Η Ευαισθησία καλλιεργειται και δεν αποτελεί μονοπώλιο κανενός. Σύμφωνη με τον άνθρωπο και διαπνεόμενη απ' τα ανθρώπινα ιδανικά κατισχυει κάθε είδους εκμετάλλευσης. Κι οφείλουν τα κόμματα κι όλοι οι οργανισμοί, να προσανατολίσουν τα μέλη τους προς αυτή την κατεύθυνση κι όχι να τα βλέπουν χρωματιστά κι αποπροσανατολιστικά εν τέλει. Δεν μπορεί να υπάρξει ευνομούμενη κοινωνία, κράτος Δικαίου χωρίς να αγκαλιάσουν τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του.
Σκοπός της κίνησης είναι «η διασφάλιση και θωράκιση του νομικού μας πολιτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια εποχή που ο άνθρωπος τίθεται στο περιθώριο, οι αυταρχικές κυβερνήσεις πληθαίνουν κι οι υπερεθνικοί οργανισμοί κατέστησαν ανίσχυροι».
Είναι Συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει το έννομο αυτό αγαθό, για να δικαιολογεί την ύπαρξή της, ως Κράτος Δικαίου. Ως ευνομούμενης Πολιτείας. Το ερώτημα είναι αν το πράττει και σε ποιο βαθμό.
Πόνος γιατί η Ελλάδα, με τις αλόγιστες παροχές, κινδυνεύει ξανά να βρεθεί σε νέα μνημόνια και θλίψη γιατί η Δικαιοσύνη στέκεται ψηλά και δεν κηλιδώνεται.
Αν μπορούσα θα του απένεμα τον τίτλο του Κάλλιστου. Στο ήθος και στις αξίες της ζωής. Τις ακατάλυτες. Με τις οποίες πορεύθηκε σ' αυτόν τον έντιμο βίο του.
Δύσκολο στην σημερινή εποχή να ασκείς την δημοσιογραφία, κατά τρόπο ανεξάρτητο. Να ασκείς αυτό το δύσκολο έργο, δηλαδή την ενημέρωση του κοινού, εν γνώσει αυτής της αποστολής σου. Γιατί η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα, όπως κι η δικηγορία, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η συνεχής αλλαγή της νομοθεσίας για την αντιμετώπιση παροδικών κοινωνικών φαινομένων δείχνει βιασύνη ασύνετη, για ικανοποίηση φωνασκούσης μειοψηφίας ή και πλειοψηφίας.
Όλοι να θεωρούνται θύματα και οι αληθινοί υπαίτιοι να ξεφεύγουν από τις συνέπειες του νόμου και τα αληθινά θύματα να έχουν μείνει με το στίγμα που αρχικώς τους αποδόθηκε.
Η σπουδαία αυτή γυναίκα, η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ, υπήρξε δικαστής στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. επί 27 ολόκληρα χρόνια. Πέθανε στα 87 της χρόνια και άφησε πίσω της την σφραγίδα της σε φιλελεύθερες αξίες που όμως αμφισβητούνται από ηγέτες τύπου Τραμπ. Φτωχόπαιδο. Ξεκίνησε από τις γειτονιές του Μπρούκλιν και έφθασε στο ανώτατο ισόβιο αξίωμα από […]
Του Δημήτρη Παξινού* Πολλοί πρέσβεις πέρασαν από την Ελλάδα, αλλά ο σημερινός των ΗΠΑ θα μείνει, υποθέτω στην ιστορία. Τριγυρνάει όλη την χώρα από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη, εγκαινιάζει λιμάνια και αεροδρόμια, υπόσχεται, τάζει και χαμογελαστός, αφού φωτογραφηθεί με τους τοπικούς αξιωματούχους, αποχωρεί θριαμβευτικά. Θυμίζει τους μπέηδες επί τουρκοκρατίας. Αισθάνεται την χώρα δική του […]
Του Δημήτρη Παξινού* Πολλές φορές, ιδίως με την ιδιότητα του επί εννέα χρόνια Προέδρου του Δ.Σ.Α., έχω αρθρογραφήσει για θέματα που αφορούν στην Δικαιοσύνη, για τον τρόπο λειτουργίας της, τα συν και τα πλην, με σαφήνεια και λόγο καθαρό. Έχω αναφερθεί στην προσπάθεια μιας σημαντικής μερίδας λειτουργών της Δικαιοσύνης μέσα από πολλές δυσκολίες, να ανταπεξέλθουν […]
Του Δημήτρη Παξινού* Γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, από την καλή και από την ανάποδη, τόσα χρόνια, στον ευρύτερο χώρο της δικαιοσύνης, όταν είδα επί ΣΥΡΙΖΑ τις προαγωγές στις ανώτατες βαθμίδες της δικαιοσύνης, θεώρησα δεδομένη την διπλή αποτυχία, κυβέρνησης και δικαιοσύνης. Όταν ρώτησα κάποιον μεγαλοσχήμονα προς τι αυτές οι επιλογές, η απάντηση με προσγείωσε στην ελληνική […]
Του Δημήτρη Παξινού* Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, στους οποίους υποχρεωτικώς ανήκουν οι δικηγόροι, έχουν αναχθεί σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) Η αναγωγή της επαγγελματικής οργάνωσης των δικηγόρων σε Ν.Π.Δ.Δ. έγινε προδήλως για να περιβάλει τους δικηγόρους με τις εγγυήσεις που είναι αναγκαίες για την άσκηση του λειτουργήματός τους, που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την απονομή […]
Και οι δύο επιλεγέντες, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, όπως και ο προκάτοχός του, καθώς και ο νυν Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, χαίρουν εκτίμησης μεγάλης τόσο ως προς την επιστημονική τους κατάρτιση, όσο και προς το ήθος τους. Ο πρώτος αποχωρεί τον Ιούνιο, ο δεύτερος όμως παραμένει για τρία χρόνια. Είναι εξαιρετικός. Θα μπορούσε να λάβει […]
Του Δημήτρη Χ. Παξινού* Για όσους δεν τον γνώριζαν με μια πρώτη ματιά έδειχνε βλοσυρός, θυμωμένος, απόμακρος. Ήταν το τελείως αντίθετο. ΄Ενας άνθρωπος με πλούσια μοναδικά προτερήματα. Με σπάνιες αρετές. Από μικρός στην βιοπάλη και με αγώνες για μια καλλίτερη Ελλάδα. Είχε τις ιδέες του και της τηρούσε απαρέγκλιτα. Όσο λίγοι. Όπως είπε κι ένας φίλος, ο […]
Όλες οι Κυβερνήσεις επεδίωκαν μια συνεργάσιμη Δικαιοσύνη πλην όμως τηρούσαν τα προσχήματα και ο αλληλοσεβασμός των δύο εξουσιών (εκτελεστικής και δικαστικής) ήταν πάντα δεδομένος. Όμως, από το 1981 και μετά άρχισε η κομματικοποίηση της Δικαιοσύνης, όπως συνέβη και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Γράφει ο δικηγόρος Δημήτρης Παξινός* Η κομματικοποίηση της Δικαιοσύνης -κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο μέχρι […]
