ΔΕΕ: Νόμιμη η αποθήκευση βιομετρικών δεδομένων από την αστυνομία υπό αυστηρές προϋποθέσεις

Μια ιδιαίτερα σημαντική απόφαση για τα όρια της αστυνομικής εξουσίας και την προστασία των προσωπικών δεδομένων εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) στην υπόθεση C-57/23 (Policejní prezidium).

Η απόφαση, που δημοσιεύθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2025, ξεκαθαρίζει ότι οι αστυνομικές αρχές των κρατών μελών μπορούν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να συλλέγουν και να αποθηκεύουν βιομετρικά και γενετικά δεδομένα ατόμων που κατηγορούνται ή τελούν υπό υποψία τέλεσης εγκλήματος.

Η υπόθεση αφορούσε Τσέχο δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος κατά τη διάρκεια ποινικής έρευνας αναγκάστηκε, παρά τις αντιρρήσεις του, να δώσει δακτυλικά αποτυπώματα, γενετικό υλικό, φωτογραφίες και να υποστεί πλήρη περιγραφή ταυτοποίησης. Τα δεδομένα αυτά εισήχθησαν σε διάφορες αστυνομικές βάσεις δεδομένων. Παρότι ο άνδρας καταδικάστηκε τελικά για παράβαση καθήκοντος, αμφισβήτησε σε ξεχωριστή διαδικασία τη νομιμότητα της λήψης και της διατήρησης των προσωπικών του δεδομένων, ισχυριζόμενος ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του στην ιδιωτική ζωή.

Το τσεχικό δικαστήριο αρχικά δικαίωσε τον προσφεύγοντα και διέταξε τη διαγραφή όλων των σχετικών στοιχείων. Η αστυνομία προσέφυγε κατά της απόφασης και το ζήτημα έφτασε στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Τσεχίας, το οποίο ζήτησε διευκρινίσεις από το ΔΕΕ.

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, το δίκαιο της ΕΕ επιτρέπει τη συλλογή βιομετρικών και γενετικών δεδομένων ακόμη και χωρίς διάκριση μεταξύ κατηγορουμένων και υπόπτων, εφόσον η εθνική νομοθεσία:

1. Δεν απαιτεί διαφορετική μεταχείριση μεταξύ αυτών των δύο κατηγοριών και

2. Επιβάλλει τη συμμόρφωση με όλες τις αρχές που διέπουν την επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, όπως η αναγκαιότητα, η αναλογικότητα και η ασφάλεια επεξεργασίας.

Παράλληλα, το ΔΕΕ διευκρινίζει ότι η έννοια του «δικαίου κράτους μέλους» περιλαμβάνει όχι μόνο τις νομοθετικές διατάξεις αλλά και τη σχετική νομολογία, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι προσβάσιμη και προβλέψιμη για τον πολίτη.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η κρίση του Δικαστηρίου ότι η νομοθεσία δεν χρειάζεται απαραίτητα να ορίζει μέγιστη περίοδο αποθήκευσης των δεδομένων, εφόσον προβλέπει κατάλληλους μηχανισμούς τακτικής επανεξέτασης. Με άλλα λόγια, η διατήρηση βιομετρικών και γενετικών στοιχείων μπορεί να παρατείνεται, αλλά μόνο όσο δικαιολογείται από τις ανάγκες της έρευνας ή της δημόσιας ασφάλειας.

Η απόφαση συνιστά ένα ακόμη βήμα στη συνεχιζόμενη προσπάθεια εξισορρόπησης μεταξύ αποτελεσματικής αστυνόμευσης και σεβασμού της ιδιωτικότητας. Τα κράτη μέλη καλούνται πλέον να διαμορφώσουν σαφείς και προβλέψιμους κανόνες, που θα επιτρέπουν στην αστυνομία να αξιοποιεί σύγχρονα εργαλεία ταυτοποίησης, χωρίς να θίγονται αδικαιολόγητα τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr