Στις 23 Ιουλίου 2018 κάηκε το Μάτι. Χάθηκαν 104 άνθρωποι. 5 χρόνια μετά η εκκένωση 19.000 ανθρώπων στη Ρόδο δείχνει πως η προστασία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι αυτονόητη, αλλά μια μάχη με σχεδιασμό που πρέπει να δίδεται πάντα. Εδώ όμως τελειώνουν τα καλά νέα και ξεκινούν οι παθογένειες, οι ανεπάρκειες, η ελλείψεις και πολλά άλλα. Η χώρα καίγεται μπροστά στα μάτια μας...
“Ανεπιφύλακτη στήριξη” από τον ποινικολόγο και μέλος του ΔΣ ΔΣΑ, Θ. Μαντά- Πιθανή αυτόνομη κάθοδος με στήριξη από τα δύο κόμματα; Με κεντροαριστερές καταβολές ο πρόεδρος του ΔΣΑ- Αναφανδόν υπέρ στελέχη και από τα δυο κόμματα και ευρεία πλειοψηφία του νομικού κόσμου.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης θα προτείνει λύσεις ώστε αφενός να γίνει πράξη, ο εξαγγελμένος από τον πρωθυπουργό “δικαστικός Καλλικράτης”, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις των δικηγορικών συλλόγων κυρίως της επαρχίας- Σκέψεις για εμπλοκή των Ειρηνοδικών σε υποθέσεις που μέχρι σήμερα δίκαζαν τα Πρωτοδικεία
Η διατύπωση των Ευρωπαίων Εισαγγελέων ότι από τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ήδη είχαν αυξηθεί οι οργανικές θέσεις στα εθνικά δικαστήρια που στενάζουν από τις ελλείψεις, δεν απαντά σε ένα βασικό ζήτημα: Γιατί τότε δεν το ικανοποίησε η προηγούμενη εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά το έπραξε η υπηρεσιακή χωρίς, όπως λένε οι εισαγγελείς, να έχει τέτοια αρμοδιότητα;
Μπορεί η επικαιρότητα να έφερε τώρα στην επιφάνεια ζητήματα του Αγίου Όρους (εξαιτίας αναφορών για το κόμμα Νίκη) ωστόσο η έρευνα έχει ξεκινήσει προς ενός έτους και πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει εντοπίσει ευρήματα που θα προκαλέσουν πάταγο, όταν σχηματοποιηθούν (αν κριθούν επαρκή) σε πόρισμα προς τον εισαγγελέα.
Σύμφωνα με το σύνταγμα ο ρόλος των υπηρεσιακών υπουργών είναι να επιλύουν επείγοντα ζητήματα και να προετοιμάσουν τις εκλογές. Η αύξηση των θέσεων, που ταυτόχρονα σημαίνει πως θα μειωθούν οι υπηρετούντες στα εθνικά δικαστήρια, συνιστά παρέμβαση που προϋποθέτει πολιτική νομιμοποίηση. Πόθεν προκύπτει άραγε αυτή;
“Νηνεμία” συνιστούν ανώτατοι δικαστές με τους οποίους συνομίλησε το dikastiko.gr μετά το κύμα αιτημάτων διαγραφής από την Ένωση Δικαστών Εισαγγελέων - Εξηγούν ότι οι μη προαγωγές έγιναν με γνώμονα ποιοτικά χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι πρέπει να υπάρχουν κριτήρια ισότητας- Δεν αποκλείεται νέο κύμα αιτημάτων διαγραφής - “Οργή” για τις προσφυγές στην Διοικητική ολομέλεια που ετοιμάζονται με στόχο να πάει η υπόθεση στο ΕΔΔΑ
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, μπορεί μεν να αφορά μεμονωμένη περίπτωση προσφυγής, αλλά σίγουρα στέλνει ένα σαφές μήνυμα και ενδυναμώνει αισθητά την πολιτική “μηδενικής ανοχής” που εφαρμόζει ή προσπαθεί να εφαρμόσει το πειθαρχικό των δικηγόρων. Βέβαια αν θέλετε μια πρόβλεψη από κάποιον που ασχολείται χρόνια πολλά με την τηλεόραση και τους δικηγόρους, οι “τηλεδίκες” θα συνεχιστούν απλώς γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία κινούμαστε. Αλλά τουλάχιστον ας γίνονται με μεγαλύτερη φειδώ και εγκράτεια
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης επιτέθηκε με σφοδρότητα και εκφράσεις βαριές στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ε.τ και επικεφαλής της Αρχής για το Ξέπλυμα , με αφορμή την παρέμβασή του ώστε να διερευνηθούν οι δημόσιες καταγγελίες των πρώην βουλευτών του κόμματος Αντ. Μυλωνάκη και Αικατερίνης Αλεξοπούλου για “τα 500 ευρώ που έδιναν σε μετρητά στο κόμμα από την βουλευτική αποζημίωση κάθε μήνα”.
Ο Αν. Κανελλόπουλος λέει στο dikastiko.gr πως “πρέπει να τελεστεί συνταγματικό και δικαστικό πραξικόπημα για να κοπεί το “ΕΑΝ” από τον Άρειο Πάγο”. Προαναγγέλλει συνδυασμούς με υποψηφίους σε όλη την Ελλάδα - “Ο Κασιδιάρης θα αφήσει ελεύθερους τους ψηφοφόρους του να πράξουν κατά βούληση”. Άγνωστο (αλλά πολύ πιθανό) αν θα δηλώσει την στήριξή του στον πρόεδρο του κόμματος ΕΑΝ.
Τα στοιχεία που κατέγραψε στο dikastiko.gr o πρόεδρος της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, Δημ. Βερβεσός, είναι αποκαρδιωτικά. Όχι μόνο για τη Δικαιοσύνη αλλά αφενός για τους πολίτες και αφετέρου για τους ίδιους τους λειτουργούς της που μοχθούν χωρίς αντίκρισμα...
Η σύγκριση μπορεί να μην είναι πάντα δόκιμη, αλλά πολλές φορές είναι αναπόφευκτη. Στην υπόθεση των fund πώς κατάφεραν οι δικαστές να εκδώσουν απόφαση σε 20 μέρες;
Η αμφισβήτηση ήταν ένα γενικευμένο φαινόμενο, όμως η υπόθεση των Τεμπών είναι το κερασάκι της τούρτας. Πλέον δεν κρίνεται συνολικά το πολιτικο-δημοσιογραφικό σύστημα της χώρας, κρίνεται και η Δικαιοσύνη. Ας το έχουν υπόψιν οι αρμόδιοι...
Σε περιπτώσεις εθνικών τραγωδιών όπως στα Τέμπη, καλό θα είναι το δημόσιο να μην ταλαιπωρεί τους πολίτες με αλλεπάλληλες εφέσεις και αναιρέσεις ώσπου να εξαντληθούν τα ένδικα μέσα. Το μήνυμα του κράτους οφείλει να μην θολώνεται από ισχυρισμούς που δίνουν την αίσθηση ότι “προσπαθεί να γλιτώσει κάνα φράγκο”.
Τι τελευταίες μέρες γίνεται διαρκής επίκληση των διατάξεων που κατηγορείται ο σταθμάρχης της Λάρισας, με αναφορά στο πλαίσιο ποινής από 10 έτη έως ισόβια κάθειρξη. Είναι άραγε τόσο απλό να οδηγεί ένα δικαστήριο σε τέτοια ποινή;
Η πειθαρχική διαδικασία που έχει εκκινήσει ο Άρειος Πάγος επί προεδρίας Μαρίας Γεωργίου είναι μια καλή αρχή που άργησε. Όχι γιατί είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους και δη δικαστές και εξοβελίζονται, αλλά γιατί η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι δίκαιη, κυρίως με τα του οίκου της.
Πως να γράψεις, πως να περιγράψεις, πως να σταθείς ψύχραιμος μπροστά στην ολική καταστροφή; Ακόμα και η καταμέτρηση είναι κατά προσέγγιση. Λες και δυο νεκροί πάνω, δυο νεκροί κάτω δεν είναι από μόνο του ένα στοιχείο τραγωδίας. Μιας ολοκληρωτικής τραγωδίας που βιώνει η Τουρκία μετά τον σεισμό των 7,8 Ρίχτερ
Η λύση άργησε, φράκαρε το συστημα απονομής δικαιοσύνης, προκάλεσε συγκρούσεις αλλά τελικά βρέθηκε. Ψηφίστηκε η διάταξη για πληρωμή του 80% των οφειλομένων (έως 31.12.2022) αποζημιώσεων.
Επί 3 χρόνια παρέμενε ανενεργή η διάταξη του ΚΠΔ για την αποχή από την ποινική δίωξη (ολοκλήρωση διαδικασίας χωρίς δίκη, χαρτούρα, εργατοώρες κλπ) για πλημμελήματα. Η διάταξη, που προφανώς επιταχύνει τις διαδικασίες, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά προ ημερών. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Η αντίληψη του κόσμου (μάλιστα ανεξάρτητα πολιτικής προέλευσης ή συμπάθειας) είναι σχεδόν παγιωμένη και σε τρομακτικά ψηλά ποσοστά. Αν λοιπόν η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι πλέον κυρίαρχη, αντιλαμβανόμαστε πόσο ζημία κάναμε όλοι όλα αυτά τα χρόνια στους θεσμούς. Πολλές φορές βέβαια με ευθύνη και των ίδιων των φορέων του θεσμού.
Είχα γράψει ένα ανάλογο κείμενο για το 2020. Δυστυχώς διαψεύστηκα, αλλά δεν εγκαταλείπω. Τα όνειρα, παρά τα όσα περί του αντιθέτου λένε, πιστεύω κοστίζουν στην ψυχή μας. Αλλά επιμένω...
Είναι τουλάχιστον άδικο να επιρρίπτεται το σύνολο της ευθύνης για αναβολές υποθέσεων στους δικηγόρους που απέχουν για δυο σοβαρά ζητήματα. Κι αν το πρώτο (και δίκαιο αφού είναι απλήρωτοι) αφορά τους ίδιους , το δεύτερο για τις εγκληματικές οργανώσεις μας αφορά όλους. Δεν τσακώνονται δηλαδή για πάρτη τους αλλά για τους κατηγορούμενους και την νομιμότητα.
Δυστυχώς γνώρισα τον καθηγητή Μαργαρίτη τα τελευταία χρόνια και δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω έναν ούτε έναν “ακαδημαϊκό” κύκλο. Με την έννοια ότι κάθε συζήτηση μαζί του ήταν ένα μάθημα νομικών και λογικής.
Άλλο πράγμα είναι να λέμε ότι η Δικαιοσύνη σε πολλές περιπτώσεις αργεί υπερβολικά να καταλήξει σε ετυμηγορία για ένα ζήτημα κι άλλο να ζητούμε να απαντήσει αυτομάτως, απνευστί και κυρίως χωρίς έρευνα γιατί εμείς θεωρούμε αυταπόδεικτα ορισμένα εγκλήματα. Προφανώς και δεν είναι έτσι...
Όσα έρχονται στο φως είναι πραγματικά γροθιά στο στομάχι. Οι “άγιοι”, όπως τους νιώθαμε τόσα χρόνια προσεγγίζουν – σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες ακόμα καταγγελίες- πτυχές “διαβόλων”. Πρόκειται όμως για πρόβλημα μόνο δικό τους ή και της έλλειψης του Κράτους που θα έπρεπε να δρα αποτελεσματικά και να μην υποκαθίσταται από ιδιώτες;
Η συζήτηση (σε υψηλό επιστημονικό επίπεδο) αφορούσε την δίκαιη δίκη και το τεκμήριο αθωότητας. Εξαιρετικά επίκαιρα, στην εποχή των τηλεδικών (με συμμετοχή και δικηγόρων και άλλων επιστημόνων) και της δίκης στο όνομα του “κοινού περί δικαίου αισθήματος”
Τι λένε εισαγγελικές πηγές για την σφοδρή αντίδραση των δικηγόρων με τη φράση “στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί”, σχετικά με ανακοίνωση των εισαγγελέων που μιλούσαν για “απαράδεκτες και καταχρηστικές συμπεριφορές” δικηγόρων. “Η ανακοίνωση ενόχλησε”, λένε, “γιατί μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν όσοι νομοθετούν”...
Ο Γ. Παπανδρέου, ο γέρος της Δημοκρατίας, είχε πει την περίφημη φράση “όταν ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι”. Στην περίπτωση της Δικαιοσύνης και οι αριθμοί δυστυχούν και οι άνθρωποι.
Η συγκυρία για τη νομοθέτηση δεν είναι και η καλύτερη: Σε προεκλογικές περιόδους, όλοι λένε και μια κουβέντα παραπάνω, αφού οι ψηφοφόροι καραδοκούν. Σωστά αλλά όταν πρόκειται για νομοθέτηση, να θυμόμαστε ότι η προεκλογική περίοδος περνά, αλλά οι νόμοι μένουν και αφορούν ανθρώπινες ζωές. Και επίσης πως οι ψηφοφόροι , όταν δώσεις μια αυστηροποίηση σε λίγο καιρό, μέχρι το επόμενο έγκλημα, θα ζητήσουν κι άλλη αυστηροποίηση.
