Μαρία Ντούμα: Δικαστική Συμπαράσταση και νομοθετικές… αστοχίες  

Υπάρχει ένα πλέγμα διατάξεων στην δικονομία και στο οικογενειακό δίκαιο που ρυθμίζει την φροντίδα [δικαστική συμπαράσταση]  των προσώπων που αδυνατούν να φροντίσουν τον εαυτό τους η εμφανίζουν  επικινδυνότητα  για τον εαυτό τους η τρίτους, για λόγους  που αναλυτικά αναφέρονται στο άρθρο 1666 Α Κ.

Την δικαστική συμπαράσταση μπορεί να ζητήσει ένας πολύ περιορισμένος αριθμός  στενών συγγενών του πάσχοντα  δηλαδή  οι γονείς, τα τέκνα και ο σύζυγος.

Ελλείψει αυτών προβλέπεται   η  αυτεπάγγελτη  ρύθμιση   από τον εισαγγελέα η το  ίδιο το δικαστήριο [1667 ΑΚ].

Μια πρώτη αστοχία της ως άνω ρύθμισης του άρθρου 1667ΑΚ  είναι ότι δεν υπάρχει καμμία απολύτως αιτία  ο νομοθέτης να αποκλείει τα αδέλφια και  τα εγγόνια του πάσχοντος από  το δικαίωμα να ζητήσουν δικαστική συμπαράσταση και να φροντίσουν τον πάσχοντα.

Πέραν της ως άνω αστοχίας με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες που να ενδιαφέρονται και να φροντίζουν μοναχικά υπερήλικα άτομα,  ο νόμος πρέπει να τροποποιηθεί και να υπάρξει επέκταση όχι μόνο στους ως άνω στενούς συγγενείς που ήδη αποκλείονται αλλά και σε άτομα  του ευρύτερου συγγενικού περιβάλλοντος αλλά και του φιλικού-κοινωνικού.

Πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο μοναχικών ,νοσούντων και ανήμπορων ανθρώπων με γείτονες η απώτερους συγγενείς που δεν μπορούν με κανένα ένδικο  μέσο να τους βοηθήσουν.

Λόγω ακριβώς αυτού του περιορισμού αναγκάζονται  να απευθύνουν αίτηση προς την Εισαγγελεία για  να κινηθεί αυτεπάγγελτα η διαδικασία ,πλήν όμως,  επειδή υποχρεούνται με την υποβολή να προσκομίσουν και διάφορα έγγραφα όπως  ιατρικές βεβαιώσεις η άλλα αποδεικτικά μέσα, παραιτούνται εξ αρχής από την προσπάθεια να βοηθήσουν.

Τρίτη μεγάλη αστοχία στο νόμο είναι το άρθρο 803  παρ.2  του ΚΠολΔ.  που ουσιαστικά καταργεί την παρέμβαση τρίτου στην δίκη  της δικαστικής συμπαράστασης  με την εξής διατύπωση επί λέξει: «….. 2. Παρέμβαση ή τριτανακοπή μπορούν να ασκήσουν μόνο τα πρόσωπα που νομιμοποιούνται να ζητήσουν την υποβολή του προσώπου σε δικαστική συμπαράσταση…».

Δηλαδή προβλέπει ότι τρίτα άτομα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα όταν βλέπουν κάποια ίσως γεγονότα που οδηγούν σε ανάγκη αλλαγής προσώπων τόσο για τον δικαστικό συμπαραστάτη όσο και για τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου.

Ο περιορισμός αυτός ,που ισοδυναμεί με κατάργηση του δικαιώματος τρίτου να παρέμβει σε μια τέτοια δίκη, επίσης δεν έχει καμμία λογική εξήγηση η αιτιολογία.

Μάλιστα επαναλαμβάνοντας στο άρθρο 803 Κ.Πολ.Δ. το ίδιο δικαίωμα για τα ίδια πρόσωπα τα οποία το έχουν ήδη ως αιτούντες  – δυνάμει του άρθρου 1667 ΑΚ – και όχι ως «τρίτοι»    αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό τι εξυπηρετεί όλη αυτή η νομική ρύθμιση, αφού καταλήγει και για την αίτηση και για την παρέμβαση στα ίδια πρόσωπα.

Επείγει επομένως ένας τόσο σοβαρός κοινωνικός -και όχι μόνο νομικός-  θεσμός να τύχει ορθότερης  νομοθετικής ρύθμισης  για να λυθούν προβλήματα που αφορούν σε συνανθρώπους μας ανήμπορους και μόνους.

Πρέπει να διευρυνθεί  η ενεργητική νομιμοποίηση  για τους αιτούντες και για τους τρίτους να τηρούνται οι περί παρέμβασης και τριτανακοπής διατάξεις,  όπως προβλέπεται και για τις λοιπές διαδικασίες.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr