Τραγωδία στο Μάτι: Σοκ από τις καταθέσεις – “Μαμά βοήθα με, μαμά σώσε με” φώναζε το παιδί της – “Δεν μπορεί να γίνεται αυτό, είναι ταινία, είναι όνειρο, είναι εφιάλτης” είπε

Ανατριχιαστική ήταν η κατάθεση της Καλλι Αναγνωστου, στη δίκη για το Μάτι. Η ίδια και το παιδί της κάηκαν στη φονική πυρκαγιά τον Ιούλιο του 2018. Η γυναίκα, που κινδύνευσε να χάσει τη ζωή της και πάλεψε για πολλούς μήνες στα νοσοκομεία, κατάθεσε σε φορτισμένη όσα έζησε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τραγωδία στο Μάτι: Οι φωτογραφίες των θυμάτων στα έδρανα του δικαστηρίου και η αντίδραση της προέδρου της έδρας – BINTEO

«Κάποια στιγμή κατά τις έξι παρά κατέβηκα κάτω. Έριξα μια ματιά από τα παράθυρα και έβλεπα μια μαυρίλα. Δεν υπήρχε σειρήνα, πυροσβεστικό, αστυνομία τίποτα. Εμείς δεν ξέραμε τίποτα, ήταν ο πεθερός μου και εκείνος ανήσυχος. Κάναμε βόλτα γύρω από το σπίτι. Μόνο μαυρίλα. Κάποια στιγμή στη βεράντα έβλεπα πράγματα να πετάνε. Κάηκε το χέρι μου που έπεσε ένα μεγάλο κομμάτι στάχτης. Το μόνο που άκουσα ήταν ο δήμαρχος Ραφήνας ότι η φωτιά πάει στο Διόνυσο και οι κάτοικοι να μη βγουν. Από ένστικτο ανέβηκα επάνω και πήρα ρούχα για το παιδί. Έριξα μια ματιά έξω και είδα το μαύρο σύννεφο είχε φτάσει σε εμάς. Είδα τεράστιες φλόγες δεξιά μου και φώναξα το παιδί μου. Καιγόμαστε! Κλάματα! Δεν μπορεί να γίνεται αυτό! Είναι ταινία! Είναι όνειρο! Είναι εφιάλτης. Ήταν ο δικός μου εφιάλτης. Φώναξα στο παιδί μου «Κωνσταντίνε φεύγουμε τώρα!». Κανένας δεν μας είπε να φύγουμε. Να μη ζήσει το παιδί μου αυτό που έζησε. Αρχιζει να ουρλιάζει «μαμά μου θα καούμε; Μαμά μου θα πεθάνουμε; Με πάγωσε η θέα από τις φλόγες που έρχονταν πάνω μου».

Λίγα λεπτά αργότερα, συνειδητοποίησε πως το παιδί της καίγεται και εκείνη δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε παρά να του φωνάξει «Τρέξε!». «Μην κοιτάς τίποτα μόνο τρέξε. Βρισκόμαστε ανάμεσα στο δρόμο…Όπως τρέχουμε λιώνουν τα πόδια του και εγώ δεν μπορώ να του πω τίποτα. Φωνάζει «μαμά βοηθά με, μαμά σώσε με». Εγώ δεν τον πήρα αγκαλιά γιατί αν το έκανα αυτό, θα είμαστε οι πρώτοι που θα εύρισκαν αγκαλιά. Ήμασταν μόνοι μας και καιγόμαστε».

youtube

Δίκη για το Μάτι: Είδα κάτι που έμοιαζε κορμό δέντρου – Ήταν άνθρωπος που κάηκε

Τη στιγμή της μεγάλης απελπισίας ένας γείτονας βοήθησε την Κάλλι και τον γιο της, αν και το κακό είχε ήδη συμβεί. «Καιγόμαστε σαν τα ποντίκια και φύγαμε σαν τα ποντίκια. Η πεθερά μου πήρε τον μικρό και πήγαν σε έναν κολπίσκο. Ευτυχώς ήταν μια τουρίστρια και τύλιξε τα ποδαράκια του και αυτό τον βοήθησε». Κάποια στιγμή ήρθαν πυροσβέστες οι οποίοι δεν κατάφεραν να την πάρουν αφού δεν μπορούσαν να την πιάσουν από πουθενά: «Πάλευα να ανέβω. Τα πόδια μου ήταν γεμάτα υγρό. Το μόνο που έκανα κάθε φορά που ανάσαινα ήταν να νιώθω τις στάχτες μέσα μου. Όταν κατάφερα να ανέβω είδα κάτι που έμοιαζε με κορμό δέντρου. Ήταν άνθρωπος που κάηκε. Κάθισα σε κάτι σκαλάκια και είπα να κάτσω εκεί να περάσω το τέλος. Δεν μπορούσα να φύγω. Σωριάστηκα και έχασα τις αισθήσεις μου. Κάποια στιγμή ξύπνησα. Ειδα μια κυρία καμένη. Με βλέπει και την ακούω να λέει για εμένα, «έχει πεθάνει ή ζει;».

Η μάρτυρας αναφέρθηκε και σε όσα πέρασε στο νοσοκομείο, όπου την περιέθαλψαν με βελόνες και αργότερα με συρράπτικα και τανάλιες. «Η περιποίηση τους ήταν να μου σκάσουν τις φουσκάλες με βελόνα. Ότι υπήρχε κόλλησε πάνω μου. Με πήραν στο Γεννήματα. Μπαίνουν γιατροί, νοσοκόμοι μου λένε σφιξε με, βρίσε με αλλά άσε να κάνουν τη δουλειά τους. Τότε κατάλαβα. Αρχίζουν να με τραβάνε. Μου τραβούσαν το δέρμα. Να ουρλιάζω, να μη μπορώ να το αντέξω. Να ξέρω ότι αυτό το έχει περάσει το παιδί μου. Στις 25 Ιουλίου έρχονται να μου κάνουν αλλαγή. Μου έγδαραν ότι μπορούσαν, τα καθάρισαν. Είχαν πάρει δυο μεγάλες σακκούλες σκουπιδιών και πετούσαν γάζες, επιδέσμους, τις σάρκες μου.

eurokinissi

Ήμουν καμμένη σε όλο το σώμα. Το πρόσωπο παραμορφωμένο. Το ματι έχει κλείσει δεν ξέρω αν θα έχω όραση. Να νιώθω τα πάντα να τεντώνουν, να μαζεύουν, να πετάνε οι φλέβες. Να τσούζω, να πονάω. Με είχαν γεμίσει με σωληνάκια. Δεν υπήρχε φλέβα να μην έχει χρησιμοποιηθεί. Και να καίνε όλα. Όλα αυτό που είχα εισπνεύσει είχε συγκεντρωθεί στα πνευμονία μαζί με τη λοίμωξη. Άρχισα να κάνω αιμοπτυση, να βγάζω πήγματα μαύρα».

Αναφερόμενη στο παιδί της με δάκρυα στα μάτια είπε: «Ήταν ένα παιδί 5,5 ετών που έχει μια ζωή που μόνο παιδική δεν είναι. Δεν μπορεί να αθληθεί, να παίξει. Να ξυπναει τα βραδιά, να ουρλιάζει. Να το ζει ξανά και ξανά. Όπως κι εμείς. Ο,τι ζήσαμε εκεί και στα νοσοκομεία. Το παιδί μου δε θα έχει ζωή όπως τα αλλά παιδιά. Ξυπναει και λέει «χεράκια μου, ποδαράκια μου δεν θα είστε ξανά τα ίδια». Θέλει να μάθει λεπτομέρειες. Που είναι τα αλλά παιδάκια που χάθηκαν. Θέλω να μου επιτρέψετε να φέρω τη φωνή του εδώ μέσα. Δεν μπορεί να έρθει ο ίδιος» είπε. Μάλιστα, ζήτησε από το δικαστήριο να παίξει ένα βίντεο με τη φωνή του γιου της να ζητάει δικαιοσύνη.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr