Πέμπτη 25 Απριλίου 2024

Χρυσάνθη Α. Κουλοχέρη: Το “δώρον άδωρον” του πιστοποιητικού δικαστικής φερεγγυότητας

Κατά ελληνική πρωτοτυπία η χορήγηση του πιστοποιητικού αυτού έχει εξελιχθεί στην επιτομή της ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας.

NEWSROOM icon
NEWSROOM
Χρυσάνθη Α. Κουλοχέρη: Το “δώρον άδωρον” του πιστοποιητικού δικαστικής φερεγγυότητας Unsplash

Το “Ενιαίο πιστοποιητικό Δικαστικής Φερεγγυότητας” θεσπίστηκε πριν ένα περίπου χρόνο με σκοπό να διευκολύνει τους ενδιαφερόμενους στην χορήγηση βεβαιώσεων και πιστοποιητικών αναγκαίων για τη λειτουργία των επιχειρήσεων και της αγοράς. Όμως, -κατά ελληνική πρωτοτυπία-, η χορήγηση του πιστοποιητικού αυτού έχει εξελιχθεί στην επιτομή της ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας.

Ας δούμε αναλυτικά τους λόγους:

  1. Η πλατφόρμα απαιτεί να συμπληρωθούν τα πλήρη στοιχεία -και ο ΑΦΜ- του αιτούντος, ο οποίος στο 90% των περιπτώσεων δεν σχετίζεται καν  με την επιχείρηση στο οποίο αφορά το πιστοποιητικό (σύνηθες: εντολοδόχος υπάλληλος της επιχείρησης,  τρίτος που χρειάζεται  να πληροφορηθεί αν μια εταιρία έχει πτωχεύσει, λυθεί κλπ).
  2. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη να ζητά και να λαμβάνει από τις αρμόδιες αρχές οποιαδήποτε βεβαίωση ή πιστοποιητικό, όμως εδώ ο αιτών υποχρεώνεται να συμπληρώσει υπεύθυνη -ναι, υπεύθυνη- δήλωση για τον σκοπό χρήσης  και αφετέρου να αναρτήσει το έγγραφο από το οποίο αποδεικνύεται ο σκοπός χρήσης του πιστοποιητικού! Η απαίτηση αυτή δεν είναι μόνο εξωφρενική και  παράνομη, είναι γελοία : Μπορεί να το θέλει κάποιος λόγω σκέψεων για εξαγορά, μεταβίβαση επιχείρησης κλπ., ή ακόμα – ακόμα και για να το “κορνιζάρει” και να το βλέπουν οι πελάτες του..

3.Λόγω κάποιας ανεξήγητης  “μεγαθυμίας” του εμπνευστή της πλατφόρμας, ο αιτών – δικηγόρος δεν χρειάζεται να συμπληρώσει τέτοια υπεύθυνη δήλωση, παραμένει όμως η υποχρέωση ανάρτησης  του εγγράφου βάσει του οποίου ζητά το πιστοποιητικό. Επίσης ελέγχεται αυτόματα  η δικηγορική ιδιότητα και συμπληρώνονται τα πλήρη στοιχεία  και -εννοείται- ο ΑΦΜ – του αιτούντος,  από τη βάση μελών του δικηγορικού συλλόγου χωρίς να υφίσταται λόγος τέτοιας εξαντλητικής επαλήθευσης.

  1. Η ανεξήγητη εμμονή των εμπνευστών της εφαρμογής στα στοιχεία ταυτότητας του αιτούντος, έχει ως αποτέλεσμα, μετά την συμπλήρωση των απαιτούμενων πεδίων, να εμφανίζεται – σε ένα άθλιο αρχείο excel – ως αποδεικτικό της υποβολής. ο αριθμός της αίτησης και  -πάλι- τα στοιχεία του αιτούντος και βεβαίως ο ΑΦΜ του, ενώ απουσιάζει το σημαντικότερο όλων, που είναι η επωνυμία της επιχείρησης για την οποία ζητήθηκε το πιστοποιητικό!  Ετσι, ο αιτών περιμένει την έκδοση του πιστοποιητικού χωρίς όλο αυτό το χρονικό διάστημα να έχει οποιοδήποτε αποδεικτικό ότι   πράγματι  υπέβαλε αίτηση για τη συγκεκριμένη επιχείρηση.
  2. Εντελώς αυθαίρετα και ανεξήγητα, μόνον η επικείμενη ανάθεση δημοσίου έργου αναγνωρίζεται ως λόγος επείγοντος για την ταχύτερη χορήγηση του πιστοποιητικού, έτσι σε κάθε άλλη περίπτωση ο χρόνος αναμονής φτάνει (για το Πρωτοδικείο της Αθήνας) μέχρι και πάνω από 30 ημέρες, όταν δε βγεί το πολυπόθητο πιστοποιητικό δεν αναφέρει καν την ημερομηνία της αίτησης!   Αυτή η καθυστέρηση είναι που το καθιστά  “δώρον άδωρον”, αφού ουδείς χρειάζεται  ταυτόχρονα 15 πιστοποιητικά  για την ίδια επιχείρηση  και  θα έπρεπε να υπάρχει δυνατότητα να “τσεκάρει” κανείς εκείνο/α από τα προσφερόμενα το οποίο έχει ανάγκη τη συγκεκριμένη στιγμή, ώστε να επιταχύνεται η έκδοσή του.
  3. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο: Οι εφαρμογές των δημόσιων υπηρεσιών (και η εξεταζόμενη δεν αποτελεί βεβαίως εξαίρεση), δεν παρέχουν τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας : Το chat απαγορεύεται διά ροπάλου στις εφαρμογές του δημοσίου (προφανώς οι υπάλληλοι που είναι άφαντοι στα τηλέφωνα, δεν μπορούν να αναλάβουν ούτε  αυτό  το “δυσβάστακτο” βάρος) με αποτέλεσμα, στη περίπτωσή μας, όταν το αιτιολογικό έγγραφο που αναρτάται είναι  ακατανόητο για τον υπάλληλο, να λαμβάνουμε μηνύματα του τύπου “απαιτούνται διευκρινίσεις”, “δεν προκύπτει ο λόγος” και ο δύστυχος χρήστης  να προσπαθεί να βρεί  με τη βοήθεια της φαντασίας του, τί θα μπορούσε να ικανοποιήσει την Πυθία…

Ιδού λοιπόν γιατί κάποιες φορές νοσταλγούμε τις παλιές εποχές, όπου πηγαίναμε στο αντίστοιχο κτίριο, καταθέταμε την αίτηση με το μεγαρόσημο και παίρναμε αντίγραφό της με σφραγίδα κατάθεσης, ουδείς μας ρωτούσε “τί το θέλετε” και μετά από μια εβδομάδα το πολύ   είχαμε και το πιστοποιητικό….

* Χρυσάνθη Α.Κουλοχέρη, Δικηγόρος Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ