Σουζάνα Κλημεντίδη: «Όχι» στο επίδομα ανθυγιεινής εργασίας για το Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό της Ειδικής Αγωγής

Με την υπ’ αριθμ. 89/2025 απόφασή του, το Μονομελές Τμήμα του Διοικητικού Πρωτοδικείου Καβάλας απέρριψε αγωγή πέντε μονίμων υπαλλήλων του κλάδου ΔΕ01 Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (Ε.Β.Π.) της Ειδικής Αγωγής, με την οποία ζητούσαν να αναγνωριστεί η υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να τους καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 5.400 ευρώ εκάστη, ως μη καταβληθέν επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας για τα έτη 2016 έως 2018, σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 1 του ν. 4024/2011 και την Κοινή Υπουργική Απόφαση οικ. 2/16519/0022/2012. Οι ενάγουσες, υπηρετούσες σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής στους νομούς Καβάλας και Δράμας, υποστήριξαν ότι ασκούσαν καθήκοντα φροντίδας μαθητών με αναπηρία σε ζητήματα όπως η χρήση τουαλέτας, η ατομική υγιεινή, η σίτιση και η υποστήριξη στην καθημερινή διαβίωση, καθήκοντα τα οποία, κατά τους ισχυρισμούς τους, είναι αντίστοιχα με εκείνα του νοσηλευτικού προσωπικού, στο οποίο καταβάλλεται το ένδικο επίδομα. Επικαλέστηκαν δε παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας, ισχυριζόμενες ότι τελούν υπό τις ίδιες εργασιακές συνθήκες με τους υπαλλήλους της Κατηγορίας Α΄ της Κ.Υ.Α., στους οποίους καταβάλλεται επίδομα 150 ευρώ μηνιαίως.

Το Δικαστήριο, αφού διαπίστωσε ότι η αγωγή ασκήθηκε παραδεκτώς και νομίμως εισήχθη προς συζήτηση, εξέτασε το ισχύον νομικό πλαίσιο και τη σχετική νομολογία. Ειδικότερα, επισκόπησε τις διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 4024/2011, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον ν. 4354/2015 και τον ν. 4512/2018, καθώς και την Κ.Υ.Α. οικ. 2/16519/0022/2012, με την οποία προβλέφθηκαν οι κατηγορίες δικαιούχων του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η χορήγηση του επιδόματος αυτού προϋποθέτει την απασχόληση των υπαλλήλων σε συγκεκριμένες ειδικότητες και εργασιακούς χώρους με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, που συνεπάγονται αυξημένους επαγγελματικούς κινδύνους για την υγεία, όπως είναι τα νοσοκομεία και οι λοιποί χώροι παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στους οποίους παρέχεται stricto sensu νοσηλευτικό έργο.

Επισημάνθηκε ότι η έκθεση σε νοσογόνους παράγοντες και η συνθήκη της επικινδυνότητας πρέπει να τεκμαίρονται από τη φύση των καθηκόντων και τον συνήθη χώρο παροχής της υπηρεσίας.

Αναλύοντας τις αρμοδιότητες του Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού όπως αυτές προσδιορίζονται στον ν. 3699/2008 και την ΥΑ 27922/Γ6/2007, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το Ε.Β.Π. δεν εκτελεί νοσηλευτικά καθήκοντα, αλλά φροντίζει για την υποστήριξη των μαθητών με αναπηρία ως προς την αυτοεξυπηρέτηση, την προσωπική υγιεινή, τη σίτιση και την καθημερινή διαβίωση στο πλαίσιο του σχολικού προγράμματος. Ο χώρος εργασίας των εναγουσών, δηλαδή οι σχολικές μονάδες, δεν θεωρείται χώρος παροχής υγειονομικής περίθαλψης και δεν τεκμηριώνει, κατά τις διατάξεις της Κ.Υ.Α., την καταβολή του επίδικου επιδόματος.

Επιπλέον, το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της ισότητας, κρίνοντας ότι η Διοίκηση διαθέτει, κατά το Σύνταγμα, διακριτική ευχέρεια να ρυθμίζει διαφορετικά τις καταστάσεις που δεν είναι απολύτως όμοιες, στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων που συνδέονται με το αντικείμενο της ρύθμισης. Η εξομοίωση του Ε.Β.Π. με το νοσηλευτικό προσωπικό κρίθηκε ως αβάσιμη, καθώς δεν προέκυψε ότι οι ενάγουσες τελούν υπό τις ίδιες συνθήκες με τους υπαλλήλους της Κατηγορίας Α΄ της Κ.Υ.Α., και επομένως δεν δικαιούνται την καταβολή του επίμαχου επιδόματος.

*Σουζάνα Κλημεντίδη, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr