Γιώργος Κόντης: Περί εμμίσθων και αμίσθων δικηγόρων

Σε διάφορες συζητήσεις με συναδέλφους, και παλαιότερα αλλά και πιο πρόσφατα, με την ευκαιρία των επικείμενων εκλογών του Συλλόγου μας, ακούω συχνά απόψεις περί σαφούς διαχωρισμού των έμμισθων Δικηγόρων από τους άμισθους. Μάλιστα, στην πιο ακραία εκδοχή άκουσα απόψεις περί αποκλεισμού των έμμισθών Δικηγόρων από τον Σύλλογο και, ίσως, ιδρύσεως ενός διακριτού Οργανισμού για τους έμμισθους Δικηγόρους. Εν προκειμένω ίσως να υποφώσκει και μία στενότερη αντίληψη για την έννοια του Δικηγόρου: Δικηγόρος είναι αποκλειστικά ο, επονομαζόμενος και, μάχιμος Δικηγόρος, αυτός ο οποίος παρίσταται καθημερινά στα ακροατήρια των δικαστηρίων υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των εντολέων του ενώπιον των Δικαστηρίων, υφιστάμενος, ταυτόχρονα, την συνακόλουθη ταλαιπωρία της δικαστηριακής καθημερινότητας. Στον αντίποδα ακούω αντιλήψεις περί δήθεν «μένους» των δικαστηριακών Δικηγόρων έναντι των έμμισθών, επειδή οι τελευταίοι εργάστηκαν υπό μία ομπρέλα προστασίας που τους παρείχε και τους παρέχει η έμμισθη εντολή κατά τα τελευταία αρκετά χρόνια, μέσα στα οποία ενέσκηψε η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, οι πολύμηνες αποχές, κάποιες άσκοπες και άνευ αποτελέσματος στο πλαίσιο του συνδικαλισμού της «ντουντούκας», αλλά και η πανδημία, με συνέπεια όντως οι Συνάδελφοι των Δικαστηρίων να υποστούν εκ νέου μεγάλη οικονομική ζημία, αφού η Πολιτεία με νομοθετικές πράξεις της απαγόρευσε μεν τη λειτουργία των Δικαστηρίων και, παρά ταύτα, αγνόησε τους Δικηγόρους κατά την εφαρμογή των οικονομικών μέτρων για τη μείωση των επιπτώσεων της πανδημίας.

Είναι, όμως, τα πράγματα έτσι; Όπως και σε προηγούμενο άρθρο μου, επιτρέψτε μου να εκφέρω την άποψή μου με την σχετική εμπειρία τόσο από την έμμισθη όσο και από την άμισθη δικηγορία. Θεωρώ τη διάκριση εσφαλμένη για πολλούς λόγους. Αρχικά, πρακτικούς – ουσιαστικούς: Ένας έμμισθος δικηγόρος κατά κανόνα δεν αποκλείεται από την άσκηση ελεύθερης/ μαχόμενης δικηγορίας. Εφόσον το επιθυμεί μπορεί να ασκεί άνετα και το ελεύθερο επάγγελμα. Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις. Ο εντολέας του έμμισθου Δικηγόρου θα ενεργούσε, σαφώς, παράνομα και καταχρηστικά εάν έθετε όρο στην σύμβαση έμμισθης εντολής περί αποκλειστικής ενασχόλησης του Δικηγόρου με τις νομικές υποθέσεις του πρώτου. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, όπου ο εντολέας μου είναι πιστωτικό ίδρυμα ασφαλώς δεν υφίσταται τέτοιος όρος και μπορώ να ασκώ ελεύθερη Δικηγορία, πράγμα και το οποίο κάνω, αρκεί, φυσικά, να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, που απορρέουν από την έμμισθη σχέση. Επίσης, η ίδια η έμμισθη εντολή σαφώς περιλαμβάνει την υποχρέωση του έμμισθου Δικηγόρου να εκπροσωπεί τον εντολέα του ενώπιον των Δικαστηρίων όλων των δικαιοδοσιών και βαθμίδων. Ως εκ τούτου, έμμισθη δικηγορία και δικαστηριακή πρακτική σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν έννοιες συγκρουόμενες. Αναφέρω περαιτέρω και το γεγονός ότι ο έμμισθος Δικηγόρος σε νομικό πρόσωπο υποχρεούται να αντιμετωπίζει καθημερινά ζητήματα που άπτονται όλων των κλάδων της νομικής επιστήμης και σχετίζονται με την καθημερινή λειτουργία του νομικού αυτού προσώπου, κάτι που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και δυσχερές. Το γεγονός ότι κάποιοι Συνάδελφοι έχουν επιλέξει να παρέχουν τις υπηρεσίες τους αποκλειστικά στο πλαίσιο της έμμισθης εντολής και να μην ασκούν το ελεύθερο επάγγελμα, «κλείνοντας και τα βιβλία τους», τούτο αποτελεί καθαρά προϊόν σεβαστής προσωπικής επιλογής και όχι αποτέλεσμα καταναγκασμού ή κάποιας συμβατικής δέσμευσης.

Επίσης, η άποψη περί, δήθεν, προνομιούχων έμμισθων Δικηγόρων με παχυλές αμοιβές, και, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις με χαρακτήρα αργομισθίας, δεν ευσταθεί. Όχι ότι δεν υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, όμως και ο έμμισθος Δικηγόρος, όπως και όλοι οι επαγγελματίες και ιδίως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, έχει δει τις απολαβές του να συρρικνώνονται και το εισόδημά του να εξανεμίζεται από την πληθώρα των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων. Είναι εντυπωσιακή η διαφορά ανάμεσα στις μεικτές και τις καθαρές (μετά την αφαίρεση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών) αποδοχές σε ένα πλαίσιο όχι απαραίτητα υψηλών αμοιβών. Επιπροσθέτως, ουδείς διασφαλίζει σε έναν έμμισθο Συνάδελφο ισόβια έμμισθη σχέση. Υπάρχουν ουκ ολίγες περιπτώσεις Δικηγόρων, των οποίων οι συμβάσεις καταγγέλθηκαν εν μέσω οικονομικής κρίσης και οι οποίοι υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στο ελεύθερο επάγγελμα μετά από μακρά, σε ορισμένες περιπτώσεις, απουσία με όποιες δυσχέρειες αυτό συνεπάγεται.

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι η διχοτόμηση ανάμεσα σε έμμισθους και άμισθους Δικηγόρους είναι εν πολλοίς τεχνητή. Όλοι είμαστε Συνάδελφοι και όλοι αντιμετωπίζουμε το ίδιο την απαξίωση, ηθική και υλική, του λειτουργήματός μας. Όλοι από κοινού θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ευθέως τα ζητήματα της επαγγελματικής υποβάθμισης, της οικονομικής δυσπραγίας, της υποτίμησης του κύρους μας στην κοινωνία. Θεωρώ ότι ο Συνάδελφος Δημήτρης Αναστασόπουλος είναι ο καταλληλότερος, μαζί με την παράταξή του «Με το Δικηγόρο», για να κοιτάξει κατάματα τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν τον κλάδο μας και να προσφέρει τις απαραίτητες λύσεις.

* Γιώργος Κόντης, Δ.Ν., Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr