Πελαγία Τριχάκη: Ατομικές και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας: Πώς «αλληλοεπιδρούν» για την προστασία των εργαζομένων;

Η ατομική σύμβαση εργασίας αποτελεί τη συμφωνία που συνάπτεται απευθείας ανάμεσα σε έναν εργαζόμενο και έναν εργοδότη, καθορίζοντας τους ειδικούς όρους απασχόλησης για τη συγκεκριμένη σχέση εργασίας. Αντίθετα, η συλλογική σύμβαση εργασίας (ΣΣΕ) υπογράφεται μεταξύ οργανώσεων εργαζομένων και οργανώσεων εργοδοτών – ή και μεμονωμένου εργοδότη – και διαμορφώνει τους βασικούς κανόνες που διέπουν μισθούς, ωράρια, άδειες και γενικότερα τους όρους εργασίας για όλους όσοι καλύπτονται από αυτήν. Η ουσιαστική διαφορά τους έγκειται στο ότι η ατομική σύμβαση αφορά έναν συγκεκριμένο εργαζόμενο, ενώ η ΣΣΕ θέτει ένα γενικό, συλλογικό πλαίσιο που ισχύει για ευρύτερες ομάδες εργαζομένων.

Για τον εργαζόμενο, η ΣΣΕ λειτουργεί ως ένα αναγκαίο “δίχτυ ασφαλείας”, καθώς θέτει τα ελάχιστα όρια προστασίας που πρέπει να τηρούνται. Η ατομική σύμβαση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσει αυτούς τους όρους· μπορεί μόνο να τους βελτιώσει, προσφέροντας επιπλέον παροχές ή ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, εφόσον το επιτρέπει ο εργοδότης. Έτσι διασφαλίζεται ότι όλοι οι εργαζόμενοι του ίδιου κλάδου έχουν μια ελάχιστη και δίκαιη βάση εργασιακών δικαιωμάτων.

Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας μπορεί να είναι επιχειρησιακές, κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές, ενώ υφίστανται και οι εθνικές γενικές ΣΣΕ. Οι επιχειρησιακές συμβάσεις συνάπτονται ανάμεσα στον εργοδότη και τους εργαζομένους μιας συγκεκριμένης επιχείρησης και καλύπτουν το σύνολο του προσωπικού, ανεξάρτητα από το εάν οι εργαζόμενοι είναι μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης που υπέγραψε τη σύμβαση. Αντίθετα, οι κλαδικές συμβάσεις, που αφορούν στους εργαζόμενους του ίδιου κλάδου – και δη στους εργαζομένους σε ομοειδείς ή συναφείς επιχειρήσεις– και οι ομοιοεπαγγελματικές, οι οποίες καλύπτουν εργαζόμενους του ίδιου επαγγέλματος ανεξαρτήτως εργοδότη, δεσμεύουν τους εργαζόμενους και τους εργοδότες που είναι μέλη των συμβαλλόμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Στη χώρα μας υπάρχει η δυνατότητα «επέκτασης» μιας ΣΣΕ, διαδικασία με την οποία οι όροι της καθίστανται υποχρεωτικοί για το σύνολο του κλάδου ή του επαγγέλματος, ανεξάρτητα από το εάν οι εργαζόμενοι ή οι εργοδότες συμμετέχουν στις αντίστοιχες οργανώσεις. Προκειμένου η ΣΣΕ να κηρυχθεί ως «υποχρεωτική» από το Υπουργείο Εργασίας και να γίνει η επέκταση, απαιτείται η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης από εργοδότες που απασχολούν τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων του επαγγέλματος ή του κλάδου. Σύμφωνα με τη νέα Κοινωνική Συμφωνία την οποία υπέγραψε η Κυβέρνηση με τους εθνικούς Κοινωνικούς Εταίρους, το όριο για την ως άνω επέκταση θα μειωθεί στο 40%!

Εν τέλει, η ατομική και η συλλογική σύμβαση εργασίας λειτουργούν συμπληρωματικά: η ΣΣΕ θέτει τα ελάχιστα όρια προστασίας, ενώ η ατομική σύμβαση μπορεί μόνο να τα βελτιώσει. Με τη δυνατότητα επέκτασης των ΣΣΕ και το νέο χαμηλότερο όριο συμμετοχής εργοδοτών, ενισχύεται ο συλλογικός χαρακτήρας της προστασίας και διασφαλίζεται πιο σταθερό και δίκαιο πλαίσιο για όλους τους εργαζόμενους.

της Πελαγίας Τριχάκη, Νομικής Συνεργάτιδας της Δικηγορικής Εταιρείας «Καρούζος Γιάννης & Συνεργάτες»

*ΠΗΓΗ: dikigorosergatologos

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr