Οικειοθελής αποχώρηση του εργαζομένου κατόπιν αδικαιολόγητης απουσίας του από την εργασία

Στο άρθρο 8 παρ. 3 ν. 4488/2017, όπως τροποποιήθηκε με το άρ. 23 ν. 5053/2023, ορίζεται ότι η αδικαιολόγητη (αυθαίρετη) αποχή του εργαζομένου από την εργασία για διάστημα μεγαλύτερο των 5 συναπτών εργάσιμων ημερών μπορεί να θεωρηθεί ως καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του, εφόσον προηγουμένως έχει παρέλθει επιπλέον χρονικό διάστημα 5 συναπτών εργάσιμων ημερών από την υποχρεωτική όχλησή του από τον εργοδότη του, η οποία α) αναρτάται στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ και β) αποδεικνύεται με κάθε πρόσφορο γραπτό τρόπο. Στην περίπτωση αυτή, ο εργοδότης υποχρεούται, την επόμενη εργάσιμη ημέρα της λήξης του διαστήματος του πρώτου εδαφίου, να αναγγείλει την οικειοθελή αποχώρηση του εργαζομένου στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, χωρίς να απαιτείται η υπογραφή του εργαζομένου.

Η διάταξη αυτή διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τη προϊσχύσασα, η οποία όριζε ότι η αναγγελία οικειοθελούς αποχώρησης του μισθωτού θα πρέπει να συνοδεύεται υποχρεωτικά είτε από ηλεκτρονικά σαρωμένο έντυπο υπογεγραμμένο από τον εργοδότη και τον εργαζόμενο είτε από εξώδικη δήλωση του εργοδότη προς τον εργαζόμενο, με την οποία τον ενημερώνει ότι έχει χωρήσει οικειοθελής αποχώρησή του και ότι αυτή θα αναγγελθεί στο πληροφοριακό σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ». Στην τελευταία περίπτωση, η εξώδικη δήλωση του εργοδότη επιδίδεται στον εργαζόμενο το αργότερο 4 εργάσιμες ημέρες από την οικειοθελή του αποχώρηση και η αναγγελία γίνεται την επόμενη εργάσιμη ημέρα από την επίδοση της εξώδικης δήλωσης.

Τα αξιοπρόσεκτα σημεία στα οποία διαφοροποιείται η νέα διάταξη σε σχέση με την προϊσχύσασα αφορούν αφενός στα χρονικά όρια τα οποία πρέπει να τηρηθούν από τον εργοδότη κατά τη διαδικασία αναγγελίας της οικειοθελούς αποχώρησης και αφετέρου στο έγγραφο που οφείλει να αναρτήσει ο ίδιος κατά την αναγγελία στο πληροφοριακό σύστημα.

Έτσι, ενώ η προϊσχύσασα διάταξη επέβαλλε στον εργοδότη να οχλήσει τον εργαζόμενο το αργότερο 4 ημέρες από την πρώτη ημέρα κατά την οποία εκείνος έλειψε αυθαίρετα, η νέα διάταξη επιβάλλει στο εργοδότη μία «περίοδο αναμονής» 5 ημερών από την πρώτη ημέρα κατά την οποία έλειψε ο εργαζόμενος, πριν οχλήσει τον τελευταίο και μία, κατόπιν της όχλησης, «περίοδο αναμονής» 5 ημερών, ώστε να δοθεί περιθώριο στον μισθωτό να επανέλθει αυτοβούλως στην εργασία. Στην πρώτη περίπτωση, η αναγγελία γινόταν μία ημέρα μετά τη όχληση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ̶ όπως δηλαδή ισχύει σήμερα ̶ η αναγγελία γίνεται μία ημέρα μετά τη πάροδο του δευτέρου προαναφερθέντος πενθημέρου. Έτσι, με την τροποποίηση της διάταξης, το ο χρόνος διάρκειας της διαδικασίας που απαιτείται να προηγηθεί της αναγγελίας διπλασιάστηκε.

Αναφορικά με το έγγραφο ανάρτησης, και εδώ υπάρχει μία σημαντική τροποποίηση· και τούτο διότι, ενώ η προϊσχύσασα διάταξη απαιτούσε την όχληση του εργαζόμενου αποκλειστικά με την αποστολή εξώδικης δήλωσης και την ανάρτηση αυτής στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ, ο νόμος πλέον αρκείται στην ανάρτηση μόνο μίας υπεύθυνης δήλωσης, με την οποία ο εργοδότης βεβαιώνει ότι έχει χωρέσει οικειοθελής αποχώρηση.

Το πρόβλημα που συναντώταν μετά τη θέση σε ισχύ της νέας διάταξης έγκειτο στο κώλυμα ανάρτησης του σχετικού εγγράφου (του εξωδίκου ή της υπεύθυνης δήλωσης), για τεχνικούς λόγους, στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ. Ενώ, λοιπόν, το Υπουργείο Εργασίας συνιστούσε στους εργοδότες, για τον λόγο αυτό, να ακολουθούν την προϊσχύσασα διαδικασία της αναγγελίας της οικειοθελούς αποχώρησης, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, με την απόφασή του με αρ. 4196/2024, έθεσε νέα απάντηση στο ερώτημα αναφορικά με το ποια διάταξη εφαρμόζεται τελικά. Έτσι, το εν λόγω Δικαστήριο, παρά τη συστημική αδυναμία αναγγελίας της οικειοθελούς αποχώρησης στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, εφάρμοσε τη νέα διάταξη, κρίση κατά τη γνώμη μας σωστή, καθώς το τεχνικό αυτό πρόβλημα δεν επιτάσσει εφαρμογή της προϊσχύσασας διάταξης, η οποία όριζε μία διαδικασία αρκετά διαφορετική από την ήδη ισχύουσα.

Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και στην ερμηνεία του Δικαστηρίου ως προς την αναφορά του νόμου σε «εργάσιμες ημέρες». Στο σκεπτικό του, το Δικαστήριο θεωρεί ότι οι εδώ «εργάσιμες ημέρες» δεν ταυτίζονται με τις εργάσιμες ημέρες του Δημοσίου. Αντίθετα, εν προκειμένω, ως «εργάσιμες ημέρες»  λογίζονται οι ημέρες κατά τις οποίες ο εργαζόμενος όφειλε να προσέλθει στην εργασία του βάσει του προγράμματός του, οι οποίες μπορεί να συμπίπτουν με ημέρες Κυριακής ή/και αργίας.

Πηγή: dikigorosergatologos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr