Εφετείο Θεσσαλονίκης: Αδικοπρακτική ευθύνη μελών Δ.Σ. για παράβαση της υποχρέωσης πρόνοιας στις συναλλαγές

Σε μια απόφαση με ευρύτερο ενδιαφέρον για την εταιρική ευθύνη και τη διαχείριση επιχειρηματικών υποθέσεων, το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης (1289/2025) έκανε δεκτή έφεση βιομηχανικής εταιρίας και αναγνώρισε εις ολόκληρον αδικοπρακτική ευθύνη ανώνυμης εταιρίας και των μελών του διοικητικού της συμβουλίου, για υπαίτια παράβαση της γενικής υποχρέωσης πρόνοιας και ασφάλειας στις συναλλαγές.

Η υπόθεση αφορά εμπορική συνεργασία δύο εταιριών του κλάδου τροφίμων, στο πλαίσιο της οποίας η μία παρείχε πρώτες ύλες (π.χ. φρούτα, δοχεία, ζάχαρη) και προμηθευόταν από την άλλη το τελικό προϊόν (κονσέρβες φρούτων). Στη συμφωνία περιλαμβανόταν όρος παρακαταθήκης, δηλαδή υποχρέωση της δεύτερης εταιρίας να διατηρεί στις εγκαταστάσεις της τα προϊόντα και να τα αποδίδει κατόπιν αιτήματος της αντισυμβαλλόμενης.

Ωστόσο, μέρος των εμπορευμάτων –περίπου 254.000 τεμάχια αξίας άνω των 217.000 ευρώ– δεν παραδόθηκε ποτέ. Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις και εξώδικες δηλώσεις, τα προϊόντα δεν επιστράφηκαν, ενώ, σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, καταστράφηκαν χωρίς ενημέρωση του δικαιούχου.

Το Εφετείο έκρινε ότι η συμπεριφορά της εταιρίας και των μελών του διοικητικού της συμβουλίου υπερέβη τα όρια της συμβατικής ευθύνης, συνιστώντας παράνομη και υπαίτια πράξη κατά τα άρθρα 914 και 71 του Αστικού Κώδικα. Η παράλειψη ορθής φύλαξης και η καταστροφή των προϊόντων, σύμφωνα με την απόφαση, αντίκεινται στην αρχή της καλής πίστης και στα συναλλακτικά ήθη, συνιστώντας παραβίαση της «γενικής υποχρέωσης πρόνοιας και ασφάλειας στις συναλλαγές».

Η δικαστική κρίση βασίστηκε σε πλήθος εγγράφων και αποδεικτικών στοιχείων, μεταξύ αυτών και εξώδικες δηλώσεις, εκθέσεις δικαστικών επιμελητών και ένορκες βεβαιώσεις, από τις οποίες προέκυψε ότι οι υπεύθυνοι γνώριζαν την ύπαρξη των εμπορευμάτων και παρ’ όλα αυτά δεν φρόντισαν για τη διατήρηση και παράδοσή τους, επιδεικνύοντας –κατά την απόφαση– «συμπεριφορά αντίθετη προς την επιμέλεια του συνετού επαγγελματία».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σκεπτικό του Εφετείου ως προς την προσωπική ευθύνη των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Επικαλούμενο το άρθρο 71 ΑΚ, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι τα διοικούντα όργανα νομικού προσώπου ευθύνονται προσωπικά και εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο, όταν με πράξη ή παράλειψή τους παραβιάζουν νομική υποχρέωση που προκαλεί ζημία σε τρίτους.

Με βάση τα παραπάνω, το Εφετείο ανέτρεψε την πρωτοβάθμια απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Έδεσσας, το οποίο είχε απορρίψει την κύρια βάση της αγωγής ως αόριστη και είχε δεχθεί μόνο την επικουρική βάση περί ενδοσυμβατικής ευθύνης.

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι η αγωγή ήταν πλήρως ορισμένη και τεκμηριωμένη, καθιστώντας άμεσα υπόχρεους όλους τους εναγόμενους να καταβάλουν στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 239.166,71 ευρώ, συν τόκους υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής.

*της Σουζάνας Κλημεντίδη, δικηγόρου

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr