Παναγιώτης Τσιμπούκης: Κυβερνητικός τραγέλαφος και άγνοια για τις συντάξεις των δικαστών – ΒΙΝΤΕΟ

Του Παναγιώτη Τσιμπούκη

Είναι, τουλάχιστον, πολύ αποκαρδιοτικό όταν οι υπουργοί παλινδρομούν, προβαίνουν σε δηλώσεις χωρίς να έχουν συναίσθηση τι δηλώνουν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματικότητα για αυτό που δηλώνουν και φυσικά χωρίς να ρωτούν προηγούμενα αν στέκουν αυτά που θα δηλώσουν.

Ευρισκόμενοι κάτω από καθεστώς πανικού μετά τις αποφάσεις της μείζονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δημιουργούν ένα ντόμινο εξωπραγματικών δηλώσεων οι οποίες αφενός εκθέτουν τους ίδιους και την κυβέρνηση και αφετέρου προσπαθούν (πιθανά μέσα στην άγνοιά τους) να καταλύσουν κάθε συνταγματικό θεσμό.

Την ίδια στιγμή, ο Πρωθυπουργός παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα, ως απλός θεατής στην εξέδρα, χωρίς καμία αντίδραση, λες και δεν είναι εδώ (πιθανά το βλέμμα του να ατενίζει Ευρωπαϊκή καρέκλα).

Οι αποφάσεις της μείζονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου εξέθεσαν υπουργούς οι οποίοι έσπευσαν απληροφόρητοι να προβούν σε μπομπόδεις δηλώσεις-πυροτεχνήματα, με έντονο στοιχείο λαϊκισμού.

Όμως, πρέπει να ξεκαθαριστεί από την αρχή. Άλλο το συνταγματικό και νόμιμο και άλλο το ηθικό.

Και αυτό γιατί δεν μπορεί οι ίδιοι δικαστές, στο συντεχνιακό –δυστυχώς- πλαίσιο που κινούνται να αποφασίζουν ότι όλοι οι πολίτες, λόγω μνημονίων, κ.λπ., δεν δικαιούνται αυξήσεις αποδοχών, συντάξεων, επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και επίδομα θερινής άδειας), κ.λπ., ενώ αντίθετα οι δικαστές δικαιούνται να λάβουν όλα αυτά αναδρομικά.

Και παράλληλα, την ίδια στιγμή τα συνδικαλιστικά τους όργανα να αποφασίζουν να διεκδικήσουν το 13ο και 14ο μισθό, τα οποία τελικά θα τα πάρουν με δικαστικές αποφάσεις των ίδιων, ενώ όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι δεν μπορούν. Τα συμπεράσματα περί ηθικότητας ας βγουν από τους αναγνώστες.

Πέρα από το θέμα του ηθικού σκέλους, η διαδρομή στις αυξήσεις των συντάξεων των δικαστών ξεκίνησε από το 2021 με αμετάκλητη απόφαση του Μισθοδικείου, η σύσταση του οποίου προβλέπεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος και σύμφωνα με αυτό (Σύνταγμα) είναι ιεραρχικά πάνω από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Πρέπει να επισημανθεί, ότι στην απόφαση αυτή του Μισθοδικείου που έδωσε το πράσινο φως για τις αναδρομικές αυξήσεις από το 2021 στους συνταξιούχους δικαστές, εισαγγελείς και μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, πρόεδρος ήταν η ίδια δικαστής η οποία ήταν εισηγήτρια στις υποθέσεις των μνημονίων που έπεσαν στον Καιάδα.

Πέρα από αυτό, το Ελεγκτικό Συνέδριο ήταν δέσμιο από την απόφαση του Μισθοδικείου που δικαίωσε τρεις δικαστές. Και με βάση την απόφαση του Μισθοδικείου οι σύμβουλοι του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου προχώρησαν σε μια μονόδρομη πορεία και εξέδωσαν τις επίμαχες τρεις αποφάσεις.

Από εδώ και πέρα ξεκινάει το κυβερνητικό αλαλούμ (και είναι επιεικής ο χαρακτηρισμός).

Η πρώτη κυβερνητική αντίδραση ήταν ότι οι αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορούν μόνο τους δυο δικαστές και δεν καταλαμβάνουν (οι αποφάσεις) το σύνολο των συνταξιούχων δικαστών και ότι η Κυβέρνηση δεν θα επεκτείνει το «δια ταύτα» των αποφάσεων αυτών στο σύνολο των συνταξιούχων δικαστών.

Χαρακτηριστικά δηλώθηκε: «Δεν υπάρχει ζήτημα σεβασμού συνολικά στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Αφορά δύο προσφεύγοντες και μόνο αυτούς, (σ.σ.: ο αριθμός από τρεις μειώθηκε σε δύο), άρα δεν υπάρχει ζήτημα επέκτασης».

Έρχεται όμως η πρώτη τάπα στην Κυβέρνηση και στον προλαλήσαντα, αρμόδιο στέλεχος της.

Η δημοσιογραφική πένα διευκρίνισε ότι οι αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι πιλοτικές και έχουν «ουρά» 450 συνταξιούχους δικαστές που έχουν ήδη προσφυγή στο δικαστήριο αυτό, ενώ έχουν δικαίωμα ακόμη 4.000, περίπου, συνταξιούχοι να διεκδικήσουν τις αναδρομικές διαφορές στις συντάξεις τους από το 2012.

Επανέρχεται η Κυβέρνηση δια του αρμοδίου υπουργού, αλλά και του συναρμοδίου –πιθανά σε ευρεία έννοια- υπουργού με πομπώδεις εκφράσεις, όπως «δεν μπορούμε να έχουμε μία κυβερνώσα δικαιοσύνη, «δεν θα εφαρμοστεί για όλους», «δεν υπάρχουν τα λεφτά», «δεν έχουμε δυνατότητα για να δώσουμε αναδρομικά».

Στην συνέχεια γράφτηκε στον Τύπο, από κυβερνητικές διαρροές, ότι η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου «ως δημοσιονομικό «εκβιασμό» και μάλιστα χωρίς προηγούμενο ίσως».

Αμέσως μετά σπεύδει ο καθ΄ ύλην αρμόδιος υπουργός να προαναγγείλει νομοθετική πρωτοβουλία, έτσι ώστε αφενός «να μην τεθεί εν κινδύνω η συνετή δημοσιονομική πορεία της χώρας» και αφετέρου στο όνομα της «προστασίας του ασφαλιστικού συστήματος από νέα ελλείμματα».

Δεν παρέλειψε ο αρμόδιος υπουργός, ξεχνώντας προσωρινά τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου, της νομικής ασφάλειας, της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης, κ.λπ., αλλά και το ότι υπηρετεί το Σύνταγμα, ότι ορκίστηκε υπακοή σε αυτό, όταν ανέλαβε καθήκοντα υπουργού με αποζημίωση, όχι αυτή του βασικού μισθού, αλλά τουλάχιστον δεκαπλάσια και απλά μα πολύ απλά, δήλωσε:

«Δεν είναι δυνατόν, απλώς και μόνο ερμηνεύοντας κάποια άρθρα του Συντάγματος να καταλήγουμε ότι πρέπει να έρθει το υπουργείο Οικονομικών και να δίνει λεφτά, ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση».

Απαντήσεις

Όμως, δεν μπορεί κυβερνητικοί παράγοντες να λησμονούν ότι η απόφαση του Μισθοδικείου για τις αυξήσεις των συντάξεων των δικαστών ήταν γνωστή στην Κυβέρνηση από το 2021 και προσπάθησε μέσω του ΝΣΚ, κ.λπ. να βάλει το όλο θέμα κάτω από το χαλί για να κερδίσει χρόνο.

Άρα, τα λεγόμενα περί «δημοσιονομικού και ασφαλιστικού κινδύνου», «δεν υπάρχουν λεφτά», κ.λπ., δεν έχουν καμία βάση και είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» που λέει ο λαός. Γνώριζαν και δεν έκαναν καμία δημοσιονομική πρόβλεψη όπως είχαν υποχρέωση.

Το πλέον στενάχωρο όλων είναι ότι ο αρμόδιος υπουργός προανήγγειλε νομοθετική πρωτοβουλία για να μην δοθούν τα χρήματα στους συνταξιούχους δικαστές.

Και είναι στενάχωρο γιατί λησμόνησε (ή δήθεν λησμόνησε για να φανεί ότι η Κυβέρνηση ταχάμ ταχάμ αντιδρά σε κάτι), γιατί:

1) Δεν μπορεί με νόμο να καταργήσει δικαστικές αποφάσεις, γιατί τότε γίνεται λόγος για κατάλυση του Δημοκρατικού πολιτεύματος, 2) Το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος αναφέρει: «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης», 3) Σε εκτέλεση της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 94 παρ. 4 του Συντάγματος η Βουλή ψήφισε το νόμο 3068/2002 για τη “ συμμόρφωση της Διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις, κ.λπ.», 4) Έχει νομολογηθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (1125/2016 και άλλες αποφάσεις) ότι ο κοινός νομοθέτης δεν μπορεί, εφόσον τα αρμόδια δικαστικά όργανα, έχουν ήδη υποδείξει στην Διοίκηση τις ενέργειες στις οποίες πρέπει να προβεί σε συμμόρφωση προς ακυρωτική απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου, να καθιστά, με ειδικές διατάξεις, ανενεργή την εκκρεμή διαδικασία συμμόρφωσης, καταστρατηγώντας την υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις δικαστικές αποφάσεις, η οποία αποτελεί ειδικότερη πτυχή του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και δίκαιης δίκης. 5) Έχει κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι «η συμμόρφωση της διοικήσεως προς τις ακυρωτικές αποφάσεις πρέπει, να είναι πλήρης και, κατά το δυνατόν, άμεση, υπό την έννοια ότι μετά την δημοσίευση της αποφάσεως η αρμόδια αρχή οφείλει να προβαίνει σε κάθε ενέργεια που είναι απαραίτητη για την υλοποίηση του ακυρωτικού αποτελέσματος και δεν δύναται να αδρανεί επικαλούμενη λόγους οι οποίοι δεν εδράζονται σε συνταγματικές διατάξεις, διότι άλλως αναιρείται ο σκοπός της θεσπίσεως της διατάξεως του άρθρου 95 παρ. 5 του Συντάγματος» και 6) Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (έχει καταδικάσει τη χώρα μας) με την απόφαση Hornsby κατά Ελλάδος (υπάρχουν και άλλες παρόμοιες αποφάσεις) έκρινε σχετικά με την καθυστέρηση ή άρνηση εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων από την Πολιτεία ότι παραβιάζεται το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη και συγκεκριμένα παραβιάζεται το άρθρο 6 Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Έμφραγμα στην Δικαιοσύνη

Η άρνηση της Κυβέρνησης να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Μισθοδικείου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα προκαλέσει νέο έμφραγμα στην Δικαιοσύνη και στα Δικαστήρια.

Η Κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι την απασχολεί και την ενδιαφέρει η επιτάχυνση της Δικαιοσύνης και έχουν εξαγγελθεί μέτρα για αυτό από τον Πρωθυπουργό, ενώ συνεχώς καταδικάζεται η Ελλάδα από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης και το Δημόσιο πληρώνει χρηματικές ποινές.

Και θα προκληθεί έμφραγμα και ντόμινο αγωγών, καθώς οι 4.000 συνταξιούχοι θα προσφύγουν στα δικαστήρια, οι 450 δικαστές που είναι ουρά της πιλοτικής δίκης και έχουν δικαιωθεί θα καταθέσουν αγωγές σε βάρος του Δημοσίου για να πάρουν τα χρήματα. Εν συνεχεία και οι 4.000 που θα δικαιωθούν στο μεσοδιάστημα θα καταθέσουν και αυτοί με τη σειρά τους αγωγές για να πάρουν τα αναδρομικά.

Δεν πρέπει να λησμονείται, ακόμη, ότι οι δικαστικές Ενώσεις έχουν λάβει ήδη αποφάσεις για να διεκδικήσουν δικαστικά τον 13ο και 14ο μισθό (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και επίδομα θερινής άδειας).

Οι υλοποίηση των αποφάσεων των συνδικαλιστικών οργάνων των δικαστών, θα προκαλέσουν νέο πρόσθετο και μεγαλύτερο έμφραγμα στην Δικαιοσύνη, καθώς ο αριθμός των δικαστών που θα προσφύγουν είναι πολύ μεγάλος.

Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία αντίθετα υπάρχει βεβαιότητα ότι οι δικαστές εν ενεργεία και συνταξιούχοι θα δικαιωθούν με αμετάκλητες αποφάσεις και θα τα πάρουν τα χρήματα τους (συντάξεις και 13ο και 14ο μισθό).

Μία η λύση

Καλές είναι οι φανφαρώδεις και πυροτεχνικού περιεχομένου δηλώσεις, αλλά επιστρέφοντας στην πραγματικότητα μια είναι η λύση, η οποία είναι και παλαιά συνταγή.

Ο αρμόδιος υπουργός να συμφωνήσει με τα συνδικαλιστικά όργανα των δικαστών, εισαγγελέων και μελών του ΝΣΚ (δηλαδή τις Ενώσεις τους) έτσι ώστε αντί να λάβουν τα χρήματα μετρητά, να τους δοθούν ομόλογα του Δημοσίου μακράς πνοής.

Στην συνέχεια οι δικαστικές Ενώσεις θα διαπραγματευτούν με κάποια από τις Τράπεζες προκειμένου να προεξοφλήσουν τα ομόλογα, χάνοντας βέβαια κάποιο ποσό, αλλά θα πάρουν ζεστό χρήμα στα χέρια τους.

Υπουργικό μίξερ και άγνοια

Μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές ο Πρωθυπουργός πήρε τους υπουργούς της περασμένης τετραετίας και κάποιους Πασόκους παλαιάς κοπής και τους έβαλε μέσα στο μίξερ, τους ανακάτεψε όλους μαζί και τους τοποθέτησε στην συνέχεια σε νέα υπουργεία, άσχετα από αυτά στα οποία ήταν μέχρι τότε.

Αμέσως μετά πέταξε μερικούς και έβαλε άλλους (σκοπεύει να το επαναλάβει, απλά αναζητά αφορμές).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι υπουργοί να περιφέρονται στα υπουργεία σαν τον Επιτάφιο, χωρίς να γνωρίζουν το αντικείμενο του κάθε υπουργείου, χωρίς να γνωρίζουν τα προβλήματα του χώρου που «υπηρετούν» και χωρίς να έχει το αντικείμενο του υπουργείου τους κάποια σχέση με τη μόρφωση και την παιδεία του, αλλά και τις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις (αν έχουν φυσικά επάγγελμα).

Όμως, παρ΄ όλα αυτά, έχουν άποψη όχι μόνο για τα διαδραματιζόμενα στο υπουργείο τους αλλά και επί παντός επιστητού.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr