Γιάννης Πανούσης: Το έγκλημα ως δικαίωμα;

Η λεγόμενη καλή βία που θ’απελευθερώσει τον[κάθε] άνθρωπο και[όλον;] το λαό εντάσσεται για μερικούς στο πεδίο του δικαιώματος σε αυτοπροσδιορισμό ενός εξεγερμένου ή επαναστάτη αντισυστημικού,ο οποίος αποδίδει-δια του εγκλήματος- τη [δική του]δικαιοσύνη υπερασπιζόμενος τα δίκαια των αδύναμων

NEWSROOM 16.05.2025 | 06:57

(EUROKINISSI)

DIKASTIKO.GR / ΑΡΘΡΑ / Γιάννης Πανούσης: Το έγκλημα ως δικαίωμα;

Τον έσωσες

-κομμένα τα χέρια του-

Λίγο πριν,

zωσμένος με εκρηκτικά

σκότωσε μία ντουζίνα ανθρώπους

Μαρία Γερογιάννη,Φιλαλληλία;

Το θέμα δεν είναι να γενικεύσουμε το nothing works[τίποτα δεν λειτουργεί],που αφορούσε στην αναποτελεσματικότητα των μέτρων στο σωφρονιστικό σύστημα και να το επεκτείνουμε σε όλο το πονικοεγκληματολογικό πεδίο

Το θέμα είναι να κατανοήσουμε ότι δεν είναι δυνατό να εξελίσσεται ένας επιστημονικός κλάδος επί 200 και πλέον χρόνια και να μην μπορεί να οριοθετήσει την έννοια και το περιεχόμενο του εγκλήματος.Έχει αφήσει χώρο να το διαχειρίζονται άλλοτε η Κοινωνιολογία[για όλα φταίει η κοινωνική ανισότητα] κι άλλοτε η Ψυχολογία[άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου] ή η πολιτική επιστήμη[το κράτος δημιουργεί τον εγκληματία],μη θέλοντας να συγκρουσθεί ούτε με τον ποινικό νόμο,ούτε και με τους ενγένει καταργηστές

Αν όλα τα παραπάνω ισχύουν αναρωτιέμαι αφενός για το ρόλο της επιστημονικής Εγκληματολογίας κι αφετέρου για το αν θεμελιώνεται –τουλάχιστον για κάποιους ριζοσπάστες-‘δικαίωμα στο έγκλημα’ ,ως πράξη πολιτικά νομιμοποιημένη,κοινωνικά δικαιολογημένη και προσωπικά λυτρωτική

Η εκδοχή αυτή δεν σχετίζεται με το έγκλημα πείνας κι επιβίωσης[Γιάννης Αγιάννης],ούτε αφορά στη νόμιμη άμυνα,αλλά στην ιδεοληπτική ή και φονταμενταλιστική δικαίωση ενός εγκλήματος,λόγω αγαθών προθέσεων του δράστη ή κακών θέσεων του θύματος

Η λεγόμενη καλή βία που θ’απελευθερώσει τον[κάθε] άνθρωπο και[όλον;] το λαό εντάσσεται για μερικούς στο πεδίο του δικαιώματος σε αυτοπροσδιορισμό ενός εξεγερμένου ή επαναστάτη αντισυστημικού,ο οποίος αποδίδει-δια του εγκλήματος- τη [δική του]δικαιοσύνη υπερασπιζόμενος τα δίκαια των αδύναμων

Αν η Εγκληματολογία αποφασίσει να παίξει τον ουδέτερο Πόντιο Πιλάτο ,όταν οι εγκληματολόγοι παίρνουν επιστημονική[;] θέση με βάση τις πολιτικές τους εντάξεις,είναι σαν να απο-δέχεται ότι οι απόψεις της/τους μπορεί να χρωματίζουν το έγκλημα με το κόκκινο χρώμα μιάς αυτοδικαιωνόμενης προπολιτικής ενέργειας ,αφήνοντας πίσω της το μαύρο χρώμα του θανάτου/δολοφονίας ανθρώπων και να καθίσταται έτσι[εκούσα/άκουσα] παρακλάδι μίας μεταμφιεσμένης προπαγάνδας

Με αυτή τη στάση όμως γίνεται κι εκείνη μία Εγκληματολογία του Τίποτα

ΥΓ.Ενδιαφέρον θα είχε να διερευνόνταν ,με επιστημονική μέθοδο,τα κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά των δραστών και των θυμάτων,μήπως και καταλήγαμε σε αξιόπιστα συμπεράσματα κι όχι σε ιδεολογικοπολιτικά κλισέ

ΥΓ2.Πάντως εγκληματολόγος δεν γίνεσαι με την παρακολούθηση ενός διαφημιζόμενου σεμιναρίου από ‘ειδικούς’[sic]

ΥΓ3.’Μισώ τους εγκληματίες που στηρίζονται επάνω στους νόμους’[Louis Scutenaire,βέλγος σουρεαλιστής κι αναρχικός]