Αντώνης Π. Αργυρός: Ελλάδα-Κύπρος: Πενήντα χρόνια ατιμώρητης προδοσίας – Πενήντα χρόνια τουρκικής απειλής

«Αν αυτοί οι άνθρωποι παραμείνουν ατιμώρητοι, τότε η έννοια του νόμου θα έχει χάσει το νόημά της και η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα πρέπει να ζήσει στον φόβο». Αυτά ήταν τα λόγια του Μπένζαμιν Φεράντζ, ενός από τους κατηγόρους στη δίκη της Νυρεμβέργης. Αυτοί που άφησαν τον ΑΤΤΙΛΑ να περάσει, οι παρόμοιοί τους της 15ης του Ιούλη 1974 παρέμειναν ατιμώρητοι… Σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια μετά! Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε από την Εθνική Φρουρά της Κύπρου και την ΕΟΚΑ Β΄, κατ’ εντολή του Ιωαννίδη , με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπου Μακάριου Γ.

Τα γεγονότα του πραξικοπήματος έφεραν τους Τούρκους στην Κύπρο. Ο “Αττίλας” ήταν θέμα ημερών. Στις 4 το πρωί της 20ης Ιουλίου ο Τούρκος πρωθυπουργός του ανακοινώνει ότι η Τουρκία θα επέμβει στην Κύπρο. Τα τουρκικά αποβατικά ήδη έχουν ξεκινήσει από τη Μερσίνα, με προορισμό την περιοχή της Κερύνειας…Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά δυστυχώς λόγω της προδοσίας δεν εφάρμοσε τα σχέδια άμυνας και αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974). Ήταν μέρος ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού και όσοι συνεργάστηκαν, συμμετείχαν και στηρίζουν, έχουν συμβάλει προς την κατεύθυνση ολοκλήρωσής του, με την εισβολή και κατάληψη τμήματος της Κύπρου από τους Τούρκους. Η εισβολή στην Κύπρο και οι προδοτικοί χειρισμοί της δικτατορίας Ιωαννίδη, οδήγησαν ώστε ένας λαός συντρίφτηκε στην ΕΘΝΙΚΉ ΜΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ ΤΟΥ 1974. Η 20η Ιουλίου 1974 αποτελεί την πιο τραγική σελίδα στην σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και του Ελληνισμού γενικότερα, Ήταν το νέο 1922. Δεν έλειψαν πράξεις υψίστου ηρωισμού από τους Ελληνοκυπρίους και Έλληνες αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς, και τους άνδρες της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).

Οι πρώτοι νεκροί ήταν ο τότε υποπλοίαρχος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, Ελευθέριος Τσομάκης, οι αξιωματικοί και οι ναύτες δυο παλιών τορπιλακάτων, που βγήκαν στα ανοικτά της Κερύνειας για να αντιμετωπίσουν τον τουρκικό αποβατικό στόλο. Μάλιστα δύο τορπιλάκατοι βγήκαν να πολεμήσουν το στόλο εισβολής, ένα εξαίρετο δείγμα προγονικής αρετής και ανδρείας, Η ΕΛΔΥΚ έδωσε άνισες μάχες στο αεροδρόμιο Λευκωσίας και στο στρατόπεδο της διοίκησης της στον Γερόλακο. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ πολέμησαν, χωρίς κάλυψη από πυροβολικό και αεροπορία. Οι απώλειες πολλές… Μεταξύ των νεκρών και τότε λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος, ο οποίος, σύμφωνα με μαρτυρίες, πολέμησε με ένα πιστόλι εναντίον των τουρκικών αρμάτων. Χάρη στο σθένος των μαχητών της ΕΛΔΥΚ, των Λοκατζήδων υπό τον Ταγματάρχη Παπαμελετίου το αεροδρόμιο της Λευκωσίας και το στρατόπεδο βρίσκονται από το 1974 στην «νεκρή ζώνη» της Λευκωσίας. Ο Υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας είναι αγνοούμενος από τον Ιούλιο του 1974.Από το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου 1974 πολεμούσε με την 33η Μοίρα Καταδρομών στον Πενταδάκτυλο, στην περιοχή του Κοτζά Καγιά και του Αγίου Ιλαρίωνα, την 65η επίλεκτη τουρκική ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών. Δίνοντας το χρόνο στους άντρες του να διασωθούν, κάλυψε μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη του: “Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί, και δεν θέλω να ‘ναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φύγετε. Σας διατάσσω”…και έμεινε ο ίδιος μόνος να μάχεται εναντίον πολλών, τραυματισμένος, μέχρι την τελευταία σφαίρα και μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του τον εχθρό. Με Προεδρικό Διάταγμα της 12ης Δεκεμβρίου του 2008 προήχθη στο βαθμό του Αντιστράτηγου.

Οι πρωταγωνιστές και θύτες της κυπριακής τραγωδίας, δεν κατηγορήθηκαν και δεν δικάστηκαν ποτέ, για το ότι άφησαν τη “μικροκόρη” της Μεσογείου αβοήθητη και μόνη στις ορέξεις του Αττίλα. Η ιστορία θα είναι αμείλικτη μαζί τους: Θα έχουν την αιώνια καταδίκη της. Άφησαν τα παιδιά της Ελλάδας να σφαγιαστούν ενώ πολεμούσαν για την πατρίδα, οι συγκλονιστικά τραγικές στιγμές των παλληκαριών που δεν πέταξαν το όπλο τους αλλά στάθηκαν και έδωσαν την ζωή τους.

Επίλογος

Ο «Αττιλας» συνεχίζει το έργο του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το δόγμα του επεκτατικού οράματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» αποφασίστηκε να διδάσκεται στα σχολεία. Με κάθε ευκαιρία, η τουρκική πλευρά αναδεικνύει τις επεκτατικές της βλέψεις σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου, τις οποίες αντιμετωπίζει διαχρονικά ως ενιαίο μέτωπο. Ο Χρήστος Γιανναράς είπε για την τραγωδία του 1974 στην Κύπρο: «Τον παραλογισμό τον συνειδητοποιούμε όταν η καταστροφή έχει πια συντελεστεί… Μόνο που τώρα οι προδιαγραφές του παραλογισμού οδηγούν όχι απλώς σε εθνική συμφορά, αλλά σε οριστικό τέλος». “Τότε πεθαίνουν οι νεκροί, όταν τους λησμονούνε”. Κωστής Παλαμάς

*Αντώνης Π. Αργυρός, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr