Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων: “Η υπεράσπιση των θεσμών της ποινικής δίκης δεν είναι πολυτέλεια, ούτε κομματικό προνόμιο”

Τη σκυτάλη των αντιδράσεων για την απαγόρευση πρόσβασης σε υλικό της δικογραφίας πήρε η Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων, με αφορμή και τις αναφορές του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Φλωρίδη, εξαπολύοντας τα βέλη της για τη στάση του, αλλά και για την ουσία της ρύθμισης.

Σχολιάζοντας αρχικά την ατυχή – όπως τη χαρακτηρίζει – χρήση του όρου «ποινικολογούντες» που χρησιμοποιείται πλήρως απαξιωτικά εκ μέρους του Υπουργού Δικαιοσύνης, η Ένωση υποστηρίζει πως «υπονομεύει τόσο τον επιστημονικό ρόλο και τη θεσμική ιδιότητα των ποινικολόγων, οι οποίοι ασκούν με υψηλή επιστημονική επάρκεια το καθήκον της υπεράσπισης, όσο και το εν γένει δικηγορικό λειτούργημα».

Επισημαίνοντας πως «η υπεράσπιση των θεσμών της ποινικής δίκης δεν είναι ούτε πολυτέλεια ούτε κομματικό προνόμιο. Είναι ευθύνη όλων», η Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων καλεί τον υπουργό Δικαιοσύνης να αποσύρει τη ρύθμιση.

«Η στέρηση πρόσβασης του υπόπτου και του  κατηγορουμένου στο αποδεικτικό υλικό που τον αφορά δεν αποτελεί απλώς διαδικαστική λεπτομέρεια, αποτελεί προσβολή της ίδιας της έννοιας της υπεράσπισης και της ισότητας των όπλων, ενώ  η αόριστη επίκληση λόγων «δημοσίου συμφέροντος», «εθνικής ασφάλειας» ή «προστασίας ερευνών», ανοίγει διάπλατα τον δρόμο σε αυθαίρετες αποκρύψεις, μετατρέποντας την ποινική διαδικασία σε μηχανισμό εξουσιαστικής επιβολής» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.

Και καταλήγει: «Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει με μυστικά έγγραφα και αποκρύψεις. Λειτουργεί  μόνο με διαφάνεια, σεβασμό στην υπεράσπιση και αδιαπραγμάτευτη προσήλωση στο κράτος δικαίου».

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

«Με αφορμή την πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης, αναφορικά με τις αντιδράσεις που έχουν διατυπωθεί για το άρθρο 18 του υπό συζήτηση νομοσχεδίου σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης στο υλικό της δικογραφίας,  η Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων παρεμβαίνει θεσμικά αποκαθιστώντας τόσο το ουσιαστικό περιεχόμενο της συζήτησης όσο και το επίπεδό της.

Η ατυχής χρήση του όρου «ποινικολογούντες», η οποία χρησιμοποιείται πλήρως απαξιωτικά εκ μέρους του Υπουργού Δικαιοσύνης, υπονομεύει τόσο τον επιστημονικό ρόλο και τη θεσμική ιδιότητα των ποινικολόγων, οι οποίοι ασκούν με υψηλή επιστημονική επάρκεια το καθήκον της υπεράσπισης, όσο και το εν γένει δικηγορικό λειτούργημα.

Το επιχείρημα ότι η εν λόγω διάταξη αποτέλεσε προϊσχύσαν δίκαιο, ενσωματούμενη σε προγενέστερο Ποινικό Κώδικα, είναι ενδεικτικό της απουσίας ουσιαστικής επιχειρηματολογίας και της αδυναμίας να υποστηριχθεί πειστικά, η αναγκαιότητα και συνταγματικότητα της εν λόγω διάταξης.

Σε καμία περίπτωση η επίκληση του ως άνω ασθενούς επιχειρήματος δεν αναιρεί την ανάγκη να εξεταστεί σήμερα η συνταγματικότητα, η αναλογικότητα και η συμβατότητα της προτεινόμενης ρύθμισης με τις θεμελιώδεις αρχές της δίκαιης δίκης.

Η υπεράσπιση των θεσμών της ποινικής δίκης δεν είναι ούτε πολυτέλεια ούτε κομματικό προνόμιο. Είναι ευθύνη όλων.

Η προτεινόμενη προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 100 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας συνιστά  βαθύ πλήγμα στις θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου.

Η στέρηση πρόσβασης του υπόπτου και του  κατηγορουμένου στο αποδεικτικό υλικό που τον αφορά δεν αποτελεί απλώς διαδικαστική λεπτομέρεια, αποτελεί προσβολή της ίδιας της έννοιας της υπεράσπισης και της ισότητας των όπλων, ενώ  η αόριστη επίκληση λόγων «δημοσίου συμφέροντος», «εθνικής ασφάλειας» ή «προστασίας ερευνών» , ανοίγει διάπλατα τον δρόμο σε αυθαίρετες αποκρύψεις, μετατρέποντας την ποινική διαδικασία σε μηχανισμό εξουσιαστικής επιβολής.

Η ρύθμιση αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που εγγυάται το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και επιβάλλει στον κατηγορούμενο να γνωρίζει τα στοιχεία εναντίον του.

Η ελληνική νομολογία έχει κατ’ επανάληψη κρίνει ότι η μη χορήγηση αντιγράφων της δικογραφίας συνιστά απόλυτη ακυρότητα.

Το να επιχειρείται με την εν λόγω τροποποίηση η θεσμοθέτηση του αποκλεισμού αυτού, με ασαφή κριτήρια και ανεπαρκείς εγγυήσεις, συνιστά οπισθοδρόμηση που εκθέτει τη χώρα σε βέβαιες καταδίκες ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Το Σύνταγμα και η ΕΣΔΑ δεν λειτουργούν με «ιστορικές εκπτώσεις» στα δικαιώματα, κάθε νέα νομοθέτηση οφείλει να σέβεται απολύτως τις εγγυήσεις της δίκαιης δίκης.

Εξάλλου, το νομικό και κοινωνικό περιβάλλον έχει μεταβληθεί ριζικά. Η νομολογία του ΕΔΔΑ έχει γίνει  αυστηρότερη ως προς την ανάγκη πρόσβασης του κατηγορουμένου σε όλα τα κρίσιμα έγγραφα.

Καλούμε το Υπουργείο Δικαιοσύνης να αποσύρει άμεσα τη συγκεκριμένη διάταξη.

Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει με μυστικά έγγραφα και αποκρύψεις. Λειτουργεί  μόνο με διαφάνεια, σεβασμό στην υπεράσπιση και αδιαπραγμάτευτη προσήλωση στο κράτος δικαίου».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr