Παρασκευή 26 Απριλίου 2024

H 1η απόφαση: «Πράσινο» φως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Green Pass – Αναλύει ο Γιάννης Καρούζος

Την πρώτη δικαστική απόφαση υπέρ του Green Pass, εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο . Με αυτή απορρίφθηκαν οι αιτήσεις Ιταλών επαγγελματιών που ζητούσαν να ανασταλεί η εφαρμογή του.

NEWSROOM icon
NEWSROOM
H 1η απόφαση: «Πράσινο» φως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Green Pass – Αναλύει ο Γιάννης Καρούζος

Την πρώτη δικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που «θωρακίζει» νομικά το Green Pass, το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό πιστοποιητικό, το οποίο είχε αποτελέσει πρόταση του Έλληνα πρωθυπουργού, καταγράφει το dikastiko.gr.

H απόφαση – επι αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων- μπορεί να έχει προσωρινό χαρακτήρα, αφού η κύρια αίτηση θα κριθεί επι της ουσίας και οριστικά σε απώτερο χρόνο, πλην καταγράφει δυο σημαντικά πράγματα:

-Πρώτον  ότι το πιστοποιητικό διευκολύνει την κυκλοφορίας εντός της Ένωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς δημιουργεί ένα ενιαία πλαίσιο για τους πολίτες .

-Δεύτερον ότι  τυχόν οικονομική ζημία δεν είναι ανεπανόρθωτη.

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Στο δικαστήριο είχαν προσφύγει με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων Ιταλοί  επαγγελματίες που ζητούσαν να ανασταλεί η εφαρμογή του διότι αφενός περιόριζε την ελεύθερη κυκλοφορία τους και αφετέρου τους προκαλούσε οικονομική βλάβη.

Το σκεπτικό

Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό του δικαστηρίου:

 «….Εν προκειμένω, εξάλλου, κανένα επιχείρημα των προσφευγουσών δεν αποδεικνύει, εκ πρώτης όψεως, τον πρόδηλο χαρακτήρα της προβαλλόμενης παραβάσεως.  

-Όσον αφορά το επιχείρημα των προσφευγουσών ότι η προσβολή του δικαιώματός τους ελεύθερης κυκλοφορίας, εάν δεν υφίστανται επεμβατική ιατρική περίθαλψη αντίθετη προς τη θέλησή τους, θα συνεπαγόταν άμεσο περιορισμό της προσωπικής τους ελευθερίας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 6 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης, καθώς και της ελευθερίας τους να επιλέγουν επάγγελμα και του δικαιώματός τους στην εργασία, όπως προβλέπεται στο άρθρο 15, διαπιστώνεται ότι η κατοχή των πιστοποιητικών που προβλέπονται στον προσβαλλόμενο κανονισμό δεν αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας, όπως προκύπτει από το άρθρο 3, παράγραφος 6, του εν λόγω κανονισμού.

-Επιπλέον, οι προσφεύγουσες δεν εισφέρουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο προς στήριξη του συμπεράσματος ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός προκάλεσε επιδείνωση των συνθηκών κυκλοφορίας τους σε σχέση με την κατάσταση που υφίσταται πριν από την έναρξη ισχύος του. Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

-Πράγματι, ο προσβαλλόμενος κανονισμός αποσκοπεί ακριβώς στη διευκόλυνση της άσκησης του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της Ένωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, δημιουργώντας ένα πλαίσιο για την έκδοση, επαλήθευση και αποδοχή ψηφιακών πιστοποιητικών COVID της ΕΕ.

-Δεύτερον, όσον αφορά το επιχείρημα των προσφευγουσών ότι η προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους τους προκάλεσε υλική ζημία, πρέπει να υπομνησθεί ότι, εκτός εξαιρετικών περιστάσεων, η οικονομική ζημία δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεπανόρθωτη ή ακόμη και δυσχερής, δεδομένου ότι, κατά γενικό κανόνα, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μεταγενέστερης χρηματικής αποζημιώσεως (βλ. διάταξη της 2ας Οκτωβρίου 2019, FV κατά Συμβουλίου, T-542/19 R, δημοσιεύθηκε, EU:T:2019:718, σκέψη 42 και η αναφερόμενη νομολογία).

-Είναι αληθές ότι, ακόμη και σε περίπτωση ζημίας αμιγώς χρηματικού χαρακτήρα, ένα προσωρινό μέτρο δικαιολογείται αν φαίνεται ότι, ελλείψει τέτοιου μέτρου, ο προσφεύγων θα βρίσκεται σε κατάσταση που θα έθετε σε κίνδυνο την οικονομική του επιβίωση, δεδομένου ότι δεν θα είχε ποσό που θα του επέτρεπε κανονικά να καλύψει όλα τα αναγκαία έξοδα για την κάλυψη των βασικών αναγκών του μέχρις ότου απόφαση επί της κύριας προσφυγής (βλ. διάταξη της 2ας Οκτωβρίου 2019, FV κατά Συμβουλίου, T-542/19 R, δημοσιεύθηκε, EU:T:2019:718, σκέψη 43 και την αναφερόμενη νομολογία).

-Εντούτοις, προκειμένου να είναι σε θέση να εκτιμήσει αν η αιτούμενη ζημία είναι σοβαρή και ανεπανόρθωτη και, ως εκ τούτου, δικαιολογεί την αναστολή, κατ’ εξαίρεση, της λειτουργίας της προσβαλλομένης πράξεως, το δικαστήριο που επιλαμβάνεται της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να έχει στη διάθεσή του συγκεκριμένα και ακριβή στοιχεία, υποστηριζόμενα από λεπτομερή έγγραφα που αποδεικνύουν την οικονομική κατάσταση του διαδίκου που ζητεί το προσωρινό μέτρο και του επιτρέπουν να εκτιμήσει τις συνέπειες που ενδέχεται να προκύψουν λόγω της απουσίας των αιτούντων μέτρων (βλ. διάταξη της 27ης Απριλίου 2010, Κοινοβούλιο κατά U, T-103/10 P(R), EU:T:2010:164, σκέψη 37 και την αναφερόμενη νομολογία). Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

-Εν προκειμένω, οι προσφεύγουσες παρέλειψαν να παράσχουν ακριβείς και ακριβείς πληροφορίες, υποστηριζόμενες από λεπτομερή επικυρωμένα έγγραφα.

-Κατά συνέπεια, υπό τις συνθήκες αυτές, το δικαστήριο που εκδικάζει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει αν η προβαλλόμενη ζημία μπορεί να χαρακτηριστεί σοβαρή και ανεπανόρθωτη.

-Επιπλέον, όσον αφορά τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι η προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους θα τους προκαλούσε άμεση και άμεση μη υλική ζημία, αρκεί να υπομνησθεί ότι, κατά πάγια νομολογία, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η ζημία αυτή προκλήθηκε πράγματι από τον προσβαλλόμενο κανονισμό, η ακύρωση του εν λόγω κανονισμού στο τέλος της κύριας δίκης θα συνιστούσε επαρκή αποζημίωση για τη μη υλική ζημία για την οποία έχει προσβληθεί (βλ., προς τούτο, διάταξη της 20ής Ιουλίου 2016, γενική διευθύντρια της OLAF κατά Επιτροπής, T-251/16 R, η οποία δημοσιεύθηκε, EU:T:2016:424, σκέψη 57 και η αναφερόμενη νομολογία). Επομένως, η προβαλλόμενη μη υλική ζημία δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεπανόρθωτη».

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ Γ. Καρούζος

Γιάννης Καρούζος: Το ψηφιακό πιστοποιητικό Covid της Ε.Ε. ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Με διάταξη του Προέδρου του Δ.Ε.Ε. της 29ης Οκτωβρίου απορρίφθηκε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων πολιτών Ιταλίας (υπόθεση Τ-527 2021 R) , κατά του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το Ψηφιακό Πιστοποιητικό Covid της Ε.Ε. [Κανονισμός (Ε.Ε.) 2021/953. Είχε προηγηθεί προσφυγή κατά του κανονισμού αυτού στις 30 Αυγούστου, με την οποία ζητείτο η μερική ή ολική ακύρωσή του ως αντικείμενου στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών της Ε.Ε ( άρθρο 6 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) , την επαγγελματική ελευθερία και το δικαίωμα της εργασίας ( άρθρο 15 Χ.Θ.Δ.Ε.Ε.).

Με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων οι αιτούντες ζητούσαν α) αναστολή του άρθρου που προβλέπει την έκδοση ευρωπαϊκού πιστοποιητικού εμβολιασμού (άρθρου 3§1στ. α’) και ευρωπαϊκού πιστοποιητικού διαγνωστικού ελέγχου ( άρθρου 3§1στ. β’) και επικουρικά β) τροποποίηση των ανωτέρω διατάξεων ώστε να αρκεί έλεγχος με σιελογόνο μάκτρο ( rapid test) και σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος να  εφαρμόζονται για την αποτελεσματική επαλήθευση του κρούσματος, τα πρωτόκολλα που υπαγορεύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης Ελέγχου Νόσων.

Προκειμένου να διαταχθεί από το δικαστήριο αναστολή εκτέλεσης, πρέπει να αποδειχθεί αφενός η πρόδηλη βασιμότητα ( fumus boni juris) του κύριου ενδίκου βοηθήματος  και αφετέρου ότι η αναστολή είναι αναγκαία για αποφυγή σοβαρής και ανεπανόρθωτης ζημίας του αιτούντος.

Ως προς το πρώτο ζήτημα, το δικαστήριο έκρινε ότι η ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών της Ε.Ε. δε θίγεται από τον Κανονισμό αφού κατά την §6 του άρθρου 3 η κατοχή του πιστοποιητικού δεν αποτελεί προϋπόθεση άσκησης του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας. Μάλιστα, κατά το δικαστήριο, ο Κανονισμός υπηρετεί αντίθετα τον σκοπό της διευκόλυνσης της κυκλοφορίας εντός της Ένωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς δημιουργεί ένα ενιαία πλαίσιο για τη χρήση των πιστοποιητικών των πολιτών.

Ως προς το δεύτερο ζήτημα, το δικαστήριο έκρινε ότι οι αιτούντες δεν είχαν προσκομίσει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για το ότι θα υφίσταντο σοβαρή και ανεπανόρθωτη οικονομική ζημία από την εφαρμογή του Κανονισμού, τέτοια που θα τους δημιουργούσε προβλήματα επιβίωσης. Απλή οικονομική ζημία δεν θεωρείται ανεπανόρθωτη. Για τη δε μη υλική ( ηθική ) ζημία που προέβαλαν οι αιτούντες, σύμφωνα με πάγια νομολογία,  ακόμη κι αν υποτεθεί ότι πράγματι υφίσταται, θα αποκαθίστατο από την ακύρωση του Κανονισμού κατά την εκδίκαση της κύριας δίκης, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να θεωρηθεί ανεπανόρθωτη.

Παρότι η απόφαση δεν έκρινε παρά μόνο εκ πρώτης όψεως το ζήτημα της αντίθεσης του Κανονισμού στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ευκολία με την οποία απορρίφθηκαν οι αιτιάσεις των αιτούντων μοιάζει να προδικάζει την έκβαση και της κύριας δίκης.

Γιάννης Καρούζος- Δικηγόρος Εργατολόγος»

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ