Μπορεί ο εργαζόμενος να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις μέσα στην επιχείρηση;

Η ελευθερία έκφρασης, ως αναπόσπαστο τμήμα της προσωπικότητας του ανθρώπου, κατοχυρώνεται τόσο συνταγματικά, στο άρ. 14, όσο και σε διεθνή κείμενα, όπως ενδεικτικά, στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. Μπορεί, όμως, στα πλαίσια της επιχείρησης το δικαίωμα αυτό να περιοριστεί, ιδίως όταν αφορά σε πολιτικά ζητήματα, τα οποία δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για διαφωνίες και αντιπαραθέσεις;

Πλέον, το εν λόγω ερώτημα δεν απαντάται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπιζόταν παλαιότερα. Η άποψη ότι η υποχρέωση πίστης του εργαζομένου απέναντι στον εργοδότη συνεπάγεται και την παραίτηση του πρώτου από το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης με την είσοδο στον χώρο της επιχείρησης έχει, σε μεγάλο βαθμό, εγκαταλειφθεί. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η επιχείρηση δεν συνιστά «ουδέτερη ζώνη», απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινωνία, γίνεται δεκτό ότι η πολιτική (και κομματική) έκφραση δεν μπορεί να περιοριστεί χωρίς εύλογο λόγο· αντιθέτως, μία στάθμιση μεταξύ αφενός του συμφέροντος του εργοδότη και αφετέρου της ελευθερίας έκφρασης του εργαζομένου είναι επιβλητέα.

Ως εκ τούτου, εφόσον η πολιτική έκφραση του εργαζομένου εντός της επιχείρησης δεν θέτει σε κίνδυνο την ομαλή ροή της εργασιακής-παραγωγικής διαδικασίας, ούτε ασκείται κατά τρόπο με τον οποίο ο εργαζόμενος παραβιάζει την υποχρέωση παροχής εργασίας, ο ίδιος δεν υποχρεούται να την παραλείψει. Για παράδειγμα, ο εργαζόμενος που έχει θέσει στο γραφείο του ένα αυτοκόλλητο με το οποίο εκφράζει την αντίθεσή του στη χρήση πυρηνικών όπλων δεν παραβιάζει την υποχρέωση πίστης που έχει απέναντι στον εργοδότη.

Αυξημένες υποχρεώσεις, σε σχέση με τους λοιπούς εργαζομένους, δύνανται να έχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται σε επιχειρήσεις που επιδιώκουν συγκεκριμένους θρησκευτικούς, πολιτικούς ή ιδεολογικούς σκοπούς· οι δε υποχρεώσεις αυτές ενδέχεται να επεκτείνονται και εκτός εργασίας, ανάλογα με τη θέση που κατέχει ο εργαζόμενος στην επιχείρηση.

Συνεπώς, αντιλαμβανόμαστε ότι ένας αδικαιολόγητος περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης του εργαζομένου δεν είναι επιτρεπτός, αποκλειστικώς λόγω του γεγονότος ότι ο εργοδότης ή η συνάδελφοι του εργαζομένου έχουν διαφορετική άποψη. Η σύγχρονη αυτή θέση συνάδει με τους σκοπούς που επιδιώκει μία δημοκρατική κοινωνία, η οποία οφείλει να προωθεί τον γόνιμο διάλογο και την ελεύθερη έκφραση.

Πηγή: dikigorosergatologos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr