με δικαίωμα, τότε είναι σαφές ότι δημιουργούμε νομικά εξ υπαρχής και κατά πλάσμα δικαίου ένα καταχρηστικό δικαίωμα,  το οποίο έχει όλες τις προδιαγραφές του Αστικού Κώδικα, ώστε να είναι τέτοιο,

Κατά τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν, η καλή πίστη, ή τα χρηστά ήθη, ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Είναι προφανές, ότι τα χρηστά ήθη δεν είναι κάτι το οποίο δια νόμου επιβάλλεται,  αλλά είναι η αντίληψη που έχει για αυτά το σύνολο της κοινωνίας, το οποίο σε όσες δημοσκοπήσεις τουλάχιστον έχω διαβάσει,  βρίσκεται σε ποσοστό πάνω από 80% εναντίωσης υιοθεσίας ή τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.  Στην περίπτωση δε του κοινωνικού σκοπού -κι αν θα συζητούσαμε μόνο για την αδυναμία του να δοθούν ανήλικα από ιδρύματα-, σε ζευγάρια με αδυναμία αναπαραγωγής λόγω ιατρικών λόγων, θα πρέπει να υπάρχει επαρκής επιχειρηματολογία για τον κοινωνικό σκοπό που επιδιώκεται και αφορά ΤΟ ΠΑΙΔΙ  και όχι  αυτούς οι οποίοι επιθυμούν την «υιοθεσία» .  Όμως σε κάθε περίπτωση, το 281 ΑΚ,  μιλάει για δικαίωμα και όχι για ιδιότητα, συνεπώς όλη η παραπάνω ανάλυση δεν αφορά τουλάχιστον το θέμα της πατρότητας όπως και το θέμα της μητρότητας,  τα οποίο δεν είναι δικαιώματα, αλλά ιδιότητες. Τέλος, επειδή προφανώς μπορούμε να αντιληφθούμε πέντε πράγματα,  όταν σήμερα επιτρέπεται η αναδοχή σε ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης αλλά όχι η υιοθεσία,  είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι το αναγκαίο νομικό σκαλοπάτι, ώστε να γίνει το βήμα της υιοθεσίας, η οποία με το παρόν νομικό καθεστώς δεν μπορεί να υπάρξει.

*Γεώργιος Χ. Βήτας, Δικηγόρος Παρ’Αρείω Πάγω, Θεολόγος με Μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Θρησκειολογία

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr