Η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών που βάζει «φραγμό» σε αποζημιώσεις χωρίς πρωτότυπα παραστατικά

Μια ιδιαίτερα σημαντική απόφαση για τον κλάδο των ιδιωτικών ασφαλίσεων εξέδωσε πρόσφατα το Μονομελές Εφετείο Αθηνών, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο γύρω από τις δικονομικές συμβάσεις και την ισχύ των όρων που επιβάλλουν συγκεκριμένα αποδεικτικά μέσα.

Η υπ’ αριθμόν 3935/2025 απόφαση έκρινε πως η συμφωνία μεταξύ ασφαλιστικής εταιρείας και ασφαλισμένου για την προσκόμιση αποκλειστικά πρωτότυπων αποδείξεων προκειμένου να καταβληθεί αποζημίωση είναι απόλυτα έγκυρη και δεν προσκρούει στις διατάξεις περί καταχρηστικότητας.

Η υπόθεση αφορούσε ασφαλισμένη η οποία διεκδικούσε από μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία το ποσό των 160.000 δολαρίων ΗΠΑ για νοσήλια που πραγματοποίησε ο σύζυγός της σε εξειδικευμένο κέντρο μεταμοσχεύσεων στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο ασφαλισμένος, ο οποίος έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια, νοσηλεύτηκε επανειλημμένα στο εξωτερικό από το 2008 έως το 2011, αναζητώντας σωτήρια θεραπεία. Μετά τον θάνατό του το 2013, η σύζυγός του στράφηκε κατά της εταιρείας ζητώντας την κάλυψη των δαπανών, βάσει του ισόβιου ασφαλιστηρίου συμβολαίου κλάδου ζωής που διατηρούσαν.

Το «αγκάθι» των αποδείξεων

Η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να καταβάλει το ποσό, στηριζόμενη σε έναν συγκεκριμένο όρο του συμβολαίου. Ο όρος αυτός προέβλεπε ότι για νοσηλείες σε μη συμβεβλημένα νοσοκομεία του εξωτερικού, η αποζημίωση καταβάλλεται μόνο με την προσκόμιση των πρωτότυπων αποδείξεων που προβλέπονται από τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.

Η ενάγουσα, αντί για πρωτότυπα τιμολόγια, προσκόμισε τραπεζικά εμβάσματα, επιστολές επιβεβαίωσης υπολοίπου από το αμερικανικό νοσοκομείο και λογιστικά αρχεία συναλλαγών, υποστηρίζοντας ότι ήταν αδύνατο να βρει τα πρωτότυπα παραστατικά.

Η νομική προσέγγιση του Εφετείου

Το δικαστήριο, εξετάζοντας την έφεση της ασφαλισμένης, απέρριψε τους ισχυρισμούς της περί «αντικειμενικής αδυναμίας» εξεύρεσης των δικαιολογητικών. Οι δικαστές έκριναν ότι η συμφωνία για τη χρήση συγκεκριμένου αποδεικτικού μέσου είναι μια νόμιμη «δικονομική σύμβαση». Η σύμβαση αυτή είναι άκυρη μόνο αν το μέσο που επιλέγεται είναι εντελώς απρόσφορο ή αν υπάρχει εξαρχής αδυναμία απόκτησής του, κάτι που θα περιόριζε υπέρμετρα το δικαίωμα του πολίτη σε δικαστική προστασία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Εφετείο αποφάνθηκε ότι η έκδοση αποδείξεων για οικονομικές συναλλαγές είναι μια παγκόσμια πρακτική και όχι κάτι δυσχερές. Μάλιστα, από τα ίδια τα έγγραφα που προσκόμισε η πλευρά της ασφαλισμένης, προέκυψε ότι το νοσοκομείο στο Μαϊάμι είχε εκδώσει πληθώρα τιμολογίων για μικρότερα ποσά, καταρρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι στην πολιτεία της Φλόριντα δεν υφίσταται φορολογική υποχρέωση έκδοσης παραστατικών.

Το σκεπτικό για την καταχρηστικότητα των Γενικών Όρων Συναλλαγών

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κρίση του δικαστηρίου σχετικά με την προστασία του καταναλωτή. Η εκκαλούσα υποστήριξε ότι ο επίμαχος όρος «Γενικοί Όροι Συναλλαγών» είναι καταχρηστικός καθώς περιορίζει τα αποδεικτικά της μέσα.

Το δικαστήριο όμως είχε αντίθετη γνώμη, τονίζοντας ότι η δυνατότητα απαλλαγής από τέτοιες συμφωνίες –εφόσον αποδεικνύεται πραγματική αδυναμία κτήσης του εγγράφου– λειτουργεί ως «δικλείδα ασφαλείας» που αποκλείει τον χαρακτήρα της καταχρηστικότητας. Επειδή η ενάγουσα δεν κατάφερε να αποδείξει με αλληλογραφία ή άλλα στοιχεία ότι πράγματι το νοσοκομείο αρνήθηκε να της δώσει τιμολόγια, η αποδεικτική συμφωνία παρέμεινε ισχυρή.

Με την απόφαση αυτή, το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, απορρίπτοντας την αγωγή ως ουσία αβάσιμη και υπενθυμίζοντας σε όλους τους ασφαλισμένους τη σημασία της αυστηρής τήρησης των τυπικών προϋποθέσεων που περιγράφονται στα συμβόλαιά τους, ειδικά όταν πρόκειται για νοσηλείες στο εξωτερικό.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr