Παιδεραστής- προπονητής: Η αντιδημοφιλής πραγματικότητα μιας αποφυλάκισης

Είναι δύσκολο για οποιονδήποτε άνθρωπο να το γράψει. Πολλώ δε μάλλον για ένα πατέρα. Από όλα τα εγκλήματα του κόσμου, η παιδεραστία αποτελεί – πιθανόν- το χειρότερο. Το πιο βάρβαρο και τραυματικό για τον ψυχισμό του μέλλοντος μιας χώρας. Των παιδιών της. Αυτό είναι το σκέλος της οφειλόμενης εξήγησης.

Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με τον «νομικό» λαϊκισμό : Αυτών που κραυγάζουν πάνω από μια αποφυλάκιση, που όσο αποτρόπαια(ηθικά)  και αν είναι, άλλο τόσο νομικά στηριγμένη στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα βρίσκεται. Εν ολίγοις, ας μην εκπλησσόμαστε όλοι μας κάθε φορά που αποφυλακίζεται ένας καταδικασμένος παιδεραστής γιατί αυτός είναι ο νόμος. Ας μην κλαίνε οι πολιτικοί μας πάνω από την αποφυλάκιση γιατί αυτό τον νόμο ψήφισαν. Και κυρίως ας μην κόπτονται οι δικαστές αυτής της χώρας να διερευνήσουν «πως έγινε η αποφυλάκιση» γιατί απλώς οι συνάδελφοί τους προφανώς εφάρμοσαν το νόμο που ισχύει.

Τι ισχύει     

Ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Γώγος

Ας δούμε το θέμα με απλά μαθηματικά: Ο προπονητής- παιδεραστής καταδικάστηκε 401 χρόνια , όμως τέτοια ποινή δεν υπάρχει: Υπάρχει εκτιτέα 25 ετών. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ποινή πριν τα ισόβια. Ο παιδεραστής – προπονητής παρέμεινε στις φυλακές για 8 χρόνια και 5 μήνες. Γιατί; Γιατί (όπως εξηγεί ο δικηγόρος Κων/νος Γώγος) εφαρμόζεται η διάταξη της υφ’ όρων απόλυσης που ήταν θεσμός τόσο του παλιού( προ του Ιουλίου 2019) όσο και του νέου κώδικα. Με αυτή του νέου ΠΚ εφόσον έχει κάποιος εκτίσει τα 2/5 της ποινής του αποφυλακίζεται. Δηλαδή για τα 25 χρόνια προβλέπει να παραμείνει 10 χρόνια. Ο συγκεκριμένος έκανε 1300 μεροκάματα άρα με τα 8 χρόνια και 5 μήνες, προφανώς (νομικά) ορθώς αποφυλακίστηκε αφού προστίθεται η πραγματική έκτιση και η πλασματική.

Ιδού το νέο άρθρο 105 Β παρ. 6: «…..Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί στον καταδικασθέντα απόλυση υπό όρο, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με τα δύο πέμπτα της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαέξι έτη….»

Μύθος και αλήθεια

Εδώ όμως μπαίνει και ο μύθος, πως όλα έγιναν πιο ελαστικά με τον νέο Ποινικό Κώδικα. Η αλήθεια είναι πως στο θέμα της υφ’ όρο απόλυσης , με τον παλιό Ποινικό Κώδικα, όπως είχε τροποποιηθεί με τον αποκαλούμενο νόμο Παρασκευόπουλου,   εν προκειμένω  ο συγκεκριμένος παιδεραστής- καθηγητής θα αποφυλακιζόταν νωρίτερα.

Συγκεκριμένα στον παλιό ΠΚ η διάταξη έλεγε: «…..Για τη χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί πάντως στον κατάδικο η υφ’ όρον απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα τρίτο της ποινής που του επιβλήθηκε και, σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης, δεκαπέντε (15) έτη».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr