Παναγιώτης Τσιμπούκης: Οι κυβερνητικές αστοχίες στις επιλογές της Δικαιοσύνης
Αρκετά στενάχωρο και αποκαρδιωτικό είναι να βλέπεις τις εκάστοτε κυβερνήσεις να κάνουν άστοχες επιλογές στα πρόσωπα που επιλέγουν να τοποθετήσουν στις ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων και είναι εντονότερα τα συναισθήματα αυτά, όταν οι λανθασμένες επιλογές επαναλαμβάνονται για δεύτερη φορά στο ίδιο δικαστήριο.
Κατ΄ επανάληψη, έχει τονιστεί ότι οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων είναι εν δυνάμει υπηρεσιακή Πρωθυπουργοί, οι οποίοι μπορεί να κληθούν εκ του Συντάγματος να αναλάβουν τα ηνία της χώρας για περίπου 40 ημέρες, μέχρι να οδηγήσουν την χώρα σε βουλευτικές εκλογές για ανάδειξη νέας Κυβέρνησης.
Δηλαδή, οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων, πλέον των καλών νομικών γνώσεών τους, πρέπει να έχουν και άλλα χαρισματικά προσόντα. Δηλαδή, μεταξύ των άλλων, πρέπει να είναι ευφυείς, να είναι έντονες προσωπικότητες, να έχουν διοικητική ικανότητα και διεισδυτική αντίληψη των πραγμάτων και καταστάσεων, να μπορούν να διαχειρίζονται καταστάσεις κρίσεων, να διακατέχονται από νηφαλιότητα την ώρα της κρίσης, να είναι ψύχραιμοι, να μπορούν να κοντρολάρουν αναίμαχτα κρίσιμες και δύσκολες καταστάσεις, κ.λπ.
Δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός ότι το έργο του δικαστή υπηρεσιακού Πρωθυπουργού κάτω από φυσιολογικές πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες είναι σχετικά βατό, αλλά δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο όταν κληθεί να ηγηθεί της χώρας κάτω από σκληρές συγκυρίες ή όταν κληθεί εκ των πραγμάτων να διαχειριστεί καταστάσεις κρίσεων (εμπόλεμες και μη), είτε με την γείτονα χώρα, είτε με έκρυθμες καταστάσεις εξ Ανατολών.
Όταν όμως πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν μπορεί να διευθύνει και να ελέγξει μια συνεδρίαση δικαστηρίου, όσο δύστροπος, μονομανής, επιθετικός, ακόμη και κακόβουλος να είναι ο συνήγορος που υπερασπίζεται μια υπόθεση και πρέπει να επεμβαίνει πυροσβεστικά ο αρχαιότερος αντιπρόεδρος της έδρας για να ξεπεραστεί η κρίση, τότε γίνεται λόγος για άλλα δεδομένα.
Όταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου κάνει παζάρια με συνήγορο λέγοντας του ότι θα αποδεχθεί το αίτημα του για διακοπή της δίκης για 15-20 λεπτά, εάν όμως δεσμευτεί ο συνήγορος ότι θα ξεκινήσει ανεπιφύλακτα την αγόρευση υπεράσπισης του πελάτη του και ο συνήγορος του απαντά ότι «μου ζητάτε να παραιτηθώ των δικονομικών δικαιωμάτων του εντολέα μου» και μετά από αυτό ο πρόεδρος απορρίπτει το αίτημα ολιγόλεπτης διακοπής, τότε γίνεται λόγος για άλλα δεδομένα.
Όταν τα μέλη μιας Ολομέλειας καλούνται ουσιαστικά να διαφυλάξουν το κύρος του δικαστηρίου που υπηρετούν, από αστοχίες της ηγεσίας που είχαν προηγηθεί και ψηφίσουν ομόφωνα υπέρ της απόρριψης (με παρεμπίπτουσες αποφάσεις) των κατ΄ επανάληψη ζητημάτων που τίθενται από δικηγόρο υπερασπιζόμενο εντολέα του, τότε γίνεται λόγος για άλλα δεδομένα.
Όταν αυτό το ανεξέλεγκτο της ακροαματικής διαδικασίας το παρακολουθεί μια κατάμεστη δικαστική αίθουσα, στην οποία παρίστανται καθηγητές Πανεπιστημίων, πρώην αντιπρόεδροι της Βουλής, πρώην βουλευτές, δικηγόροι, αλλοδαποί δημοσιογράφοι με διερμηνέα, Έλληνες δημοσιογράφοι, πολίτες, δικαστικοί υπάλληλοι, κ.ά., τότε γίνεται λόγος για άλλα δεδομένα.
Όταν η Δικαιοσύνη έρχεται άρον άρον να καλύψει τις χρονικές αβλεψίες της Διοίκησης (υπουργείου), παίρνοντας επάνω της όλο το βάρος, τότε δεν γίνεται λόγος για άλλα δεδομένα, αλλά για μια ιδιότυπη «συνεργασία», με ότι αυτό σημαίνει και για τις δύο εξουσίες.
Όταν οι κυβερνήσεις απαράδεκτα «ζητούν χάρες» από την Δικαιοσύνη και εκείνη υποκύπτει για τους δικούς της φιλόδοξους λόγους, ζητώντας παράλληλα και εκείνη με τη σειρά της άλλες «χάρες», τότε γίνεται λόγος για συνενοχή και αλληλεξάρτηση εξουσιών, με όπως αυτό μεταφράζεται από τον κάθε πολίτη.
Τα «όταν» είναι παρά πολλά και αν γραφούν όλα θα βαρύνουν πολύ το κλίμα της Δικαιοσύνης και ειδικά όταν αναμένεται η επιλογή του νέου Πρόεδρου της Δημοκρατίας.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
