Στα επιχειρήματα περί ουρανοκατέβατου... ας θυμηθούμε σε πόσους και πόσες της πολιτικής σκηνής της Ελλάδας έχουν προσάψει τις ταμπέλες «παιδί του κομματικού σωλήνα», «φυτευτός», «τον ήθελε το περιβάλλον του τάδε», «είναι άνθρωπος του δείνα», κλπ.
Κακώς, πολύ κακώς ονομάζεται "Κίνημα της πετσέτας". Είναι μία κίνηση που αποβλέπει στο να κατακτηθεί πάλι το δικαίωμά μας, το απόλυτο δικαίωμα του πολίτη, στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ασχέτως με το εάν συμφωνούσαμε ή διαφωνούσαμε μαζί του και με τις πολιτικές του τακτικές, έβαλε το δικό του λιθαράκι στην ιστορία του τόπου.
Κατάπτυστες οι δηλώσεις του κυρίου Πνευματικού, κατάπτυστοι όλοι αυτοί που ετοιμάζουν τον ζόφο, "προβληματικοί" κι εμείς που επιτρέπουμε, δεν ασχολούμαστε, δεν ενημερωνόμαστε.
Στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πολλοί. Κατανοήστε το στον ΣΥΡΙΖΑ και επικοινωνήστε το πρόγραμμά σας με επιχειρήματα σε κάθε γειτονιά και όχι με τοξικότητα και διαχωρισμό των πολιτών σε έξυπνους και βλάκες, σας αδικεί αυτή η συμπεριφορά.
Παλιοί "αριστεροί" του ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια στιγμή, φόρεσαν in γιλέκα, ξυρίστηκαν, ντύθηκαν με μάρκες, κουρεύτηκαν σε μοδάτα κομμωτήρια και έπιασαν τα στέκια του Κολωνακίου.
Δεν γίνεται να εφευρίσκουμε 150 δικαιολογίες όταν το κόμμα μας είναι στην εξουσία και δεν γινόμαστε αυστηροί εισαγγελείς όταν είναι ο "αντίπαλος" στη διακυβέρνηση.
Να φτιάξουμε ένα "γνωμόμετρο" και μία επιτροπή "σοφών" που θα λέει τι επιτρέπεται και τι όχι. Μόνο που θα ναι διαδικτυακή, επομένως άκρως κανιβαλιστική και θα συγκρίνεται με τις χειρότερες ημέρες της λογοκρισίας.
Στην Ελλάδα θα θέλαμε να συγκρούονται οι δικαστές μεταξύ τους για το συντηρητικό και το προοδευτικό; Τι απήχηση θα είχε αυτό στη Δικαιοσύνη άρα και στην κοινωνία;
Όταν η Ευρώπη από τη μία έχει σημαία της την ελευθεροτυπία ως αιχμή του δόρατος της δημοκρατίας και από την άλλη ακολουθεί πρακτικές μακαρθισμού τότε ανοίγονται δρόμοι σκοτεινοί και επικίνδυνοι.
Γονεϊκά πρότυπα, παιχνίδια που χάνονται στο βάθος του χρόνου και γαλουχούν γενιές και γενιές, διαφημίσεις που προάγουν σεξιστικά στερεότυπα, γίνονται νερό που κυλά στον μύλο της διαμόρφωσης συμπεριφορών.
Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να επιλέξει εάν θα ζήσει ή θα πεθάνει. Εάν θα επιβιώσει στην πολιτική σκηνή ή θα την αποχαιρετήσει, αφήνοντας σε όλους μας τις ιστορικές του στιγμές.
Το θέμα είναι σοβαρό και δεν προσφέρεται για κομματική αντιπαράθεση για λίγες ψήφους και εντυπωσιασμούς, η κοινωνία και η δημοκρατία απέναντι στο αυγό του φιδιού οφείλει να είναι ενωμένη και να μην χωρίζεται σε μπλε, πράσινους, ροζ ή άλλου χρώματος κόκκους.
Θυμώνω που όταν όλη η υφήλιος κλίνει το γόνυ στον "Τιτάνα" Μίκη Θεοδωράκη κάποιοι (πόσω μάλλον οι συγγενείς του) να μαλώνουν "πάνω" από τον τάφο του, δεν του αξίζει αυτό. Μην τον κάνετε θνητό, δεν είναι...
Φοβάμαι ότι ανοίγουμε δρόμους για περιορισμό ελευθεριών που θα τους βρούμε μπροστά μας καθιστώντας τον Τζωρτζ Όργουελ και το βιβλίο του "1984" πιο επίκαιρο από ποτέ.