Δ. Βερβεσός: «Δεν σας λέω αντίο, αλλά καλή αντάμωση» – Αποχαιρετιστήριο μήνυμα με αιχμές για τον περιορισμό των θητειών

Επιθυμώ τη στιγμή αυτή να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις πολλές φωτογραφίες που ανέσυρα από το αρχείο μου, δηλωτικές των οριακών στιγμών της διαδρομής μου από τα φοιτητικά χρόνια των αξιακών ιδεολογικών αναζητήσεων των μετεφηβικών μου χρόνων, στην τότε «γόνιμη» δεκαετία του ’80 για τα πολιτικά τεκταινόμενα στη Χώρα και κατόπιν στα δικηγορικά δρώμενα. Γιατί μια εικόνα είναι χίλες λέξεις.

Έτσι σκέφτηκα να θυμίσω και να θυμηθώ τα πρόσωπα, τις συγκυρίες, τους τόπους αλλά και τις συνθήκες που καθόρισαν αυτή μου την πορεία, πιστός πάντα στην αρχή ότι δεν σκόπευα να μάθω από κάποιους την Ιστορία της δικηγορίας και ούτε έτι περαιτέρω να τη φωτογραφήσω, ώστε να τη βλέπω στο μέλλον ως μουσειακό εκμαγείο, αλλά για να τη μετακινήσω ,όσο θα μου το επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, αλλά και οι συνάδελφοι μου για να την αλλάξω μαζί τους σε μία άλλη καλύτερη, δικαιότερη, πιο ανθρώπινη και εν τέλει πιο επωφελή και λυσιτελή για τους περισσότερους ιδίως για τους «πιο αδύναμους κρίκους της αλυσίδας», για αυτούς, δηλαδή, από τους κοινωνούς, που το είχαν πιο πολύ ανάγκη

Θέλω ακόμα σήμερα να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά όσους πίστεψαν μαζί μου στα ίδια προτάγματα, ιδίως όσους ανιδιοτελώς αγωνίστηκαν για το «εμείς» και όχι το «εγώ», τους απλούς στρατιώτες και συνοδοιπόρους αυτής της μακρόχρονης διαδρομής που προσέφεραν, χωρίς ανταλλάγματα και αξιώσεις στην κοινή προσπάθεια, όλους εσάς που στηρίξατε είτε αμέσως είτε εμμέσως (έστω και με τον καλό σας λόγο ακόμη και όσες/οι δεν με επιλέξατε ως προτίμησή σας) στη διαρκή αυτή κίνηση της κοινής μας Ιστορίας, αλλά και όσες/οι άσκησαν δημιουργική κριτική γιατί με βοήθησαν να διορθώνω επιλογές ή να προλαμβάνω τυχόν λάθη μου.

Αλλά και να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για όσα λάθη και παραλείψεις έκανα στο διάβα μου στη δικηγορική μου αυτή διαδρομή και σε όσους στεναχώρησα ή πίκρανα άκων ή ακόμα και εκών, σταθμίζοντας άλλες προτεραιοποιήσεις μείζονος κατ’ εμέ, υποκειμενικά, σημασίας για τις οποίες κριτής μας θα είναι η Ιστορία του κλάδου και μόνο αυτή.

Να είστε βέβαιοι ότι δεν αγάπησα τίποτε άλλο πιο πολύ από το Δικηγορικό Σύλλογο -μετά την οικογένειά μου-, δηλαδή εσάς όλους που μου εμπιστευθήκατε τόσα χρόνια την εκπροσώπησή σας, είτε στη θέση της διοίκησης, είτε σε αυτή του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου και μου δώσατε την ευκαιρία να προσπαθήσω να σας πείσω ότι δεν είναι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά άνθρωποι που θέτουν ως προτεραιότητα την ικανοποίηση της ατομικής τους φιλοδοξίας και μόνο, αλλά την υπηρέτηση των εκπροσωπούμενων μέσα από λάθη και αδυναμίες αλλά με πείσμα και σταθερό προσανατολισμό στην επίλυση των προβλημάτων. Και αυτό σε μια εποχή γενικότερης απαξίωσης της αντιπροσώπευσης τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και στα συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση, στην κάθε λογής εκπροσώπηση.

Σας κοιτάζω σήμερα στα μάτια όλες και όλους και νιώθω περήφανος που περπάτησα δίπλα σας τόσα χρόνια ως ένας από σας. Υποδορίως θα ήθελα να είναι αλήθεια, ότι όσοι με στηρίξατε τόσα χρόνια δεν μετανιώσατε για την επιλογή σας και όσοι δεν το πράξατε έχετε έστω έναν καλό λόγο να πείτε για όσα έγιναν και για όσα δεν τελεσφόρησαν, αλλά παλέψαμε και μοχθήσαμε πολύ γι’ αυτά.

 Σας λέω μέσα από την ψυχή μου ότι θα είμαι παρών και δίπλα σας και την επόμενη μέρα, σε κάθε αγώνα και κάθε αγωνία, στα μικρά αλλά και στα μεγάλα ζητήματα σας με ανοιχτό το τηλέφωνο για το πρόβλημα ή το παράπονο κάθε μιας και καθενός για να κάνω ό,τι μπορώ στην κατεύθυνση της επίλυσής του από το μετερίζι του απλού στρατιώτη αυτού του Συλλόγου.

Καλή Χρονιά σε σας, τις οικογένειες και τους ανθρώπους σας