Θ. Καμενόπουλος: «Η ζυγαριά κλίνει προς τον Δημήτρη Αναστασόπουλο»

Ανοικτά εξέφρασε τη θέση του ο Θωμάς Καμενόπουλος, που είχε κατέλθει υποψήφιος Πρόεδρος για τον ΔΣΑ (έλαβε 7,46%, 1.000 ψήφοι) λέγοντας πως από την πρώτη στιγμή είχε με «απόλυτη σαφήνεια δηλώσει ως προς τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο νέος Πρόεδρος του ΔΣΑ και στα οποία εμμένω».

Αναφέρει ειδικότερα ότι «είμαι της απόψεως ότι στον Σύλλογο ψηφίζουμε για Πρόεδρο και Δ.Σ. και όχι για να στέλνουμε «μηνύματα» σε οποιονδήποτε. Υπάρχουν άλλες κάλπες ή διαδικασίες γι’ αυτό (π.χ. εθνικές εκλογές κ.ο.κ.). Με δεδομένη δε την συναφή και διακηρυγμένη θέση μου περί ενός μη κομματικού Δ.Σ.Α., ουδόλως με αφορούν ως προς τις Εκλογές μας τσιτάτα περί κάθε λογής ιδεολογικών «μετώπων» (αντιδεξιών, αντιαριστερών, προοδευτικών, συντηρητικών κλπ.) – έξω από τον Δ.Σ.Α. ευχαρίστως, με τον Δ.Σ.Α. όμως δεν πρέπει να έχουν σχέση».

Διευκρινίζοντας πως «αμφότερους τους διεκδικητές της Προεδρίας τους εκτιμώ ιδιαιτέρως σε προσωπικό επίπεδο, έχουμε άριστη διαπροσωπική σχέση και είναι εξαίρετοι χαρακτήρες», επισημαίνει πως «στο πλαίσιο μίας συνολικής αξιολογήσεως ΟΛΩΝ των παραπάνω παραμέτρων, οι οποίες δεν μπορούν να εκτιμηθούν μεμονωμένα αλλά μόνο στο σύνολό τους, στην δική μου αντίληψη η ζυγαριά κλείνει προς τον Δημήτρη Αναστασόπουλο».

ΔΣΑ: Καμενόπουλος στηρίζει Αναστασόπουλο: Αναλυτικά η δήλωση

Ήδη σε χθεσινό post μου (όπου και παραπέμπω) παρέθεσα τις ευχαριστίες μου στους συναδέλφους και τις πρώτες αναλύσεις μου για το εκλογικό αποτέλεσμα του α’ γύρου. Ενόψει δευτέρου γύρου για την ανάδειξη νέου Προέδρου Δ.Σ.Α., δεν είναι στον χαρακτήρα μου να μην εκφράσω και ως προς αυτή την κάλπη τις απόψεις μου. Οι εύκολες λύσεις (δεν ξέρω/δεν απαντώ, αοριστολογώ, αποχή/λευκό κ.ο.κ.) δεν μου ταιριάζουν. Ακόμη και όταν ξέρω ότι -αναπόδραστα- οι θέσεις μου θα δυσαρεστήσουν κάποιους. Αλλά έτσι έχω μάθει: να λέω πάντα ελεύθερα την γνώμη μου, «χωρίς φόβο και πάθος».

Και επειδή θέλω να πιστεύω ότι υπήρξα πάντοτε συνεπής, η θέση μου για το προκείμενο ζήτημα δεν μπορεί παρά να βασίζεται στους ίδιους άξονες, στις ίδιες αρχές και στην ίδια αντίληψη για τον Δ.Σ.Α., που με σθένος εξέφρασα και καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο. Γραπτά (ακόμη βρίσκονται όλα και στο site μου και εδώ στο προφίλ μου και στα ΜΚΔ μου και στο internet όπου ερωτήθηκα και παντού), αλλά και προφορικά σε όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες τοποθετήσεις μου.

Τι είχα, λοιπόν, με απόλυτη σαφήνεια δηλώσει ως προς τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο νέος Πρόεδρος του ΔΣΑ και στα οποία εμμένω; Μεταξύ άλλων επισημαίνω τα κυριότερα:

– Σημαντικότατη εμπειρία στο Δ.Σ./Δ.Σ.Α. και στις διάφορες δραστηριότητες/λειτουργίες του, σε συνδυασμό, πάντα, με την πραγματική άσκηση Δικηγορίας στην πράξη. Προσέθετα δε ότι «δεν είναι δυνατόν, κατά την άποψή μου, Σύμβουλοι με μία, μιάμιση ή δύο μόνο θητείες στο Δ.Σ./Δ.Σ.Α. να είναι Υποψήφιοι Πρόεδροι, υπό τις δεδομένες σημερινές συνθήκες. Είναι τόσο απλό, όσο και αυτονόητο».

Έτσι, μακριά από εμένα οι διαχωρισμοί των Δικηγόρων («έμμισθοι»-«άμισθοι», «γυναίκες»-«άνδρες», «νέοι»-«παλιοί» κλπ.), δεν μπορεί όμως ο Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. να μην είναι σε θέση να αφουγκραστεί και να καταλάβει τα προβλήματα και την δυστοπική πραγματικότητα του μαχόμενου Δικηγόρου.

Υπό το ανωτέρω πρίσμα, συνεπώς, υπερτερεί στην κρίση μου ο υποψήφιος που έχει την μεγαλύτερη εμπειρία στα κοινά του Δ.Σ.Α., καθώς και την μεγαλύτερη σχέση με την καθημερινή Δικηγορία της πράξης.

– Ικανότητα να εκφράσει το Σώμα «ως όλον» και ενωμένο, με τις δεδομένες διαφορετικές εσωτερικές πτυχές του. Προσέθετα δε ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με «μονοθεματικές» παρουσίες, ούτε με την συνδικαλιστική οικειοποίηση ή δήθεν αποκλειστική εκπροσώπηση μίας μόνον «κατηγορίας» συναδέλφων.

Υπό το ανωτέρω πρίσμα, συνεπώς, δεν θα μπορούσα να ψηφίσω υποψήφιο ο οποίος να γνωρίζει άριστα μεν, αλλά ένα και μοναδικό θέμα, στα υπόλοιπα όμως να έχει εν πολλοίς άγνοια, κάτι που προκύπτει και από την κατά τα λοιπά «σιωπή» του σε μεγάλο βαθμό στα Δ.Σ. όπου συμμετείχε. Ούτε υποψήφιο που προσέρχεται να εκφράσει ένα μόνο τμήμα της Δικηγορίας.

Περαιτέρω, είμαι της απόψεως ότι στον Σύλλογο ψηφίζουμε για Πρόεδρο και Δ.Σ. και όχι για να στέλνουμε «μηνύματα» σε οποιονδήποτε. Υπάρχουν άλλες κάλπες ή διαδικασίες γι’ αυτό (π.χ. εθνικές εκλογές κ.ο.κ.). Με δεδομένη δε την συναφή και διακηρυγμένη θέση μου περί ενός μη κομματικού Δ.Σ.Α., ουδόλως με αφορούν ως προς τις Εκλογές μας τσιτάτα περί κάθε λογής ιδεολογικών «μετώπων» (αντιδεξιών, αντιαριστερών, προοδευτικών, συντηρητικών κλπ.) – έξω από τον Δ.Σ.Α. ευχαρίστως, με τον Δ.Σ.Α. όμως δεν πρέπει να έχουν σχέση.

Και με τις εξαρτήσεις; Τι θα γίνει με τις εξαρτήσεις; Η συζήτηση αυτή είναι μεγάλη. Κάθε εξάρτηση στην ζωή γενικώς, ως γνωστόν, είναι κακή. Απλά δεν έχω εύκολη απάντηση στο φιλοσοφικοπολιτικό ερώτημα ποια εξάρτηση είναι χειρότερη: αυτή από το κόμμα ή αυτή από το πρόσωπο/κέντρο εξουσίας; Συνεπώς, κατ’ αρχήν παραμένω στην πάγια θέση μου ότι και οι δύο εξαρτήσεις είναι κάκιστες και μη αποδεκτές.

Ασφαλώς ρόλο στην επιλογή μου θα παίξει και η στάση των υποψηφίων σε μια σειρά από αντιδικηγορικές αποφάσεις της ίδιας της Διοικήσεώς μας κατά το πρόσφατο παρελθόν, όπως λ.χ. η υπερψήφιση ή καταψήφιση των άσκοπων, αναποτελεσματικών και για το θεαθήναι αποχών (οι οποίες πρέπει να χρησιμοποιούνται με εξαιρετική φειδώ, ως ultimum refugium, ιδιαιτέρως στοχευμένα και όχι με τρόπο που μοναδικό αποτέλεσμα να έχουν το «να πυροβολούμε τα πόδια μας»).

Κατά συνέπεια, στο πλαίσιο μίας συνολικής αξιολογήσεως ΟΛΩΝ των παραπάνω παραμέτρων, οι οποίες δεν μπορούν να εκτιμηθούν μεμονωμένα αλλά μόνο στο σύνολό τους, στην δική μου αντίληψη η ζυγαριά κλείνει προς τον Δημήτρη Αναστασόπουλο. Χωρίς να παραγνωρίζω τα σημεία όπου και αυτός «χάνει πόντους» σε σχέση με τα προαναφερθέντα κριτήρια [λογικό – άλλωστε αν πίστευα ότι κάποιος άλλος υποψήφιος για την προεδρία είχε στον υπερθετικό βαθμό όλα τα παραπάνω στοιχεία, θα κατερχόμουν υποψήφιος μαζί του και όχι με την δική μου ανεξάρτητη υποψηφιότητα] – οφείλω όμως να συγκρίνω τους δύο συγκεκριμένους εκλεκτούς συναδέλφους, αυτοί βρίσκονται τώρα στον β’ γύρο.

Η όποια άποψή μου δε ουδόλως συνιστά «γραμμή» προς οποιονδήποτε, είτε εντός είτε εκτός της Παράταξής μας. Σε Δικηγόρους απευθυνόμαστε, για όνομα του Θεού, ούτε θα ταίριαζε κάτι τέτοιο σε μία πραγματικά Ανεξάρτητη παράταξη, όπως η Π.ΑΝ.Δικ. Με δεδομένο όμως ότι έχω μακράν την μεγαλύτερη διαδρομή στον Δ.Σ.Α. από όλους του υποψηφίους Προέδρους και αγαπάω πολύ αυτόν τον Σύλλογο και έχω προσφέρει σε αυτόν (κάτι που δεν αρνούνται ούτε οι «αντίπαλοί» μου), οφείλω να πω την δική μου γνώμη και χωρίς υπεκφυγές – μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί όχι, πάντα όμως εκφράζομαι με επιχειρήματα.

Είναι δε σαφές ότι τούτο είναι διαφορετικό από την προσωπική μου άποψη για τα πρόσωπα, καθώς αμφότερους τους διεκδικητές της Προεδρίας τους εκτιμώ ιδιαιτέρως σε προσωπικό επίπεδο, έχουμε άριστη διαπροσωπική σχέση και είναι εξαίρετοι χαρακτήρες.

Εύχομαι καλή δύναμη και στους δύο υποψηφίους του δευτέρου γύρου και μακάρι αφενός να υπάρξει μεγάλη συμμετοχή, αφετέρου το Σώμα να κάνει την καλύτερη επιλογή για το πολύ δύσκολο αύριο, που μας περιμένει άπαντες στην Δικηγορία. Η Π.ΑΝ.Δικ. (όπως άλλωστε και ο ίδιος πάντα έπραττα) θα βρίσκεται εκεί δυναμικά για να εκφράζει και στηρίζει εμπράκτως όλους τους Δικηγόρους, αλλά και για να ασκεί τον απαιτούμενο έλεγχο και κριτική σε όποιον εκλεγεί Πρόεδρος, συνδράμοντάς τον παράλληλα σε κάθε τι (φιλο)δικηγορικό και επωφελές για το Σώμα!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr