Πέμπτη 25 Απριλίου 2024

Έλλη Κωνσταντουδάκη: Ένας υπέροχος άνθρωπος που φώτιζε με το χαμόγελό της το δικαστικό ρεπορτάζ

Είναι σχεδόν αδιανόητο. Αλλά πέρασαν 10 χρόνια απο εκείνο το πρωϊνό που η Έλλη, η δική μας Έλλη έφυγε. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο τηλέφωνό μου έχω το ίδιο μήνυμα από τη φίλη μου την Μίνα. “Η Ελλιάνα μας” μου γράφει. Λέξεις αντί δακρύων.

NEWSROOM icon
NEWSROOM
Έλλη Κωνσταντουδάκη: Ένας υπέροχος άνθρωπος που φώτιζε με το χαμόγελό της το δικαστικό ρεπορτάζ dikastiko

Έλλη Κωνσταντουδάκη: Είναι περίπου κλασσικό μετά από 10 χρόνια. Το τηλέφωνο την πρωτοχρονιά εχει δυο μηνύματα απο την αγαπημένη μου Μίνα Μουστάκα. Ενα για ευχές και ένα για την Έλλη. Η Μίνα άλλωστε ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας. Δε θα καταγράψω όσα λέει, αυτά είναι προσωπικά, αλλά το περίγραμμα είναι πάντα το ίδιο: “Α ρε Έλλη”! Και η πλάκα είναι πως σχεδόν πάντα με κάνει και την φαντάζομαι με εκείνο το πικάντικο, πειρακτικό χαμόγελο που φώτιζε τον κόσμο όλο, να μας κοιτάει και να κουνάει το κεφάλι της σα να λέει “ρε σεις δεν ξέρετε τι σας γίνεται…”.

Έλλη Κωνσταντουδάκη

10 χρόνια λοιπόν μετά. “Καλώς τα γερόντια”, θα μας χλεύαζε με αυτό το υπέροχο χιούμορ που έκρυβε τα πάντα. Σκέπαζε τα άγχη, τις ανησυχίες, την στεναχώρια, την αφόρητη πίεση της δουλειάς: “Τι κλαίτε ρε; Κοιτάξτε να γελάσετε λίγο”, σα να την ακούω να μας λέει. Τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα. 10 χρόνια μετά και η Έλλη, η δική μας ‘Ελλη είναι ΠΑΝΤΑ εδώ. Όχι γιατί της το υποσχεθήκαμε , αλλά γιατί είναι στα γέλια μας, στα πειράγματά μας, στις στεναχώριες μας. Γιατί πάντα κάποιος θα θυμηθεί μια από τις αμέτρητες ατάκες της, γιατί απλά ήταν πολύ ξεχωριστή για να ξεχαστεί. Έλλη Κωνσταντουδάκη

Η Έλλη , κόρη του πατριάρχη του αθλητικού ρεπορτάζ Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη και της υπέροχης μητέρας κας Κούλας, συζυγος του Στάμου και διαπρεπής δικαστικός συντάκτης με πολυετή παρουσία σε κορυφαίες εφημερίδες της χώρας. Συνάδελφος και κυρίως φίλη, συνοδοιπόρος μας γενιάς ανθρώπων που μεγάλωσαν μαζί καλύπτοντας ένα πολύ επίπονο, δυσκολο και απαιτητικό ρεπορτάζ. Έλλη Κωνσταντουδάκη

Έλλη Κωνσταντουδάκη: 10 χρόνια

Ήταν τέτοιες μέρες.. Παραμονές γιορτών, λίγο πριν φύγει το 2011, που πηγαινοερχόμασταν στο νοσοκομείο Υγεία, εκεί που νοσηλεύτηκε μέχρι που «έφυγε» τα ξημερώματα της Δευτέρας 2 Ιανουαρίου του 2012 η Έλλη για πάντα από κοντά μας.

Και δεν υπάρχει μέρα που να μην την σκεφτούμε, ντυμένη σε μια πανδαισία χρωμάτων να μπαίνει μ’ αυτό το τεράστιο, πικάντικο και πονηρό χαμόγελο που έντυνε την τέλεια οδοντοστοιχία της και βλέποντάς μας να πετάει μια απο τις αγαπημένες της ατάκες. “Τι κλαιτε ρε σαν μαύρες χήρες ;”, θα φωναζε.

Δεν κλαίμε ρε Ελλη, δεν κλαίμε ποτέ, γιατί απλώς είσαι μαζί μας…. Έλλη Κωνσταντουδάκη

Υ.Γ 1 Λυπάμαι που τους διαβόητους , ομηρικούς οπαδικούς καυγάδες μας (σεσημασμένη Αεκτζού η Ελλη) δεν προλάβαμε να τους κάνουμε στην Αγιά Σοφιά στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ που φαντάζομαι πόσο θα ήθελε να πάει..

Υ.Γ 2 Αντι επιλόγου παραθέτω το κείμενο που έγραψε ο θρυλικός Φρίξος Κώνστας στο https://www.aek-live.gr/taxidi-ston-ellisponto/ για την ΕΛΛΗ:

“Ταξίδι στον ΕΛΛΗΣποντο!

Συμπληρώθηκε 10ετία στην ίδια διαδρομή, με τον ΦΡΙΞΟ ΚΩΝΣΤΑ να παίζει τον ρόλο του «ποιητή»…1η-2η,1ου 2012-2022… Δέκα χρόνια έκλεισαν, όσα ένα «χθες»…Με τον ΕΛΛΗΣποντο, όπως και τότε, έτσι και τώρα, ίδια αναμαλλιασμένο, αναταραγμένο…

Μόνο που η πρασινοκαφετί πυκνή φυκογενειάδα του κατάλευκη πιά, θαρρείς σε ρόλο «στάνης» του βυθού, για να φιλοξενεί τα βράδια κι εκεί να ξεκουράζονται τα μανιασμένα μποφόρ, όπως μ΄ ένα απλό άγγιγμα της τρίαινας του ο θαλασσοθεός Ποσειδώνας – προσποιούμενος τον «τσοπάνο» – συγκεντρώνει, πάνω από τ΄ αφρισμένα κύματα, τα μεταμορφωμένα «άσπρα προβατάκια», τα κατάκοπα από τον αέναο ανταγωνισμό σε ταχύτητα κι αντοχή, με τα ταξιδιωτικά παπόρια…Αυτά πού΄χουν στο κατάστρωμα τους και … «την ΕΛΛΗ μας», καταμόναχη, με το πρόσωπο της κάτασπρο, ξυλιασμένο, παγωμένο, με τις χοντρές κυματοστάλες, να έρχονται ξυραφένια, βασανιστικά να κυλούν – να φεύγουν, να ξανάρχονται – να ξαναφεύγουν, σαν δάκρυα – κλάματος μιας λιγόχρονης δροσερής ζωής, γιατί έτσι το ‘θελε και τ΄ αποφάσισε ο άπονος κι άδικος γερο – Δίας (άραγε «τί θεό να πίστευε» πέρα από τον μουχλιάρη ειδωλολατρεμένο, αυτάρεστο, ναρκισσομανή, εαυτό του;) να την αποσπάσει από την 39χρονη οικογενειακή θαλπωρή «του σαν του Αθάμαντος και της Νεφέλης» κι από τον απαρηγόρητο, προπάντων σε κάθε τέτοιες Πρωτοχρονιάτικες μέρες, Φρίξο…”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚEIMENO ΤΟΥ ΦΡΙΞΟΥ ΚΩΝΣΤΑ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ