Παναγιώτης Στάθης: Η πανδημία του ιού και η πανδημία της ηλιθιότητας

Είναι αδύνατον να το καταλάβει ο κοινός νους: Πήγαν λέει στην Κωνσταντινούπολη για διαλογισμό. Εν μέσω πανδημίας.

Πήγαν στην πηγή της πανδημίας για να διαλογιστούν. Και επέστρεψαν χαρούμενοι (τους ανάγκασαν δηλαδή), χωρίς ίχνος κοινωνικής ευθύνης, να αγκαλιάσουν τους συγγενείς τους φίλους και πιθανόν τα παιδιά τους.

Κάποιοι άλλοι πήραν τα παιδιά τους και πήγαν στα χωριά τους στον παππού και την γιαγιά . Για να τους δουν, να τους αγκαλιάσουν και φυσικά να τους μεταφέρουν τον ιό.

Μπήκαν προηγουμένως , και στοιβάχτηκαν σε καράβια και λιμάνια, φτερνίστηκαν δίπλα σε άλλους και παρέμεναν σε μικρούς χώρους, όλοι μαζί σε ένα μικρό χώρο.

Την Κυριακή πήγαν στην εκκλησία, που κάποιος Μητροπολίτης, τσαμπουκά, έκανε λειτουργία και κοινώνησαν.

Μετά πήγαν για ένα καφέ, στο μαγαζί που, τσαμπουκά, άνοιξε ένας μαγαζάτορας και μίλησαν, ώμο -ώμο με τους συντοπίτες τους.

Το απόγευμα βγήκαν μια βόλτα για να παίξουν τα παιδιά, όλα μαζί βέβαια, στην πλατεία.

Μετά έφαγαν κάτι στη γωνία, στο μαγαζί που , τσαμπουκά, είχε ανοίξει ένας συντοπίτης, αφού (έλα μωρέ) δεν τρέχει και τίποτα πως κάνετε έτσι;

Το βράδυ , ξαφνικά, κάποιος άρχισε να βήχει. Να έχει πυρετό. Και τότε τα τηλέφωνα άναψαν. Το ψάξιμο για κρεβάτι, για εντατική , ήταν άκαρπο, αφού όλοι νοσούσαν.

Και τότε ήρθε το ξέσπασμα κατά του κράτους: Που δεν έχει κάνει όσα πρέπει, που δεν έχει κρεβάτια. Για το ανύπαρκτο κράτος που δεν βοηθάει τον πολίτη. Για το κράτος – μπάχαλο.

Για το κράτος (συγγνώμη κιόλας) που βασιλεύει η ηλιθιότητα, θα έλεγα εγώ…

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr