Συνεχίστηκαν και σήμερα οι συγκλονιστικές καταθέσεις στη δίκη για το Μάτι: Είδε τον πατέρα της να πνίγεται μπροστά της- “Τον πήραμε μαζί μας ή και οι 3 μας ή κανένας”

Για ακόμα μία μέρα εντός της δικαστικής αίθουσας ακούστηκαν οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των επιζώντων από τη μέρα της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι.

Η δίκη συνεχίστηκε σε δεύτερο βαθμό με τις καταθέσεις τριών γυναικών που έχασαν δικούς τους ανθρώπους την 23η Ιουλίου του 2018 και πάλεψαν για να σωθούν και οι ίδιες από τη μανία της φωτιάς, μιλούν για τις τραγικές εικόνες που αντίκρυσαν και την πλήρη απουσία του κρατικού μηχανισμού.

“Περιπολικό «έριχνε» κόσμο στο Μάτι”

«Υπήρχε περιπολικό που έριχνε κόσμο στο Μάτι», είπε η κα Μαρία Αβραμίδου που γλίτωσε επειδή ήταν τυχερή κι έφυγε με το αυτοκίνητο προς το ρεύμα για Αθήνα, ενώ οι δικοί της, η μητέρα της, η αδερφή της και ο ανιψιός της εγκλωβίστηκαν με τα αυτοκίνητά τους στη Λεωφόρο Δημοκρατίας.

«Ήμουν τυχερή που έφυγα στο ρεύμα της Αθήνας, διότι πέντε λεπτά μετά ήρθε περιπολικό που έριχνε κόσμο στο Μάτι. Και αυτό είναι ειρωνικό: Υπήρχε ένα όργανο εκεί που αντί να έκανε καλύτερη την κατάσταση, έριχνε κόσμο μέσα στο Μάτι».

Όπως κατέθεσε η φωτιά δεν αντιμετωπίστηκε με τον τρόπο που συνέβαινε συνήθως στη περιοχή: «τα πυροσβεστικά κάνουν ένα τοίχος στην πλευρά του Βουτζά και έτσι δεν είχε περάσει πότε η φωτιά στη Μαραθώνος. Δεν είχα δει πυροσβεστικά εκείνη την ημέρα». 

Αναζητούσε τους δικούς της επί ώρες σε νοσοκομεία και στο λιμάνι της Ραφήνας: «Γύρω στις 7:30 σήκωσε κάποιος το τηλέφωνο στο 199. Του λέω θέλω να μάθω τι γίνεται στο Μάτι, έχω τέσσερις ανθρώπους. Μου είπε “δεν έχω κάτι, αφήστε το τηλέφωνο και θα σας πάρω εγώ”. Φυσικά δεν με πήρε πότε… Στη Ραφήνα γύρω στις 12 με 1 τη νύχτα, βλέπω κάποιο γνωστό μου που βγαίνει από βάρκα και μου είπε ότι υπάρχουν πολλοί νεκροί πίσω. Εκεί μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως οι δικοί μου δεν θα σωθούν… Πήγαμε στο Λιμεναρχείο και τους δηλώσαμε αγνοούμενους».

eurokinissi

“Το πιο εύκολο ήταν να βγούμε στο λιμάνι του Ματιού”

Η Μαρία Αβραμίδου που έχασε τρεις ανθρώπους στη πυρκαγιά, περιέγραψε το σκηνικό που αντιμετώπισε την επόμενη μέρα που πήγε να τους ψάξει μαζί με τον άλλο γιο της αδερφής της: «το πρώτο που είδαμε ήταν καμένα αυτοκίνητα, αντικρίσαμε ένα σκηνικό πολέμου. Η αγριότητα του τοπίου ήταν απερίγραπτη. Ο ανιψιός μου προχώρησε με ένα φίλο του και κάποια στιγμή βρήκαν τα αυτοκίνητα των δικών μας, άθικτα. Συνεχίσαμε να ψάχνουμε για μέρες... Τελικά, ταυτοποιήθηκαν μέσω του DNA… Τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα… ήταν όλα στάχτες στη ζωή μας. Είναι κάτι για εμάς που δε θα περάσει πότε...

Είναι αδιανόητο ότι 32 χιλιόμετρα από τη Βουλή των Ελλήνων έγινε αυτό: κάηκαν 104 άνθρωποι, 58 εγκαυματίες, πνίγηκαν άνθρωποι στη θάλασσα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός, σίγουρα κάτι δεν πήγε κάτι καλά, δεν έγινε επιχείρηση εκείνη την ημέρα… Αν κάτι γνωρίζαμε και ήμασταν υποψιασμένοι για τη φωτιά, δεν θα έπαιρνα το αυτοκίνητο. Το πιο εύκολο ήταν να βρεθούμε στο λιμάνι του Ματιού».

«Τα βάλανε μαζί μας, μας κουνάγανε το δάκτυλο!» δήλωσε η μάρτυρας για τα όσα ακολούθησαν μετά την εκατόμβη νεκρών, « Δεν μας σεβάστηκαν ούτε πριν από τη φωτιά, ούτε μετά. Δυστυχώς νιώσαμε ότι δεν μας ακούνε, από το προηγούμενο δικαστήριο».

Δίκη για την πυρκαγιά στο Μάτι: “Νόμιζα πως όλα πήγαν καλά… Όμως…”

Στο βήμα βρέθηκε η Αγγελική Παλαιολογοπούλου, η οποία ήταν στο αυτοκίνητο με την αδερφή και τον ανιψιό της Μαρίας Αβραμίδου, και κατάφερε να σωθεί μόνο και μόνο επειδή πρόλαβε να φτάσει στη θάλασσα.

«Μείναμε τέσσερις ώρες στη θάλασσα αλλά αρχίσαμε να παθαίνουμε υποθερμία. Βγήκαμε έξω, εκεί βρέθηκε και μία οικογένεια που έκλαιγαν γοερά και μας είπαν πως έγινε έκρηξη στο αυτοκίνητο τους και η μητέρα τους δεν πρόλαβε και κάηκε… Η βοήθεια που ελπίζαμε δεν ήρθε πότε. Κάποια στιγμή είδαμε ένα αχνό φως και ακούσαμε από ντουντούκα ότι θα έρθουν δύο αλιευτικά… Άκουσα και στις ειδήσεις που είπαν, ο πρωθυπουργός και οι υπόλοιποι, πως όλα πήγαν καλά και θεώρησα ότι και αυτοί οι άνθρωποι (που ήταν μαζί στο αυτοκίνητο) θα ήταν καλά… Όμως…».

Ταραγμένη περιέγραψε στο δικαστήριο η Ελένη Παπαποστόλου τα όσα έζησε μέσα στη θάλασσα όταν πάλευε να σωθεί μαζί με τη μητέρα της και τον ιερέα πατέρα της ο οποίος δεν τα κατάφερε και πνίγηκε μπροστά τους, χωρίς οι δύο γυναίκες να τον αφήσουν να τον πάρει η θάλασσα…

«Η θάλασσα άρχισε σιγά σιγά να κάνει κυματισμούς δεν ήταν πως πηγαίναμε κάπου αλλά παρασυρόμασταν. Άρχισα να κουράζομαι. Όταν άρχισε να αγριεύει η θάλασσα προσπαθούσα με την μητέρα μου, να κρατήσουμε τον πατέρα μου στην επιφάνεια, ερχόταν τα κύματα κατά πάνω μας. Τότε άκουσα για πρώτη φορά τον πατέρα μου να φωνάζει βοήθεια. Είχα κουραστεί πολύ αλλά έκανα τα πάντα να τον κρατήσω στην επιφάνεια. Κράτησε μία ώρα αυτό. Σηκώνει τα χέρια του ψηλά και λέει ”Θεέ μου συγχώρεσε με”, γυρνάει στη μητέρα μου ”σας ευχαριστώ για όσα έχετε κάνει για μένα”, και λέει και ”σε όλους…” και αυτή ήταν η τελευταία του λέξη. Ακούγεται ένας βρόγχος και έφυγε από τη ζωή… Τον κρατήσαμε μαζί μας. Τον γύρισα ανάποδα και έδεσα στην άκρη του αριστερού μου καρπού το ράσο. Της έλεγα ή οι τρεις μας ή κανένας θα πάμε μαζί. 

Τόσο κοντά στην Αθήνα, στη Ραφήνα, στη βάση Λιμενικού, όλοι θα μπορούσαν να είναι εκεί. Δεν ήταν! Μας περισυνέλλεξε ένα ψαροκάικο».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr