Έξτρα αποζημίωση από το Δημόσιο για παράνομη παράλειψη διορισμού: Δικαστική επιδίκαση ποσού και για ηθική βλάβη

Απέρριψε το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έφεση του Δημοσίου κατά απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με αυτήν αναγνωριζόταν πως μετά το διορισμό πολίτη με αναδρομική ισχύ λόγω παράνομης αρχικής παράλειψης του, δικαιούται αποζημίωση και για αποδοχές που απορρέουν από τυχόν επιδόματα και αυτή δεν συμψηφίζεται με εισοδήματα που είχε αποκομίσει τα επίδικα έτη από μισθωτές υπηρεσίες και ελευθέρια επαγγέλματα.

Το Εφετείο υπενθυμίζει την υποχρέωση της Διοίκησης σε συμμόρφωση προς ακυρωτική απόφαση διοικητικού δικαστηρίου, επισημαίνοντας πως ιδίως σε περίπτωση ακύρωσης παράλειψης διορισμού – εν προκειμένου σε προκήρυξη θέσεων μόνιμου προσωπικού του κλάδου Φύλαξης των Καταστημάτων Κράτησης της Χώρας – η Διοίκηση οφείλει να προχωρήσει σε αναδρομικό διορισμό και να καταβάλει αναδρομικές αποδοχές.

Τονίζεται δε στην απόφαση πως «ο παρανόμως παραληφθείς αναδρομικού διορισμού, παράλειψη, η οποία ακυρώθηκε δικαστικά, δύναται να ζητήσει αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη εκ του ότι κατά το χρονικό διάστημα από της ημερομηνίας του αναδρομικού διορισμού του μέχρι την ημερομηνία κατά την οποία ανέλαβε πράγματι υπηρεσία δεν εισέπραξε το σύνολο των αποδοχών που θα είχε εισπράξει, εάν είχε αναλάβει πράγματι υπηρεσία από της ημερομηνίας του αναδρομικού διορισμού.  Στο σύνολο των αποδοχών περιλαμβάνονται και τα πάσης φύσεως επιδόματα, υπό μόνη την προϋπόθεση ότι καταβάλλονται παγίως και κατά τακτά χρονικά διαστήματα στους τελούντες σε ενεργό υπηρεσία».

Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρεται πως «αν προκύπτει και ωφέλεια, πραγματική ζημιά είναι εκείνη που υφίσταται μετά τον συμψηφισμό ζημίας και ωφέλειας, εφόσον μεταξύ ζημιογόνου γεγονότος και ωφέλειας υφίσταται πράγματι αιτιώδης σύνδεσμος και όχι όταν ζημιά και ωφέλεια στηρίζονται σε διαφορετική αιτία.  Η άσκηση βιοποριστικής δραστηριότητας, άλλης έναντι της συγκεκριμένης δημόσιας υπηρεσίας, διακόπτει τον κατά νόμο αιτιώδη σύνδεσμο προς το ζημιογόνο γεγονός της παρανομίας της Διοίκησης».

Έτσι, στην προκειμένη υπόθεση κρίθηκε ότι «δεν παρίσταται δυνατός ο συμψηφισμός των εισοδημάτων από μισθωτές υπηρεσίες με τη ζημία από την παράνομη παράλειψη αναδρομικού διορισμού, δεδομένου ότι δεν πηγάζουν από την ίδια αιτία, αλλά οφείλονται σε αυτόνομη επαγγελματική δραστηριότητα που άσκησε ο εφεσίβλητος, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη ζημία που υπέστη, ενώ τυχόν καταλογισμός του προκύψαντος οφέλους στην ένδικη περίπτωση θα αντέκειτο στην καλή πίστη». Υπό το πρίσμα αναφέρεται πως «ο εφεσίβλητος υπέστη ηθική βλάβη εξαιτίας των ενεργειών της Διοίκησης, το δε επιδικασθέν ποσό κρίνεται εύλογο και προσήκον».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr