“Όχι” από τον Άρειο Πάγο στον συνυπολογισμό κέρδους και ζημίας για παροχή επενδυτικών υπηρεσιών από τράπεζα

Αίτηση αναίρεσης υπέβαλε στον Άρειο Πάγο τράπεζα κατά τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας, το οποίο είχε αναγνωρίσει η υποχρέωση της να καταβάλει σε πελάτες της το συνολικό ποσό των 87.886 ευρώ εντόκως, για απαίτησή τους από αδικοπραξία, στα πλαίσια παροχής επενδυτικών υπηρεσιών.

Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, που ζητούσε συνυπολογισμό κέρδους και ζημίας από τις επενδυτικές υπηρεσίες, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς της τράπεζας.

Ειδικότερα, η τράπεζα έλεγε πως από το επιδικασθησόμενο ποσό, το οποίο θα αφορά την ζημία των εναγόντων, θα πρέπει να αφαιρεθεί το εισπραχθέν από τους τελευταίους ποσό των αποδόσεων των επιδίκων επενδυτικών προϊόντων (ειδικό μέρισμα-τόκοι), το οποίο ανερχόταν μέχρι τη συζήτηση της αγωγής στο ποσό των 59.310,24 ευρώ.

Στην απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρεται μεταξύ άλλων πως «έτσι, που έκρινε το Εφετείο, το οποίο με την κύρια αιτιολογία του, απέρριψε ως μη νόμιμη την ανωτέρω ένσταση της αναιρεσείουσας συνυπολογισμού κέρδους και ζημίας, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 297, 298, 914 και 930 παρ. 3 του ΑΚ, τις οποίες δεν παραβίασε ευθέως, καθόσον πράγματι, ναι μεν το ως άνω ποσό αποτελεί κέρδος των αναιρεσιβλήτων από τον τίτλο που κατείχαν, πλην, όμως, το κέρδος αυτό, δεν προκλήθηκε από το επιζήμιο γεγονός της απώλειας του κεφαλαίου των ως άνω αναιρεσίβλητων, αλλά από το μη επιζήμιο (διαφορετικό) γεγονός της παραχώρησης του κεφαλαίου αυτού στην αναιρεσείουσα τράπεζα, η οποία το εκμεταλλεύθηκε αποδίδοντας τους συμφωνημένους καρπούς του στους αναιρεσίβλητους και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να συνυπολογιστεί στη ζημία των τελευταίων, ως μη συνδεόμενο αιτιωδώς με αυτή, αφού σύμφωνα και με όσα αναπτύχθηκαν στην οικεία μείζονα σκέψη, το εν λόγω ζημιογόνο γεγονός (της απώλειας κεφαλαίου) δεν ήταν πρόσφορο να παραγάγει το συγκεκριμένο όφελος (την απόληψη τόκων) κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων. Άλλωστε, ο προτεινόμενος (από την αναιρεσείουσα) συνυπολογισμός αντίκειται, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, στην καλή πίστη, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, δεν ανέχεται το κέρδος, (από το εν λόγω ζημιογόνο γεγονός), να αποβεί σε ωφέλεια του ζημιώσαντος».

Παράλληλα, το Ανώτατο Δικαστήριο επισημαίνει ότι «το Εφετείο περιέλαβε ως προς το παραπάνω ζήτημα συνυπολογισμού ζημίας και κέρδους, επαρκείς, σαφείς και όχι αντιφατικές αιτιολογίες και δεν στέρησε νόμιμης βάσης την απόφασή του, καθόσον διέλαβε σ’ αυτή την απαιτούμενη αιτιολογία, που ανταποκρίνεται στο πραγματικό των άνω διατάξεων ουσιαστικού δικαίου (297, 298, 914, 930 ΑΚ), που εφάρμοσε και δεν ήταν αναγκαία για την πληρότητα της απόφασης η παράθεση άλλων αιτιολογιών».

Και καταλήγει: «ουδόλως συνάγεται παραδοχή ότι η καταρτισθείσα μεταξύ των διαδίκων σύμβαση από την οποία προήλθε η άνω απόδοση στον αναιρεσίβλητο ήταν αυτή της προθεσμιακής κατάθεσης με ανώμαλη παρακαταθήκη και συνεπώς η προβαλλόμενη με τον τρίτο λόγο της αίτησης αναίρεσης αιτίαση, ότι η παραδοχή αυτή έρχεται σε αντίθεση με την παραδοχή της προσβαλλόμενης, ότι μεταξύ των διαδίκων είχε καταρτισθεί σύμβαση εντολής για αγορά ομολόγων, ερείδεται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr