Κανονικά αμείβονται οι δικηγόροι για σύνταξη επιταγής προς πληρωμή ανεξάρτητα από το ποσό επιδίκασης δικαστικής δαπάνης

Δικαίωση για δικηγόρους φέρνει απόφαση από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών βάσει της οποίας οι αμοιβές των δικηγόρων δεν συνδέονται με την επιδίκαση δικαστικής δαπάνης, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να καταβληθούν στο ακέραιο.

Η υπόθεση που εξέτασε το Δικαστήριο αφορά την καταβολή αμοιβής για σύνταξη επιταγής προς πληρωμή. Σε κάθε περίπτωση επισημαίνεται πως «η αμοιβή αυτή δεν απαιτείται να έχει προκαταβληθεί στον συντάξαντα την επιταγή δικηγόρο από τον επισπεύδοντα την εκτέλεση εντολέα, αφού η εν λόγω αμοιβή αφαιρείται από το πλειστηρίασμα ως έξοδο εκτέλεσης».

Σύμφωνα με το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην απόφαση ορίζεται πως δεν μπορεί να συναχθεί από τη γραμματική διατύπωση των σχετικών διατάξεων «το συμπέρασμα ότι με αυτήν εννοείται ότι η αμοιβή για τη σύνταξη επιταγής προς πληρωμή έχει ήδη συμπεριληφθεί στην επιδικαζόμενη δικαστική δαπάνη (δεν πρόκειται δηλαδή περί «διπλής πληρωμής» του ιδίου κονδυλίου) διότι αφενός η δικαστική δαπάνη περιλαμβάνει όσα ορίζονται στα άρθρα 176 επ. ΚΠολΔ και αφορά τις (μέχρι τη στιγμή της συζήτησης και έκδοσης απόφασης πραγματοποιηθείσες ενέργειες (τα δικαστικά έξοδα και την αμοιβή του δικηγόρου), ενώ η αμοιβή για σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση αφορά αμοιβή μεταγενέστερης δικηγορικής ενέργειας».

Περαιτέρω, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι «αφετέρου, δεν είναι δυνατόν το δικαστήριο να καθορίζει αμοιβή για δικηγορικές ενέργειες που έπονται της έκδοσης της απόφασης, μετά την οποία απεκδύεται της σχετικής εξουσίας, από μόνο το εικαζόμενο ενδεχόμενο της διενέργειάς τους, καθώς τυχόν μεταγενέστερες ενέργειες μόνο ενδεχόμενο είναι να λάβουν χώρα και το δικαστήριο, στο πλαίσιο των διατάξεων των άρθρων 106 και 108 ΚΠολΔ, δεν μπορεί εκ των προτέρων ούτε να τις περιορίσει αλλά ούτε και να τις διατάξει ή να τις καθορίσει. Επιπλέον, εάν ήθελε υποτεθεί ότι η αμοιβή για την επιταγή συμπεριλαμβάνεται στη δικαστική δαπάνη, αυτό θα σήμαινε ότι η αμοιβή αυτή θα επιβάρυνε τελικώς τον δανειστή, η αλλιώς, τον ίδιο τον συντάξαντα δικηγόρο. Ούτε βεβαίως μπορεί να υποστηριχθεί ότι εφόσον συνταχθεί επιταγή προς εκτέλεση δεν εισπράττεται πλέον δικαστική δαπάνη αλλά μόνο η ισόποση αμοιβή για σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ευθέως παραβίαση του διατακτικού της εκτελουμένης αποφάσεως αλλά και ζημία του επισπεύδοντος που δεν θα εισέπραττε τα καταβληθέντα δικαστικά έξοδα».

Τι ζητούσαν στην προσφυγή τους για την ανακοπή της αποζημίωσης

Ειδικότερα, το Δικαστήριο αναφέρει πως «ο νόμος (άρθρου 72 ν. 4194/2013) δεν κάνει διάκριση αναλόγως του επιτασσόμενου ποσού, επομένως ακόμη και αν ζητείται μέρος του επιδικαζόμενου αντικειμένου, οφείλεται ολόκληρη η αμοιβή. Ωσαύτως απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός ότι δεν είναι δυνατόν να εξομοιώνεται η αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου για την εκτέλεση του συνόλου του διατακτικού της υπό εκτέλεση αποφάσεως, με την αμοιβή για την εκτέλεση ενός μόνο μέρους αυτής, διότι στο ν. 4194/2013, η ελάχιστη αμοιβή για σύνταξη επιταγής δεν συναρτάται με παράγοντες όπως επιστημονική εργασία, πολυπλοκότητα, αναλωθέντα χρόνο, αξία αντικειμένου, σπουδαιότητα, περιστάσεις και γενικά καταβληθείσες ή εξώδικες ενέργειες».

Για τους λόγους αυτούς απορρίπτονται οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων. Μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Με τον ένα και μοναδικό λόγο οι ανακόπτουσες βάλλουν κατά της επιταγής ως προς το κονδύλι ποσού 8.000 ευρώ που εκλήθησαν να καταβάλουν στις καθών ως αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου τους για τη σύνταξη της επιταγής προς πληρωμή και δη στην α’ των καθών και επιπλέον του επιδικασθέντος κεφαλαίου υποχρεώθηκαν να καταβάλουν και ποσό 3.142,30 ευρώ ως μέρος της ως άνω συνολικής αμοιβής (εξ ευρώ 8.000 ευρώ) του πληρεξούσιου δικηγόρου τους για τη σύνταξη της ένδικης επιταγής και στη β’ των καθών και επιπλέον του επιδικασθέντος κεφαλαίου 37.890 ευρώ υποχρεώθηκαν να καταβάλουν και ποσό 4.857,69 ευρώ ως μέρος της συνολικής αμοιβής των 8.000 ευρώ. Πρόκειται για νόμιμο λόγο, ο οποίος πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Ειδικότερα βάσει της ως άνω μείζονας πρότασης προκύπτει ότι η αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου των καθών για τη σύνταξη της προσβαλλόμενης επιταγής προς πληρωμή και εκτέλεση που επισπεύστηκε κατά των ανακοπτόντων δυνάμει της από 10.06.2020 επιταγής προς πληρωμή και εκτέλεση κάτω από αντίγραφο πρώτου εκτελεστού απογράφου της με αριθμό 534/2020 οριστικής και τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Αθηνών εκδοθείσας κατά την τακτική διαδικασία, είναι νόμιμη, γιατί: α) δεν υπερβαίνει το ποσό της νόμιμης αμοιβής του, ίσης προς την επιδικασθείσα εις βάρος τους δικαστική δαπάνη ύψους 7.100,00 ευρώ, που αποτελεί το όριο καθορισμού του ύψους της δικής του αμοιβής λόγω πλασματικής ερημοδικίας τους εκ της μη καταβολής δικαστικού ενσήμου δυνάμει της υπ’ αριθμ. 2041/2017 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία επί της ένδικης αγωγής τους και η οποία εξαφανίστηκε με την εκτελούμενη με αριθμό 534/2020 οριστική και τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών (7.100 ευρώ δικαστική δαπάνη συν 24% ΦΠΑ επί του άνω ποσού από 1704,00 ευρώ ίσον 8.804,00 ευρώ σύνολο νόμιμης αμοιβής του), β) δεν υπερβαίνει το νόμιμο ποσό της αμοιβής του σε ποσοστό 2% επί της αξίας του αντικειμένου της αγωγής, εφόσον πρόκειται για αγωγή με αντικείμενο αποτιμητό σε χρήμα και εν προκειμένω για την αξίωση της αγωγής του συνολικού ποσού 402.470,00 ευρώ με αποτέλεσμα η νόμιμη αμοιβή να ανέρχεται σε 9.981, 25 ευρώ, ποσό μεγαλύτερο του αξιουμένου για την αμοιβή του με την προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή και εκτέλεση, που είναι νόμιμη και συνεπώς ο ως άνω λόγος πρέπει να απορριφθεί ως νόμω και ουσία αβάσιμος».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr