Στα δικαστήρια… δικαστής που παύθηκε από τα καθήκοντα του για 2,5 χρόνια – Κέρδισε αποζημίωση 30.000 ευρώ για ηθική βλάβη

Η αναστολή καθηκόντων ενός δικαστή που του επιβλήθηκε ως ποινή για περίπου 2,5 χρόνια, μετά την έκδοση μιας δικαστικής απόφασης, τον έκανε να προσφύγει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του. Τελικώς τα κατάφερε και μάλιστα του επιδικάστηκε και αποζημίωση 30.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

FREEPIK

Αναστολή καθηκόντων δικαστή: Το ιστορικό της υπόθεσης

Συγκεκριμένα πρόκειται για τον Πολωνό δικαστή Paweł Juszczyszyn. Το 2019  αποσπάστηκε στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Olsztyn. Υπηρετώντας σε αυτό το δικαστήριο,  υπέγραψε μια παραγγελία κατά την εκδίκαση αγωγής  σε αστική υπόθεση, ζητώντας από τον επικεφαλής της Καγκελαρίας του Sejm να προσκομίσει αντίγραφα των καταλόγων  των υποψηφίων δικαστών στο «νέο» Εθνικό Συμβούλιο της Δικαιοσύνης  (NCJ) που είχαν  εκλεγεί στη συνέχεια από το Sejm στις 6 Μαρτίου 2018.

Διέταξε επίσης να του χορηγηθούν οι καταστάσεις πολιτών και δικαστών οι οποίοι είχαν αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνης τους στους υποψηφίους του νέου οργάνου NCJ. Χορήγησε προθεσμία μίας εβδομάδας. Ερωτήματα προέκυψαν για το διορισμό του δικαστή στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που είχε  οριστεί από το νέο NCJ, το οποίο, υπό το φως της πρόσφατης απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (A.K. κ.α., συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-585/18, C-624/18 και C-625/18) στο θέμα, έθεσε ερωτήματα σχετικά με το εάν ο δικαστής είχε νομίμως αναλάβει να αποφανθεί για την υπόθεση.

Στις 25 Νοεμβρίου 2019 ο Υπουργός Δικαιοσύνης ήρε την απόσπαση του προσφεύγοντος στο Περιφερειακό Δικαστήριο. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Υπουργείου, η απόφαση αυτή ελήφθη επειδή οι ενέργειες του προσφεύγοντος «αποτελούσαν ανεπίτρεπτη παρέμβαση στις δραστηριότητες του [Κράτους] και στα συνταγματικά όργανα…», αναφέροντας ότι «κανένας δικαστής δεν έχει δικαίωμα να αξιολογήσει την ιδιότητα άλλου δικαστή».

Κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία κατά του προσφεύγοντος. Τέθηκε σε αναστολή προσωρινά από το δικαστικό σώμα εν αναμονή απόφασης για τις κατηγορίες εναντίον του δικαστή Μ.Ν., προέδρου του δικαστηρίου, ο οποίος είχε επίσης διοριστεί από το νέο NCJ.

Στις 23 Δεκεμβρίου 2019 το Πειθαρχικό Τμήμα διαπίστωσε, μεταξύ άλλων, ότι οι ενέργειες του προσφεύγοντος δεν δικαιολογούσαν την θέση του σε αναστολή.

EUROKINISSI

Ωστόσο, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, επικεντρώνοντας στην ακεραιότητα του δικαστικού σώματος και την προφανή και κατάφωρη παράβαση του νόμου σχετικά με τα  πειθαρχικά αδικήματα του Οργανισμού περί Δικαστηρίων του έτους 2001, το εξαιρετικά κακό παράδειγμα για άλλους δικαστές, την  υπονόμευση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, και της παρανομίας της ενέργειας αυτής  και της απειλής του χάους,   εάν εδραιώνονταν  η πρακτική του κάθε δικαστή να καταπατά τα προνόμια του Προέδρου, έκρινε ότι η απόφαση για την θέση σε αναστολή του προσφεύγοντος  από τα δικαστικά του καθήκοντα και  η μείωση του μισθού του  κατά 40% που του επιβλήθηκε ήταν αποδεκτή. Εξακολουθούν να εκκρεμούν πειθαρχικές αναφορές  σε βάρος του.

Βασιζόμενος στα άρθρα 6 § 1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη), 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και 18 (περιορισμός στη χρήση περιορισμών στα δικαιώματα) και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου  της ΕΣΔΑ (προστασία περιουσίας), ο προσφεύγων  κατήγγειλε, ειδικότερα, ότι το Πειθαρχικό Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου  δεν ήταν ένα «δικαστήριο που ιδρύθηκε σύμφωνα με το νόμο» και τα μέλη του Πειθαρχικού συμβουλίου αρνήθηκαν να δεχθούν επιχειρήματα σχετικά με διορισμούς δικαστών,  ότι η θέση του σε αναστολή  παραβίασε το δικαίωμα του για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής  και δεν εξυπηρετούσε κανένα έννομο συμφέρον, αλλά αντ’ αυτού, σκοπός της επιβολής κυρώσεων ήταν η αποτροπή από  την επαλήθευση της νομιμότητας του διορισμού των δικαστών  και ότι η μακρά περίοδος κατά την οποία ο μισθός του είχε μειωθεί κατά 40% ήταν δυσανάλογη.

freepik

Η απόφαση του ΕΔΔΑ

Το ΕΔΔΑ επανέλαβε ότι όλα τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να τηρούν το κράτος δικαίου. Σύμφωνα και με προηγούμενη νομολογία του, διαπίστωσε ότι η διαδικασία διορισμού δικαστών στο Πειθαρχικό Συμβούλιο ήταν πλημμελής, και δεν ήταν «δικαστήριο που είχε ιδρυθεί βάσει του νόμου». Δεν υπήρχε επίσης νομική οδός με την οποία ο προσφεύγων θα μπορούσε να ασκήσει ένδικο βοήθημα για την απόφαση αυτού του οργάνου. Το ΕΔΔΑ έκρινε ομόφωνα ότι οι παρατυπίες σε αυτήν την υπόθεση είχαν θέσει σε κίνδυνο το δικαίωμα σε ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο κατά παράβαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ.

Ακολούθως διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων δικαστής είχε τεθεί σε αναστολή για την έκδοση μιας δικαστικής απόφασης. Διαπίστωσε ότι αυτή η ποινή ήταν πολύ αυστηρή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διασφαλίσεις κατά της αυθαίρετης χρήσης των πειθαρχικών μέτρων εναντίον των δικαστών για τις αποφάσεις τους ήταν ανεπαρκείς. Έκρινε κατά πλειοψηφία παραβίαση του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής ( άρθρο 8 της ΕΣΔΑ).

Τέλος το ΕΔΔΑ έκρινε κατά πλειοψηφία, επειδή ο προσφεύγων είχε τεθεί σε αναστολή από το δικαστικό σώμα από ένα όργανο που δεν ήταν «ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο που ιδρύθηκε από το νόμο» , παραβίαση του άρθρου 18 της ΕΣΔΑ.

Το Στρασβούργο επιδίκασε 30.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

ΠΗΓΗ: echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr