Η αποχή του εργαζομένου από την εργασία λόγω ασθένειας

Για την αποχή του εργαζομένου από την εργασία που οφείλεται σε ασθένεια, το άρθρο 5 παρ.3 του ν. 2112/1920 ορίζει ότι: «Αποχή υπαλλήλου από της εργασίας, οφειλομένη εις βραχείας σχετικώς διαρκείας ασθένειαν, προσηκόντως αποδεδειγμένην … δεν θεωρείται ως λύσις της συμβάσεως εκ μέρους αυτού».

Ως “βραχείας διάρκειας” ασθένεια, βάσει του άρθρου 1 του ν.4558/1930, θεωρείται αυτή που διαρκεί, πάντα στον ίδιο εργοδότη:

• Ένα μήνα για όσους εργάζονται μέχρι 4 χρόνια
• Τρεις μήνες για όσους εργάζονται από 4 μέχρι 10 χρόνια
• Τέσσερις μήνες για όσους εργάζονται από 10 μέχρι 15 χρόνια
• Έξι μήνες για όσους εργάζονται από 15 χρόνια και πάνω

Τα χρονικά όρια της ασθένειας αρχίζουν από την ημέρα που ο εργαζόμενος απουσίασε λόγω της ασθένειάς του και λήγουν την αντίστοιχη ημέρα του μηνός, 3 μηνών κλπ. Επισημαίνεται ότι σε αυτά συνυπολογίζονται οι Κυριακές, εορτές και λοιπές μη εργάσιμες ημέρες.

Τίθεται λοιπόν ένα αμάχητο τεκμήριο, σύμφωνα με το οποίο, σε περίπτωση αποχής του εργαζομένου από την εργασία λόγω ασθένειας, της οποίας η διάρκεια δεν ξεπερνά τα παραπάνω χρονικά όρια και η οποία αποδεικνύεται προσηκόντως αποκλείεται να θεωρηθεί η αποχή αυτή ως σιωπηρή καταγγελία της σύμβασης εργασίας από την πλευρά του εργαζομένου.

Επομένως, ο εργοδότης υποχρεούται να δεχθεί τον εργαζόμενο στην εργασία μετά την επάνοδο του τελευταίου από την ασθένεια.

Πηγή: dikigorosergatologos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr