Ιωάννης Πανούσης: Μία ευχή-δώρο για τους ανθρώπους-κρατούμενους

Αφιερωμένο στην εκδήλωση ’’20 χρόνια..τα μυαλά πετούν ελεύθερα’’ - σχολείο ενηλίκων στις φυλακές Λάρισας

NEWSROOM
Ιωάννης Πανούσης: Μία ευχή-δώρο για τους ανθρώπους-κρατούμενους

Όποιον ξεχνάμε, έχει πεθάνει

Ελένη Στελλάτου, Καιρός των κρυστάλλων

Το ‘Ημερολόγιο ενός κρατούμενου’[le journal d’un prisonnier] του επί 20 μέρες έγκλειστου στις φυλακες [με ειδικό καθεστώς κράτησης] Νικολά Σαρκοζί επαναφέρει στη σκοτεινή επικαιρότητα ένα μαύρο πέπλο του Πολιτισμού μας: την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές[συμφυρμός,συνωστισμός,κακές συνθήκες διαβίωσης].

Δεν είμαι οπαδός των θεωριών του Φουκώ,ούτε υπέρμαχος του καταργητισμού,όμως οφείλουμε ως Πολιτεία,ως κοινωνία και ο καθένας ξεχωριστά να παραδεχτούμε ότι απόψεις του τύπου ‘να ευνουχήσουμε τους κακούς’,’να επανέλθει η ποινή του θανάτου’ κλπ δεν στερούνται μόνον ιστορικής μνήμης και ανθρώπινης ενσυναίσθησης,αλλά μοιάζει να αγνοούν το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζονται πλέον[ούτε από την επιστήμη] μη-φυσικοί άνθρωποι εγκληματίες ή ‘τέρατα’ μη-ανθρώπινης φύσης.

Ακόμα κι αν στην ψυχή ενός δράστη υπάρχουν  υπόγειες εσωτερικές ρηγματώσεις τούτο δεν σημαίνει ότι πολλές φορές δεν πάσχει κι ο ίδιος για το έγκλημά του ή ότι με το θεσμικό μας μίσος ή τον εκδικητικό σωφρονισμό[sic]θα αποδώσουμε ουσιαστική δικαιοσύνη.

Ακόμα και ο homo demens δικαιούται μίας ανθρώπινης μεταχείρισης,μακρυά από πειραματισμούς και ταπεινωτικές πρακτικές.

Είτε υπάρχει,είτε απουσιάζει η ελευθερία της βούλησης δεν αντιμετωπίζουμε τους έγκλειστούς μας σαν να είναι ‘άγρια θηρία’ ή ‘γεννημένοι εγκληματίες’,ούτε τους αφήνουμε να γίνουν θύματα στο οργανωμένο κύκλωμα των φυλακών.

Η αθέατη γραμμή ανάμεσα στον ανταποδοτικό παραδειγματισμό[;] και τον διαπλαστικό/αποκαταστατικό ρόλο της έκτισης της ποινής γίνεται ορατή μόνο με τα γυαλιά της επιείκειας και της διευκόλυνσης της δεύτερης ευκαιρίας[τουλάχιστον για όσους το επιθυμούν].

Καθώς οδεύουμε προς τα Χριστούγεννα και το Νέον έτος 2026 ας κάνουμε μία ευχή, οι κρατούμενοί μας να βρούνε τη δύναμη να ξαναγυρίσουν κοντά μας και να τους προσφέρουμε ως ‘δώρο’ μία απλή δήλωση ότι δεν τους ξεχάσαμε.

ΥΓ.’’Μόνο στη φυλακή μπορείς να μάθεις τους ανθρώπους και τον εαυτό σου’[Αλεξάντερ Σολζενίτσιν,Ο πρώτος κύκλος της Κόλασης].

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr