Και κριτές οι δικαστικοί λειτουργοί και κρινόμενοι λόγω επαγγελματικών σχέσεων με έναν από τους διαδίκους: Έλλειψη αμεροληψίας διέκρινε το Ανώτατο Δικαστήριο

Παραβίαση των κανόνων της δίκαιης δίκης διαπιστώθηκε στην περίπτωση για τρεις δικαστές του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, οι οποίοι έκριναν υπόθεση όπου εξετάστηκε η αναίρεση που είχε ασκηθεί από έναν εκ των διαδικών.

Όπως έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) «τουλάχιστον δύο από τους τρεις εν λόγω δικαστές συνεργάζονταν τακτικά με την νομική εκδοτική εταιρεία η οποία ήταν ένας από τους διαδίκους της διαφοράς περί επιμερισμού των κερδών».

Η υπόθεση που αφορούσε Γάλλους δικαστικούς λειτουργούς, αποκάλυψε πως «στο πλαίσιο μιας αναδιάρθρωσης εντός της μητρικής εκδοτικής εταιρείας, είχε χορηγηθεί δάνειο ύψους 445.000.000 ευρώ για την απόκτηση των μετοχών των υπό εκκαθάριση εταιρειών του ομίλου, το οποίο είχε οδηγήσει σε ένα επίπεδο χρέους που απέκλειε την πληρωμή των εργαζομένων στο πλαίσιο του συστήματος της υποχρεωτικής συμμετοχής στα κέρδη».

Παραβίαση των κανόνων της δίκαιης δίκης: «Έπρεπε να απόσχουν από τη συμμετοχή τους στην υπόθεση»

Κατά το ΕΔΔΑ, «η συμβολή των δικαστών στη διάδοση του δικαίου, ιδίως μέσω ερευνητικών εκδηλώσεων, διδακτικών δραστηριοτήτων ή δημοσιεύσεων, αποτελεί σαφώς μέρος του ρόλου τους, όμως οι επαγγελματικές επαφές μεταξύ τριών δικαστών της σύνθεσης που δίκασε την υπόθεση και ενός εκ των διαδίκων που ήταν τακτικές, στενές και αμειβόμενες, αρκούσαν για να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι εν λόγω δικαστές έπρεπε να απόσχουν από τη συμμετοχή τους στην υπόθεση, όπως είχε κρίνει και η Εθνική Νομική Υπηρεσία».

Ειδικότερα, αναφέρεται πως «στις 28 Φεβρουαρίου 2018 ένα Τμήμα του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, αποτελούμενο από έξι δικαστές, ακύρωσε την απόφαση του Εφετείου των Βερσαλλιών της 2ας Φεβρουαρίου 2016. Αναφερόμενο στον εργατικό κώδικα, το Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι το ποσό του καθαρού κέρδους που έπρεπε να παρακρατηθεί κατά τον υπολογισμό του ειδικού αποθεματικού συμμετοχής στα κέρδη, όπως πιστοποιήθηκε από ελεγκτή της εταιρείας, δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί στο πλαίσιο διαφοράς σχετικά με την κατανομή των κερδών, μολονότι η αγωγή που κατέθεσαν τα συνδικάτα επικαλούνταν απάτη ή κατάχρηση δικαιωμάτων από τη διοίκηση της εταιρείας. Θεωρώντας ότι δεν υπήρχε λόγος να παραπέμψει την υπόθεση στο εφετείο, το Ακυρωτικό Δικαστήριο αποφάσισε επίσης να κλείσει την διαδικασία και να δημοσιεύσει την απόφαση».

Οι αποκαλύψεις των δημοσιογράφων

«Στις 18 Απριλίου 2018 το εβδομαδιαίο περιοδικό Le Canard Enchaîné δημοσίευσε άρθρο στο οποίο αποκάλυπτε ότι τρεις από τους έξι δικαστές που συνεδρίαζαν στην υπόθεση εργάζονταν τακτικά για την WKF και παρείχαν, ειδικότερα, εκπαίδευση για επαγγελματίες νομικούς έναντι αμοιβής. Στις 26 Ιουνίου 2018 οι προσφεύγουσες συνδικαλιστικές οργανώσεις κατέθεσαν καταγγελία στην Εθνική Νομική Υπηρεσία (Conseil supérieur de la magistrature – CSM) κατά των τριών δικαστών» σημειώνει το ΕΔΔΑ.

echr

Και συνεχίζει πως το στις 19 Δεκεμβρίου 2019 η CSM εξέδωσε την απόφασή της. «Θεώρησε, ειδικότερα, ότι η τακτική και η αμειβόμενη συμμετοχή των δικαστών αυτών στις εκπαιδευτικές συναντήσεις που διοργανώνει η WKF συνιστούσε άμεσο συμφέρον μεταξύ των δικαστών και της WKF ως διαδίκου στην έφεση ενώπιον του Ακυρωτικού Δικαστηρίου και ότι η ύπαρξη αυτού του άμεσου συμφέροντος θα μπορούσε να δημιουργήσει εύλογες αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία τους. Παρατήρησε, επίσης, ότι οι τρεις δικαστές είχαν συζητήσει ακόμη και το κατά πόσον θα έπρεπε να αποσυρθούν από την εκδίκαση της υπόθεσης. Εν κατακλείδι, κατέληξε ότι οι δικαστές F., H. και P. θα έπρεπε να αποσυρθούν αλλά έκρινε, παρ’ όλα αυτά, ότι η μη συμμόρφωσή τους με τους κανόνες δεοντολογίας δεν ήταν αρκετά σοβαρή ώστε να συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα».

Η απόφαση του ΕΔΔΑ

Όπως λέει το ΕΔΔΑ «στην προκειμένη περίπτωση, η σχέση μεταξύ των τριών εν λόγω δικαστών και της WKF δεν είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας παρά μόνο ένα και πλέον μήνα μετά την έκδοση της σχετικής απόφασης του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, μέσω ενός άρθρου στον Τύπο. Φάνηκε ότι τουλάχιστον δύο από τους τρεις αυτούς δικαστές εργάζονταν τακτικά για την WKF: Ο F., Πρόεδρος του Τμήματος, για σχεδόν 13 χρόνια  και ο H., ανώτερος δικαστής, για σχεδόν 4 χρόνια».

Παράλληλα, το ΕΔΔΑ σημείωσε πως «η μακροχρόνια φύση της επαγγελματικής σχέσης των δικαστών με την WKF, ιδίως στις περιπτώσεις των F. και H., ήταν τέτοια που επιβεβαιώνει την κανονικότητα της εργασίας τους για την WKF και, τουλάχιστον, μια ορισμένη συνέχεια στις σχέσεις τους. Όσον αφορά την αμοιβή που έλαβαν, δεν αμφισβητήθηκε ότι οι τρεις εναγόμενοι δικαστές λάμβαναν ο καθένας από την WKF περίπου 1.000 ευρώ για ημερήσια απασχόληση και 500 έως 600 ευρώ για απασχόληση μισής μέρας. Στο Δικαστήριο, τα ποσά αυτά δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ασήμαντα, μολονότι ελήφθησαν μόνο περιστασιακά».

Ωστόσο, στο πλαίσιο της διαδικασίας που ασκήθηκε κατά των δικαστών, το CSM είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπήρχε «άμεση σχέση μεταξύ των τριών δικαστών και ενός εκ των διαδίκων της αναίρεσης που δικάζονταν» και ότι «η ύπαρξη της σχέσης αυτής θα μπορούσε να δημιουργήσει νόμιμες αμφιβολίες εκ μέρους των διαδίκων ως προς την αμεροληψία των εν λόγω δικαστών».

Κατά την άποψη του CSM, μολονότι «η παράβαση των κανόνων δεοντολογίας που είχε διαπιστώσει δεν ήταν επαρκώς σοβαρή ώστε να συνιστά πειθαρχικό αδίκημα», «οι τρεις εν λόγω δικαστές, [F., H. και P.], όφειλαν να έχουν να κάνουν χρήση του κανόνα περί αποχής τους».

Βάσει των δεδομένων αυτών «το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαπίστωση της παραβίασης αποτελούσε από μόνη της επαρκή δίκαιη ικανοποίηση για οποιαδήποτε ηθική βλάβη υπέστησαν οι προσφεύγουσες συνδικαλιστικές οργανώσεις»

Πηγή: www.echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr