Αποζημίωση 12.000 ευρώ από Δικαστήριο για εξευτελιστική μεταχείριση σε μέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+: Οι αρμόδιες αρχές δεν την προστάτεψαν

Γνωστό μέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ ήρθε αντιμέτωπη με μία επιθετική ομοφοβική εκστρατεία εναντίον της, μεταξύ της οποίας και εμπρησμού στο μπαρ που ήταν συνιδιοκτήτρια και διευθύντρια.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την εμπρηστική επίθεση, ομάδες ανθρώπων συγκεντρώθηκαν έξω από το μπαρ για να εκφοβίσουν και να παρενοχλήσουν την προσφεύγουσα και βανδάλισαν το μαγαζί. Δέχτηκε επίσης απειλές θανάτου και κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένου μιας διαδικτυακής ομιλίας μίσους, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει οριστικά την Αρμενία και να ζητήσει άσυλο στη Σουηδία.

Η αποζημίωση από το ΕΔΔΑ

Προσέφυγε, επίσης, και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), το οποίο την δικαίωσε και επιδίκασε αποζημίωση 12.000 ευρώ.

Δύο αδέρφια, μέλη των «Black Ravens Armenia», η οποία συνδέεται με μια νεοναζιστική ομάδα της Αρμενίας, συνελήφθησαν λίγο μετά την εμπρηστική επίθεση και παραδέχτηκαν ότι είχαν βάλει φωτιά στο μπαρ επειδή ήταν «ένας χώρος συγκέντρωσης της κοινότητας ΛΟΑΤ, η οποία έφερε ντροπή στην Αρμενία». Κρίθηκαν ένοχοι τον Ιούλιο του 2013 για φθορά ξένης ιδιοκτησίας από πρόθεση και τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή. Στη συνέχεια τους χορηγήθηκε αμνηστία.

Όπως αναφέρει το ΕΔΔΑ, «το γεγονός ότι η προσφεύγουσα δεν είχε υποστεί πραγματική σωματική βλάβη στα χέρια των δραστών της εμπρηστικής επίθεσης ή οποιουδήποτε άλλου ατόμου που εμπλέκονταν  στα επόμενα γεγονότα δεν ήταν καθοριστικό. Είχε γίνει στόχος μιας συνεχούς και επιθετικής ομοφοβικής εκστρατείας που τελικά την οδήγησε να εγκαταλείψει οριστικά τη χώρα όπου είχε ζήσει όλη της τη ζωή και είχε τους οικογενειακούς και κοινωνικούς της δεσμούς».

freepik

Ποιος ήταν ο στόχος των δραστών

Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ «ο στόχος των επιθέσεων ήταν προφανώς να τρομάξουν την προσφεύγουσα ώστε να σταματήσει τη δημόσια υποστήριξής της προς  την κοινότητα LGBT, συμπεριλαμβανομένου του κοινοτικού ακτιβισμού της, διευθύνοντας το μπαρ. Είχαν επίσης ως αποτέλεσμα η προσφεύγουσα να στερηθεί τα προς το ζην ως αποτέλεσμα της απώλειας της πηγής εισοδήματός της από την κατεστραμμένη επιχείρησή της. Ήταν σαφές ότι η συμπεριφορά των δραστών της εμπρηστικής επίθεσης καθώς και των προσώπων που εμπλέκονται στη μετέπειτα παρενόχληση της προσφεύγουσας ήταν προμελετημένη, υποκινούμενη από ομοφοβική μεροληψία και αποσκοπούσε να αποτρέψει την προσφεύγουσα από το να ανοίξει ξανά το μπαρ. Επιπλέον, κάποια στιγμή η προσφεύγουσα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει σωματικά άγνωστους άνδρες που την είχαν απειλήσει ευθέως και την είχαν ταπεινώσει σοβαρά».

Η ολιγωρία των αρχών

Όπως επισημαίνεται, «η αστυνομία δεν είχε αντιδράσει σωστά και έγκαιρα. Είχαν θεσπίσει μέτρα προστασίας για αυτήν και τις στενότερες σχέσεις της μετά από μία εβδομάδα αφότου είχε ζητήσει προστασία για πρώτη φορά και τα μέτρα αυτά είχαν διακοπεί μόλις πέντε ημέρες αργότερα, χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη ότι η προσφεύγουσα και οι στενές  της σχέσεις δεν κινδύνευαν πλέον από κακομεταχείριση».

Προστίθεται πως «αν και το κίνητρο μίσους ήταν φανερό από την αρχή και παρά τις σαφείς και άμεσες αποδείξεις ότι ο εμπρησμός είχε ως κίνητρο τον σεξουαλικό προσανατολισμό της προσφεύγουσας και την προκατάληψη προς την κοινότητα LGBT γενικά, η εμπρηστική επίθεση αντιμετωπίστηκε από τις αρχές και στη συνέχεια από τα δικαστήρια, ως κοινό έγκλημα εμπρησμού, αγνοώντας ουσιαστικά τη φύση του αδικήματος που βασίζεται στο μίσος όσον αφορά τις νομικές συνέπειες. Αυτή η θεμελιώδης πτυχή του εγκλήματος είχε ουσιαστικά καταστεί αόρατη και χωρίς εγκληματική σημασία».

Κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «η ύπαρξη των αποδεικτικών στοιχείων σε αυτή την υπόθεση επέβαλλαν την αποτελεσματική εφαρμογή των εγχώριων ποινικών μηχανισμών ικανών να αποσαφηνίσουν το κίνητρο μίσους με ομοφοβικούς τόνους πίσω από το βίαιο περιστατικό και να εντοπίσουν και, εάν χρειάζεται, να τιμωρήσουν επαρκώς τους υπεύθυνους. Ωστόσο, δεν υπήρχαν τέτοιοι μηχανισμοί στο εθνικό ποινικό δίκαιο που να μην προέβλεπαν ότι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως κίνητρο μεροληψίας και επιβαρυντική περίσταση για τη διάπραξη ενός αδικήματος».

Ξεκάθαρο κίνητρο μίσους

«Δεδομένου του ξεκάθαρου κινήτρου μίσους πίσω από την εμπρηστική επίθεση στο μπαρ και της επισφαλούς κατάστασης της LGBT κοινότητας στο εναγόμενο κράτος, ήταν απαραίτητο για τις αρμόδιες εγχώριες αρχές να αντιμετωπίσουν επαρκώς το θέμα των διακρίσεων που παρακινούν την εμπρηστική επίθεση στο μπαρ. Απουσία μιας αυστηρής προσέγγισης εκ μέρους των αρχών επιβολής του νόμου, τα εγκλήματα μίσους και μισαλλοδοξίας και εκείνα που προέρχονταν από προκαταλήψεις θα αντιμετωπίζονταν αναπόφευκτα επί ίσοις όροις με υποθέσεις που δεν είχαν τέτοιους τόνους και η προκύπτουσα αδιαφορία θα μπορούσε να ισοδυναμεί με επίσημη συναίνεση στα εγκλήματα μίσους».

Οι δηλώσεις υψηλόβαθμών στελεχών

Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι «η αδυναμία να γίνει διάκριση στον τρόπο χειρισμού καταστάσεων που ήταν ουσιαστικά διαφορετικές μπορεί να συνιστά αδικαιολόγητη μεταχείριση καθώς τα σχόλια μίσους στην παρούσα υπόθεση περιείχαν ακάλυπτες εκκλήσεις για βία κατά της προσφεύγουσας, οι οποίες απαιτούσαν προστασία από το ποινικό δίκαιο. Ωστόσο, καθώς δεν υπήρχε τέτοια δυνατότητα βάσει του εσωτερικού ποινικού δικαίου οι αρχές θα έπρεπε να είχαν λάβει πιο σοβαρά υπόψη τα σχόλια μίσους που δημοσιεύτηκαν στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αντίθετα, βουλευτές και υψηλόβαθμοι πολιτικοί είχαν κάνει μισαλλόδοξες δηλώσεις υποστηρίζοντας δημόσια τις ενέργειες των δραστών της εμπρηστικής επίθεσης».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr