Δικαστική δικαίωση από τον Άρειο Πάγο για συνταξιούχους: Έκανε “φτερά” η εφάπαξ αποζημίωση τους – Βρέθηκαν να έχουν… επενδύσει εν αγνοία τους σε ομόλογα- σκουπίδια

Απόφαση- σταθμός από το Ανώτατο Δικαστήριο. Απέρριψε αίτηση τράπεζας, που επιχείρησε να αναιρέσει προηγούμενες δικαστικές κρίσεις βάσει των οποίων καταγγέλθηκε η πρακτική να χρησιμοποιούν τις καταθέσεις τους.

NEWSROOM
Δικαστική δικαίωση από τον Άρειο Πάγο για συνταξιούχους: Έκανε  “φτερά” η εφάπαξ αποζημίωση τους – Βρέθηκαν να έχουν… επενδύσει εν αγνοία τους σε ομόλογα- σκουπίδια

Άρειος Πάγος: Το 2005 εισέπραξαν σαν εφάπαξ το ποσό των 200.000 ευρώ. Κατατέθηκε σε τράπεζα και τους προτάθηκε να αξιοποιηθούν σε κάποια προθεσμιακή κατάθεση. Βρέθηκαν, όμως, εν μία νυκτί να έχουν γίνει… επενδυτές, χωρίς τη συναίνεσή τους σε ομόλογα χωρίς αντίκρυσμα.

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν στην προσφυγή τους «είμαστε σύζυγοι και από το 2005 συνταξιούχοι… εισπράξαμε σαν εφάπαξ αποζημίωση το συνολικό ποσό των 200.000 ευρώ… Ο διευθυντής του υποκαταστήματος της εναγομένης (σ.σ. τράπεζας) στη Ρόδο… μας πρότεινε να αξιοποιήσουμε κάποιο από τα προγράμματα προθεσμιακής κατάθεσης της εναγομένης, προκειμένου να έχουμε ένα επιπλέον εισόδημα…»

Με τον τρόπο αυτό, επισημαίνουν προς τον Άρειο Πάγο «εμπιστευόμενοι λοιπόν το… Διευθυντή του Υποκαταστήματος της εναγομένης στη Ρόδο, υπογράψαμε ένα έγγραφο για την μεταφορά των χρημάτων στην προθεσμιακή κατάθεση, με την πεποίθηση που είχε δημιουργήσει ο ως άνω Διευθυντής, ότι δηλαδή τα χρήματα μας θα τοποθετούνταν σε προθεσμιακή κατάθεση δεκαετούς διάρκειας που όμως με μία προειδοποίηση ενός μήνα θα μπορούσαμε να τα εισπράξουμε…».

eurokinissi

Η έκπληξη που ακολούθησε

Όπως, όμως, κατέθεσαν «χωρίς να υφίσταται παρόμοια εντολή μας και χωρίς βεβαίως τη γνώση ή πολύ περισσότερο τη συναίνεση μας, την 1η Αυγούστου 2005, αγοράστηκαν στο όνομα και για λογαριασμό μας με την υπογραφή του κ. …, υπαλλήλου της εναγομένης, δύο ομολογιακοί τίτλοι με συνολική χρέωση του λογαριασμού μας, ύψους 152.152,69€..».

Στη συνέχεια, αναφέρουν ότι «στα δριμύτατα παράπονα μας, λάβαμε τις άκρως καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του κ. … ότι δηλαδή οι επίμαχες αγορές εκτελέστηκαν άνευ εντολής μας για να προλάβουμε να επωφεληθούμε από την έκδοση και διάθεση των εν λόγω τίτλων στο κοινό καθώς, τάχα, επρόκειτο για ομολογιακούς τίτλους που είχαν αξιολογηθεί ως μηδενικού επενδυτικού κινδύνου και συνιστούσαν επένδυση άκρως ασφαλή…».

Τρία χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 2008, δήλωσαν ότι «για πρώτη φορά πληροφορηθήκαμε ότι δεν είχαμε κάποια προθεσμιακή κατάθεση στην εναγομένη, αλλά ομόλογα… μπροστά στην άρνηση μας να διατηρήσουμε τα ομόλογα αυτά και μπροστά στις επανειλημμένες πιέσεις μας να ρευστοποιηθούν τα ομόλογα αυτά και να μας αποδοθούν τα χρήματα μας αναγκάσθηκε να μας αποκαλύψει ότι ο λόγος που έπρεπε να περιμένουμε ήταν ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή τα ομόλογα αυτά δεν εμφάνιζαν τιμή στην αγορά, δεν διαπραγματεύονταν και συνεπώς δεν μπορούσαμε να τα πωλήσουμε και να εισπράξουμε τα χρήματα μας…».

Άρειος Πάγος: Οι δικαστικές αποφάσεις

Το Εφετείο έκρινε ότι οι ενάγοντες διέθεσαν τις οικονομίες τους για την αγορά των ομολόγων και συγκεκριμένα ενός ομολόγου, ονομαστικής αξίας 50.000 ευρώ, τριετούς διάρκειας, το οποίο πληρώθηκε κανονικά κατά τη λήξη του, ενός ομολόγου έκδοσης θυγατρικής εταιρείας της τράπεζας, στο οποίο τοποθέτησαν το ποσό των 65.876,69 ευρώ, δεκαετούς διάρκειας, λήξης την 24-3-2015, το οποίο, όμως οι ενάγοντες αποδεχόμενοι πρόταση της τράπεζας το εξαγόρασαν στο 60% της αξίας του, την 30-9-2013, ενώ σ’ αυτούς (επενδυτές), που το κατείχαν κατά τη λήξη του (24-3-2015) η εν λόγω τράπεζα κατέβαλε το 100% της ονομαστικής του αξίας και τέλος το επίδικο ομόλογο, με έκδοση θυγατρικής εταιρείας την 10-2-2015, στο οποίο τοποθέτησαν το ποσό των 86.276 ευρώ.

eurokinissi

Οι ενάγοντες σχετικώς με το τελευταίο επίδικο ομόλογο ελάμβαναν έως την 10-11-2011 τους συμφωνημένους τόκους και συγκεκριμένα έλαβαν 22.018,64 ευρώ αλλά τον Δεκέμβριο του έτους 2011 ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της εγγυήτριας του ομολόγου … λόγω ανεπάρκειας των κεφαλαίων της.

Οι ενάγοντες γνώριζαν πολύ καλά ότι αγοράζουν τρία ομόλογα συγκεκριμένης διάρκειας και λήξης, καθόσον επιθυμούσαν να επενδύσουν τα χρήματά τους, προσδοκώντας μεγαλύτερη απόδοση από εκείνη της προθεσμιακής, στην οποία τα είχαν αρχικά τοποθετήσει. Το επίδικο ομόλογο ήταν προϊόν μειωμένης διασφάλισης, κατά την έκδοσή του και αυξημένου επενδυτικού κινδύνου.

Η κρίση του Αρείου Πάγου

Όπως ορίζει στην απόφασή του ο Άρειος Πάγος «οι αρμόδιοι υπάλληλοι της εναγομένης (σ.σ. τράπεζας), κατά την παροχή των επενδυτικών τους συμβουλών προς τους ενάγοντες, τον Αύγουστο του 2005, παρότι είχαν ενημέρωση για το ως άνω επενδυτικό προϊόν, δεδομένου ότι είχαν γνώση ως εκ της αρμοδιότητάς τους, του ως άνω ενημερωτικού δελτίου της εκδότριας του άνω ομολόγου που κυκλοφόρησε στις 28-2-2005, δηλαδή, πριν την επίδικη επένδυση και γνώριζαν ότι επρόκειτο για επενδυτικό προϊόν μειωμένης διασφάλισης καθώς και την πιθανότητα απώλειας των κεφαλαίων των επενδυτών, δεν αποδείχθηκε ότι ενημέρωσαν τους ενάγοντες εγγράφως αλλά ούτε και προφορικώς για τα προαναφερόμενα ειδικότερα χαρακτηριστικά της προτεινόμενης από τους ίδιους επένδυσης και για τους κινδύνους που διέτρεχαν, ενόψει και της προαναφερόμενης πιστοληπτικής διαβάθμισης του επίδικου ομολόγου, αλλά και της εγγυήτριας τράπεζας».

Και προσθέτει: «Ούτε βεβαίως αποδείχθηκε ότι ήλεγξαν την καταλληλότητά του για τους ενάγοντες, με βάση την επενδυτική τους εμπειρία καθώς και την προθυμία τους για διακινδύνευση, καθόσον αυτοί επιθυμούσαν τοποθέτηση των χρημάτων τους σε μια ασφαλή επένδυση, αποδοτικότερη από εκείνη της προθεσμιακής κατάθεσης και όχι μειωμένης διασφάλισης, όπως το επίδικο ομόλογο. Λόγω των ως άνω παραλείψεων των εναγομένων, οι ενάγοντες πίστευαν πεπλανημένα ότι η επένδυσή τους ήταν εξασφαλισμένη, τουλάχιστον, ως προς το κεφάλαιο, ενώ ο κίνδυνος που ανελάμβαναν ήταν, μόνον ως προς την απόδοση της επένδυσης».

Βάσει αυτών, το Ανώτατο Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι «οι ενάγοντες δεν ήταν γνώστες των χρηματοοικονομικών επενδύσεων που υπάγονται στην έννοια του καταναλωτή και πρέπει να τύχουν προστασίας του ν. 2251/1994, διότι δεν υπερβαίνουν το πρότυπο του μέσου αποταμιευτή και δεν μπορεί να θεωρηθούν κατ’ αντικειμενική κρίση ως επαγγελματίες στο πλαίσιο της συγκεκριμένης συναλλαγής, οι δε προστηθέντες υπάλληλοι της εναγομένης παρέλειψαν, υπαιτίως, επιδεικνύοντας αμέλεια, την υποχρέωσή τους να τους ενημερώσουν και να τους διαφωτίσουν σχετικά με τα ανωτέρω αναφερόμενα χαρακτηριστικά της επένδυσης, την οποία τους υπέδειξαν να επιχειρήσουν, με συνέπεια οι συγκεκριμένοι διάδικοι να μην έχουν κατανοήσει, τουλάχιστον, τους κινδύνους να υποστούν απώλεια του κεφαλαίου».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr