Ο αντεισαγγελέας του Α.Π., Β. Φλωρίδης, προτείνει αυτεπάγγελτη δίωξη όσων μηνύουν (ψευδώς) δικαστικούς

Την αυτεπάγγελτη δίωξη για ψευδή καταμήνυση όσων υποβάλλουν μηνύσεις σε βάρος δικαστικών λειτουργών (οι οποίες αρχειοθετούνται) προτείνει με παρέμβασή του ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και αδελφός του Υπουργού Δικαιοσύνης, Βασίλης Φλωρίδης.

Αφορμή για το άρθρο του ανώτατου εισαγγελικού λειτουργού («Καθημερινή της Κυριακής») στάθηκαν οι μηνύσεις που έχουν υποβληθεί σε βάρος του ανακριτή (6 στον αριθμό) των Τεμπών και εισαγγελικών λειτουργών που ασχολήθηκαν με την υπόθεση (άλλες 4).

Η πρόταση του κ. Φλωρίδη είναι ότι:

-«Θα πρέπει να καθιε­ρω­θεί νομο­θε­τικά η αυτε­πάγ­γελτη κίνηση της ποι­νι­κής δια­δι­κα­σίας εις βάρος όποιου κατα­μη­νύει ψευ­δώς ή δυσφη­μεί δικα­στικό λει­τουργό… Αυτό σημαίνει ότι με την αρχειο­θέτηση της ενα­ντίον του ψευ­δούς μήνυ­σης ή την εμφάνιση συκο­φα­ντι­κού δημο­σιεύμα­τος στον Τύπο ή στο Δια­δίκτυο, να κινείται αυτε­πάγ­γελτα η ποι­νική δια­δι­κα­σία εις βάρος του δράστη».

Όπως λέει ο εισαγγελέας, σκοπός είναι η θεσμική θωράκιση των δικαστών από προσβολές που στιγματίζουν το βίο τους, αφού, όπως αναφέρει, κάτι τέτοιο  θα λειτουργεί αποτρεπτικά για «εν γνώση τους συκοφάντες».

Βασίλης Φλωρίδης: «Μηνύσεις εις βάρος δικα­στών και εισαγ­γε­λέων»

Ολόκληρο το άρθρο του κ. Φλωρίδη («Καθημερινή») έχει ως εξής:

«Η 6^η κατά σειρά μήνυση υπο­βλήθηκε από συγ­γε­νείς των θυμάτων εις βάρος του ανα­κριτή Λάρι­σας, ο οποίος ερευ­νούσε την υπόθεση των αδι­κη­μάτων που φέρο­νται ότι τελέστη­καν κατά το δυστύχημα που συνέβη στην περιοχή της κοι­λάδας των Τεμπών Λάρι­σας στις 28 Φεβρου­α­ρίου 2023, όταν από τη σύγκρουση δύο αμα­ξο­στοι­χιών έχα­σαν τη ζωή τους 57 άτομα. Είχαν προη­γη­θεί και δύο αιτήσεις εξαι­ρέσεως εις βάρος του. Αλλά και άλλες τέσ­σε­ρις μηνύσεις για το ίδιο θέμα υπο­βλήθη­καν εις βάρος εισαγ­γε­λέων, όλων των βαθμίδων. Στην Εισαγ­γε­λέα του Αρείου Πάγου και στους εισαγ­γε­λείς Εφε­τών και Πρω­το­δι­κών Λάρι­σας.

Προ­φα­νώς δεν απο­τε­λεί αντι­κείμενο του παρόντος ο σχο­λια­σμός του περιε­χο­μένου της ανάκρι­σης, ούτε των μηνύσεων ούτε του ποια θα είναι η τύχη τους. Ομως αυτή η πρα­κτική που έχει αρχίσει να εμφα­νίζε­ται τα τελευ­ταία χρόνια, δηλαδή της κατα­μήνυ­σης των δικα­στι­κών λει­τουρ­γών (δικα­στών και εισαγ­γε­λέων) για πράξεις που ενερ­γούν στα πλαίσια των δικα­στι­κών καθη­κόντων τους, προ­σβάλ­λει ευθέως τον νομικό μας πολι­τι­σμό. Σε ένα ευνο­μούμενο κράτος όπου λει­τουρ­γεί ο θεσμός της Δικαιο­σύνης, όπως στη χώρα μας, υπάρ­χουν όλα τα ένδικα μέσα για να ασκη­θούν όταν ένας διάδι­κος πιστεύει ότι σε κάποιο στάδιο αδι­κήθηκε. Η εκτόξευση κατη­γο­ρίας σε κάποιον δικα­στικό λει­τουργό ότι τέλεσε εγκλη­μα­τική πράξη πώς μπο­ρεί να γίνει θεσμικά απο­δε­κτή;

Γιατί μια ψευ­δής μήνυση που κατα­τίθε­ται εις βάρος ενός δικα­στι­κού λει­τουρ­γού (αυτο­νό­ητα και σε κάθε πολίτη), τον στιγ­μα­τίζει αμέσως ως λει­τουργό ο οποίος ενερ­γεί αντίθετα από τους δικα­στι­κούς κανόνες. Ως λει­τουργό που δέχε­ται «άνω­θεν» εντο­λές, που παρα­βαίνει σκόπιμα τα δικα­στικά του καθήκο­ντα υπέρ άλλων, που πιθα­νόν να χρη­μα­τίζε­ται. Η προ­σβολή της τιμής του με αυτόν τον τρόπο πλήτ­τει ευθέως τον πυρήνα της προ­σω­πι­κότη­τάς του. Γιατί το πρώτο προ­σόν που πρέπει να έχει ο δικα­στι­κός λει­τουρ­γός είναι το ήθος του. Χωρίς αυτό δεν υφίστα­ται δικα­στικό λει­τούρ­γημα, δεν υπάρ­χει απο­νομή δικαιο­σύνης. Ελε­γαν οι παλιοί δικα­στές χαρι­το­λο­γώ­ντας ότι «ο δικα­στής πρέπει να έχει τρία προ­σόντα: Ήθος, ήθος και ήθος. Αν ξέρει και νομικά, δεν βλάπτει!».

Το πρόβλημα όμως γίνε­ται μεγα­λύτερο καθώς τα τελευ­ταία χρόνια το Δια­δίκτυο εισχώ­ρησε για τα καλά στη ζωή μας. Ετσι, η κακόβουλη διάδοση δυσφη­μι­στι­κών εις βάρος δικα­στι­κών λει­τουρ­γών, ψευ­δών γεγο­νότων, πάντα σε σχέση με την άσκηση των καθη­κόντων τους, τείνει να γίνει παν­δη­μία.

Πώς όμως θα πρέπει να αντι­δράσει ένας δικα­στι­κός λει­τουρ­γός όταν δέχε­ται τέτοια δυσφη­μι­στική επίθεση είτε με ψευ­δείς κατα­μη­νύσεις είτε με δυσφη­μι­στικά δημο­σιεύματα στον Τύπο ή στο Δια­δίκτυο; Να υπο­βάλ­λει κάθε φορά εγκλήσεις κατά πάντων και να γίνε­ται ο ίδιος διάδι­κος των αρχι­κών δια­δίκων; Οι δικα­στι­κοί λει­τουρ­γοί στη συντρι­πτική πλειο­ψη­φία τους, και το λέω αυτό μετά λόγου γνώ­σεως, είναι άτομα φιλήσυχα, δεν θέλουν να αντι­δι­κούν και παρότι όλη τους τη ζωή επι­λύουν δικα­στι­κές δια­φο­ρές, οι ίδιοι δεν θέλουν να εμφα­νίζο­νται στα δικα­στήρια υπό άλλη ιδιότητα.

Γι’ αυτό απο­τε­λεί καθήκον της πολι­τείας να τους προ­στα­τέψει στο πεδίο αυτό. Θα πρέπει δηλαδή να καθιε­ρω­θεί νομο­θε­τικά η αυτε­πάγ­γελτη κίνηση της ποι­νι­κής δια­δι­κα­σίας εις βάρος όποιου και με οποιον­δήποτε τρόπο κατα­μη­νύει ψευ­δώς ή δυσφη­μεί δικα­στικό λει­τουργό. Αυτό σημαίνει ότι με την αρχειο­θέτηση της ενα­ντίον του ψευ­δούς μήνυ­σης ή την εμφάνιση συκο­φα­ντι­κού δημο­σιεύμα­τος στον Τύπο ή στο Δια­δίκτυο, να κινείται αυτε­πάγ­γελτα η ποι­νική δια­δι­κα­σία εις βάρος του δράστη.

Η θεσμική αυτή πρω­το­βου­λία δεν έχει τον χαρα­κτήρα εκδίκη­σης. Απο­σκο­πεί κυρίως στη δρα­στική μείωση των προ­σβο­λών εις βάρος των δικα­στι­κών λει­τουρ­γών, μέσω της γνώ­σης του συκο­φάντη ότι η οργα­νω­μένη πολι­τεία δεν θα αφήσει ανα­πάντητη τη συκο­φα­ντία των λει­τουρ­γών της.

Στην εμπέδωση του κλίμα­τος εμπι­στο­σύνης των πολι­τών προς τους θεσμούς. Στοι­χείο ανα­γκαίο για τη λει­τουρ­γία της Δημο­κρα­τίας.

Αντιδράσεις

Το άρθρο του κ. Φλωρίδη προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του Τομεάρχη Δικαιοσύνης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γ. Παπαηλιού, που –μεταξύ άλλων- αναφέρει σε ανακοίνωσή του πως «η ελευθερία της έκφρασης-του λόγου-της κριτικής, αλλά και η θεσμική αντίδραση σε δικαστικές πράξεις, των δικαστικών αποφάσεων συμπεριλαμβανομένων, κατοχυρώνονται συνταγματικά.

Επομένως, η άποψη που διατυπώνεται σε άρθρο του Αντεισαγγελέα του Α.Π. Βασίλη Φλωρίδη (αδελφού του Υπουργού Δικαιοσύνης) στην «Καθημερινή» της Κυριακής,  με αφορμή τις μηνύσεις των συγγενών των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών (κατά εισαγγελέων),   να ασκείται αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη κατά πολιτών που έχουν υποβάλει μήνυση και αυτή ετέθη στο αρχείο ή και την εμφάνιση συκοφαντικού δημοσιεύματος στον τύπο ή στο διαδίκτυο,   παραβιάζει την ελευθερία του λόγου-της κριτικής και ακυρώνει το δικαίωμα κάθε πολίτη να προσφεύγει στη δικαιοσύνη κατά κρατικού λειτουργού, ακόμη και δικαστικού, όταν θίγονται ή παραβιάζονται τα δικαιώματά του. Αντιθέτως, ένα σύστημα που θα απέκλειε εκ των προτέρων τον ποινικό έλεγχο των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών προσιδιάζει όχι σε κράτος δικαίου, αλλά σε ένα κλειστό καθεστώς αυτοαναφορικής εξουσίας.

Μ΄ αυτό τον τρόπο δεν αναιρείται η ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών,· απλώς υπογραμμίζεται ότι και αυτοί υπόκεινται στο νόμο.

 Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μήνυση είναι βάσιμη ή καλοπροαίρετη, σημαίνει ότι το τεκμήριο της αθωότητας δεν αναιρεί το δικαίωμα της καταγγελίας.

Η άποψη του Αντεισαγγελέα του Α.Π. Βασίλη Φλωρίδη κατατείνει στη  θέσπιση ενός άτυπου καθεστώτος ασυλίας των δικαστών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η δυνατότητα-η πιθανότητα να ελεγχθούν ποινικά θεωρείται από μόνη της προσβολή. Ένα τέτοιο καθεστώς δεν είναι συμβατό με το κράτος δικαίου και την ισότητα των πολιτών ενώπιον της Δικαιοσύνης».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr