Δικαστική “μάχη” ετών για ένα τάφο στο Ά Νεκροταφείο

Σύμφωνα με την 2353/2021 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που παραπέμπει το θέμα στον ακυρωτικό σχηματισμό του Δικαστηρίου η υπόθεση έχει ως εξής: 

«Το έτος 1953 παραχωρήθηκε το δικαίωμα χρήσης του οικογενειακού τάφου με στοιχεία ., στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών στη ., ενώ το έτος 1959 αναγνωρίστηκε δικαίωμα χρήσης του ίδιου τάφου στον αδελφό της πιο πάνω δικαιούχου, ., και στους κατιόντες αυτού και το έτος 1966 αναγνωρίστηκε το ίδιο δικαίωμα στην αδελφή της αρχικής δικαιούχου, Ελένη χήρα Νικολάου Π., και στους κατιόντες αυτής. Η τελευταία ταφή στον ανωτέρω τάφο έλαβε χώρα στις 7-3-1980, οπότε ενταφιάσθηκε ο …, παππούς του εκκαλούντος.

Από τον έλεγχο που διενεργήθηκε στην οικεία κάρτα ενημέρωσης που τηρούνταν στο αρχείο του παραπάνω Κοιμητηρίου διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν καταβληθεί τα προβλεπόμενα τέλη φύλαξης και συντήρησης του προαναφερθέντος τάφου από το έτος 1982. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα δεδομένα του αρχείου του ίδιου Κοιμητηρίου (ταφολόγιο), για την ταφή του … μερίμνησε ο …., οποίος είχε δηλώσει ως ταχυδρομική διεύθυνση την οδό … άνευ περιοχής, ενώ κανένα στοιχείο δεν υπήρχε στο σχετικό φάκελο για πιθανή συγγένεια του τελευταίου με το … ούτε είχαν δηλωθεί ποτέ στοιχεία κάποιου κατιόντα του εν λόγω θανόντος.

Το Σεπτέμβριο του έτους 2015 επισκέφθηκε το πιο πάνω Κοιμητήριο ο εκκαλών, ο οποίος προσκόμισε πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, από το περιεχόμενο του οποίου προέκυπτε ότι ήταν εγγονός του …. Ακολούθως, ο εκκαλών κατέθεσε την ./23-11-2015 αίτηση, με την οποία ζήτησε να του επιτραπεί η εξόφληση των τελών του . οικογενειακού τάφου. Η Υπηρεσία του Κοιμητηρίου διαβίβασε το αίτημα του στην Επιτροπή Κοιμητηρίων, η οποία εισηγήθηκε ομόφωνα στο Δημοτικό Συμβούλιο τη μη έγκριση της εξόφλησης των τελών του . οικογενειακού τάφου, διότι η σχετική οφειλή εκκρεμούσε από το έτος 1981 και ο τάφος είχε, ήδη, περιέλθει στο Δήμο. Στη συνέχεια, με την ./2016 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, αφού λήφθηκε υπόψη η ανωτέρω εισήγηση, εγκρίθηκε, βάσει των οικείων νομοθετικών διατάξεων και του Κανονισμού Λειτουργίας Δημοτικών Κοιμητηρίων του Δήμου Αθηναίων, η «μη εξόφληση των οφειλόμενων τελών του οικογενειακού τάφου, πέραν της δεκαετίας, με στοιχεία του Α’ Κοιμητηρίου και επιστροφή του τάφου αυτού στο Δήμο, σύμφωνα με την υπ’ αρ. ./16 απόφαση της επιτροπής Κοιμητηρίων».

Κατά της παραπάνω απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου ο εκκαλών άσκησε την από 5-10-2016 προσφυγή και την από 14-10-2016 συμπληρωματική προσφυγή ενώπιον της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, οι οποίες απορρίφθηκαν σιωπηρώς. Ακολούθως, ο εκκαλών άσκησε την από 22-12-2016 (αριθμός εισαγωγής δικογράφου: ./22-12-2016) προσφυγή ενώπιον του Τριμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία, καθώς και με το δικόγραφο πρόσθετων λόγων που κατέθεσε, ζήτησε την ακύρωση της ./2016 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων περί μη έγκρισης εξόφλησης οφειλόμενων τελών οικογενειακού τάφου και επιστροφής του τάφου αυτού στο Δήμο, καθώς και κάθε πράξης συναφούς με αυτήν. Η παραπάνω προσφυγή απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση ως απαράδεκτη, λόγω μη νομιμοποίησης του δικηγόρου που υπέγραψε το οικείο δικόγραφο με έναν από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 30 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας τρόπους.

Επειδή, ο εκκαλών με την κρινόμενη έφεση και το παραδεκτώς κατατεθέν υπόμνημα του αμφισβητεί την ορθότητα της παραπάνω απόφασης και ζητεί την εξαφάνιση της. Ειδικότερα, προβάλλει ότι, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, έκρινε το Διοικητικό Πρωτοδικείο ότι η προσφυγή του ήταν απαράδεκτη, λόγω μη νομιμοποίησης του δικηγόρου που υπέγραψε το δικόγραφο.

Και τούτο, διότι, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όφειλε, σύμφωνα με το άρθρο 34 του ν. 1968/1991, να εξετάσει, πρωτίστως, αν έχει ή όχι αρμοδιότητα για την εκδίκαση του εισαχθέντος ενώπιον του ενδίκου βοηθήματος και, στη συνέχεια, τη νομιμοποίηση του φερόμενου ως πληρεξούσιου δικηγόρου που το υπέγραψε. Σύμφωνα δε με τους ισχυρισμούς του, το ασκηθέν από αυτόν ένδικο βοήθημα ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών έπρεπε, κατ’ αυτεπάγγελτη εξέταση από το εν λόγω Δικαστήριο της αρμοδιότητας του, να παραπεμφθεί για εκδίκαση στον αρμόδιο ακυρωτικό σχηματισμό του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, προκειμένου να εκδικασθεί ως αίτηση ακυρώσεως, σύμφωνα με τον ορθό νομικό του χαρακτηρισμό.

Επειδή με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα παρατέθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ένδικο βοήθημα που άσκησε ο εκκαλών ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών στρέφεται κατά ατομικών διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων περί δημοτικών και κοινοτικών κοιμητηρίων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δεν αφορούν την οργάνωση και λειτουργία των Υπηρεσιών τους, κρίνει ότι η εκδίκαση του ανωτέρω ενδίκου βοηθήματος ανήκει, κατ’ άρθρο 1 παρ. 1 περ. ια’ του ν. 702/1977, στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου, αποφαινόμενου ανεκκλήτως επ’ αυτής (άρθρο 5Α του ν. 702/1977, όπως ισχύει), καθώς και ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε το εν λόγω ένδικο βοήθημα ως απαράδεκτο, χωρίς να εξετάσει, πρωτίστως, την αρμοδιότητα του, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 34 του ν. 1968/1991, κατ’ αποδοχή ως βάσιμου του σχετικώς προβληθέντος λόγου της έφεσης. Είναι δε τοπικώς αρμόδιο για την εκδίκαση του εν λόγω ενδίκου βοηθήματος το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, στο οποίο και πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση.

Δικαστική “μάχη” για τάφο: ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

• Δέχεται την έφεση.
• Εξαφανίζει την 3689/2020 οριστική απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών.
• Κηρύσσει εαυτό αναρμόδιο για την εκδίκαση του με χρονολογία κατάθεσης 22-12-2016 (αριθμός εισαγωγής δικογράφου: ./22-12-2016) ενδίκου βοηθήματος.
• Παραπέμπει στον ακυρωτικό σχηματισμό του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών το ανωτέρω ένδικο βοήθημα.